ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΘΕΙ ΝΑΥΤΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

Ακολουθούμε τις συμβουλές των παιδιάτρων για να προλάβουμε τα δυσάρεστα συμπτώματα της ταξιδιωτικής ναυτίας, που ταλαιπωρεί τα παιδιά, και παίρνουμε στεριανούς και θαλάσσιους δρόμους για να συναντήσουμε το ξέγνοιαστο καλοκαίρι.

Στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, στη δίχως φινιστρίνι καμπίνα, στο γεμάτο μυρωδιές σαλόνι του πλοίου βασιλεύει η ναυτία του ταξιδιώτη. Αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση, που περιγράφεται με ζάλη, έμετο ή και πονοκέφαλο, οι περισσότεροι από εμάς την έχουμε βιώσει ως παιδιά. Κάθε στροφή και ίλιγγος, κάθε κύμα και αναγούλα. Φτάναμε στον προορισμό του ταξιδιού κίτρινα, κατάκοπα και ιδρωμένα, μεταθέτοντας την αφετηρία των διακοπών μας στο επόμενο εικοσιτετράωρο, όταν όλα τα «δεινά» θα ήταν παρελθόν.

Η μαγική ουσία ήταν η δραμαμίνη, αλλά πολλές μαμάδες δεν ήθελαν να τη δώσουν στα παιδιά τους – μεταξύ αυτών και η δική μου. Στο συνεπές οικογενειακό μας ραντεβού με το Αιγαίο Πέλαγος, κάθε Ιούλιο τότε, ένα μεγάλο ποσοστό της πιτσιρικαρίας έπεφτε άρρωστο. Ίσως γι’ αυτό στο λιμάνι της Σύρου, ενδιάμεση στάση στο ταξίδι προς το νησί «μας», έμπαιναν «ντελάληλες» που διαλαλούσαν την πραμάτεια τους: λουκούμια Σύρου και χάπια δραμαμίνης!

Πότε χτυπάει η ναυτία

Η ναυτία του ταξιδιώτη εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά από 2 έως 14 ετών και τα κλασικά συμπτώματα είναι: εφίδρωση, ωχρότητα, ζάλη και στο τέλος εμετός. Ενίοτε συνοδεύονται και από πονοκέφαλο ή «βαρύ» κεφάλι. Μερικά παιδιά παρουσιάζουν ακόμη χασμουρητό και ελαφρύ πόνο στην κοιλιά.

Ο μηχανισμός που προκαλεί τη ναυτία είναι περίπλοκος. Έχει να κάνει με την ασυμφωνία πληροφοριών από το περιβάλλον που δέχεται ο εγκέφαλός μας μέσω διαφορετικών αισθήσεων, σε σχέση πάντα με τη θέση του σώματός μας. Γι’ αυτό είναι πιο πιθανό να πάθουμε ναυτία εάν διαβάζουμε μέσα σε ένα αυτοκίνητο που κινείται. Σε αυτή την περίπτωση, οι πληροφορίες που φτάνουν στον εγκέφαλο μέσω της όρασης είναι διαφορετικές από αυτές που λαμβάνει μέσω του λαβύρινθου, του «εσωτερικού» μας δηλαδή αυτιού, από τη κίνηση του αυτοκινήτου.

Με τις οδηγίες του παιδιάτρου, τα παιδιά που παθαίνουν εύκολα ναυτία, ξαναβρίσκουν τη χαρά του ταξιδιού και –κυρίως– δεν κινδυνεύουν από αφυδάτωση, που μπορεί να προκληθεί από τους συχνούς εμετούς και τις υψηλές θερμοκρασίες. Πιο δύσκολα είναι τα θαλάσσια ταξίδια, όπου δεν υπάρχει δυνατότητα για στάση, ούτε για αλλαγή των συνθηκών. Το «μην τρέχεις στις στροφές» δεν λέγεται στο πλοίο, όταν αυτό λικνίζεται στον ρυθμό των μελτεμιών.

iStock

Για μετακινήσεις χωρίς «παρενέργειες»

• Καταρχήν ψυχραιμία! Αν μεταδώσετε την αγωνία στο παιδί σας, το στρες που θα προκληθεί θα επιδεινώσει τη συμπτωματολογία της ναυτίας.
• Μην αφήνετε το παιδί σας νηστικό με το επιχείρημα «δεν θα έχει τι να βγάλει». Τα εντελώς νηστικά παιδιά, καθώς κι εκείνα που έχουν φάει πολύ πριν από το ταξίδι, είναι επιρρεπή στη ναυτία. Ένα μικρό, ελαφρύ και «στεγνό» γεύμα πριν από το ταξίδι είναι ό,τι πρέπει. Τα γλυκά και τα φαγητά με έντονη οσμή είναι ακατάλληλα για την περίσταση.
• Στα ταξίδια με αυτοκίνητο, το ειδικό κάθισμα του παιδιού πρέπει να βρίσκεται κοντά στο παράθυρο, ώστε το παιδί να μπορεί να κοιτάζει έξω και μακριά.
• Βιβλία και κάθε είδους οθόνες αποφεύγονται, καθώς η ανάγνωση προκαλεί τα συμπτώματα της ναυτίας.

iStock

• Οδηγείτε ήρεμα: Οι απότομες αλλαγές ταχύτητας –ειδικά σε δρόμους με στροφές– πυροδοτούν την εμφάνιση των συμπτωμάτων. Κάνετε συχνές στάσεις πριν ακόμη ζαλιστεί το παιδί.
• Στο πλοίο προτιμήστε το κατάστρωμα. Στους εσωτερικούς χώρους, οι δυσάρεστες οσμές επιτείνουν το αίσθημα της ζάλης και την τάση για εμετό. Να γνωρίζετε επίσης ότι στα χαμηλότερα επίπεδα του πλοίου «κουνάει» περισσότερο, οπότε εάν επιλέξετε καμπίνα αποφύγετε εκείνες που είναι στα έγκατα του πλοίου.
• Συμβουλευτείτε τον παιδίατρο, ο οποίος θα σας καθοδηγήσει ανάλογα με τη βαρύτητα της ευαισθησίας που έχει το παιδί σας στη ναυτία, αλλά και συνυπολογίζοντας την ηλικία του. Στα φαρμακεία διατίθενται φαρμακευτικά σκευάσματα αλλά και εναλλακτικά μέσα κατά της ναυτίας, όπως τα ειδικά βραχιολάκια, η αποτελεσματικότητα των οποίων όμως δεν έχει αποδειχτεί από μελέτες.

Ευχαριστούμε την παιδίατρο Ντανιέλα Αδάμου.