ΣΕ «ΤΡΑΒΑΕΙ» ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΣΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΛΥΣΙΜΟ; ΜΑΘΕ ΓΙΑΤΙ

Οι «μηχανισμοί» που κρύβονται στο δέρμα σου το κάνουν να «τραβάει» μετά το πλύσιμο. Τι θα κερδίσουμε τώρα που το ξέρουμε;

Είτε έχεις ρουτίνα ομορφιάς πολλών βημάτων, είτε αρκείσαι σε έναν απλό, ταπεινό, καθαρισμό της επιδερμίδας του προσώπου σου κάθε βράδυ (με σαπούνι, λοσιόν ή ό,τι άλλο σε εξυπηρετεί), αφότου ολοκληρώσεις νιώθεις το δέρμα σου να σε «τραβάει». Η απλή εξήγηση ήταν ότι έχασε υγρασία και η λύση στο πρόβλημα είναι η ενυδάτωση. Τώρα, ερευνητές του Stanford ανακάλυψαν τον ακριβή μηχανισμό πίσω από αυτό το «τράβηγμα» και τον λόγο που η ενυδάτωση αποκαθιστά την τάξη.

Τα ευρήματα της μελέτης τους μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε καλύτερα πώς τα προϊόντα που χρησιμοποιούμε επηρεάζουν τις φυσικές ιδιότητες του δέρματος. Όπως σημειώνει ο Reinhold Dauskardt, επικεφαλής της μελέτης, καθηγητής στο Τμήμα Επιστήμης και Μηχανικής Υλικών του Stanford, «αυτή η εργασία παρέχει μια νέα κατανόηση του πώς τα προϊόντα επηρεάζουν τις φυσικές ιδιότητες του δέρματός μας, η οποία περιλαμβάνει όχι μόνο την υγεία του δέρματος, αλλά και την αισθητηριακή αντίληψη του δέρματος. Αυτό είναι μια σημαντική πρόοδος. Παρέχει μια εντελώς νέα κατανόηση του τρόπου σχεδιασμού αυτών των σκευασμάτων».

Το δέρμα μας είναι το μεγαλύτερο όργανο του σώματός μας και είναι συνεχώς εκτεθειμένο στο περιβάλλον που έχουμε γύρω μας. Το εξωτερικό στρώμα λέγεται κεράτινη στιβάδα. Λειτουργεί ως φράγμα που κρατάει εκτός του οργανισμού μας τις ανεπιθύμητες χημικές ουσίες και τα βακτήρια. Η κεράτινη στιβάδα είναι υπεύθυνη και για τη διατήρηση της υγρασίας.

iStock

Όταν χρησιμοποιούμε ένα «δυνατό» καθαριστικό, αφαιρούνται μερικά από τα λιπίδια που συγκρατούν την υγρασία στο δέρμα. Έτσι, προκαλείται συστολή της κεράτινης στιβάδας. Μια καλή ενυδατική κρέμα αυξάνει την περιεκτικότητα της σε νερό, οπότε και τη διογκώνει.

Πώς προκύπτει η αίσθηση του «τραβήγματος» στο δέρμα

Οι ερευνητές του Stanford προέβλεψαν ότι οι μηχανικές δυνάμεις που δημιουργούνται από αυτή τη συρρίκνωση ή το πρήξιμο της κεράτινης στιβάδας «διαδίδονται» μέσω του δέρματος για να φτάσουν κάτω από την επιδερμίδα, στους μηχανοϋποδοχείς. Οι μηχανοϋποδοχείς είναι οι αισθητηριακοί υποδοχείς που (βάσει των ερευνητών) εκπέμπουν σήματα προς τον εγκέφαλο, τα οποία αντιλαμβανόμαστε ως «τράβηγμα» του δέρματος.

Για να δοκιμάσουν οι επιστήμονες τη θεωρία τους, μελέτησαν τα αποτελέσματα εννέα διαφορετικών ενυδατικών συνθέσεων και έξι διαφορετικών καθαριστικών, στο μάγουλο, το μέτωπο και την κοιλιά εθελοντών. Μέτρησαν τις αλλαγές στην κεράτινη στοιβάδα και στη συνέχεια πέρασαν αυτές τις πληροφορίες σε ένα εξελιγμένο μοντέλο ανθρώπινου δέρματος, ώστε να προβλέψουν τα σήματα που θα έστελναν οι μηχανοϋποδοχείς στον εγκέφαλο.

Ακολούθως ταξινόμησαν τις διάφορες συνθέσεις, ως προς τι θα έπρεπε να λέει κάθε συμμετέχοντας για την αισθητηριακή αντίληψη του δέρματός του. Οι προβλέψεις από την ανάλυσή τους ευθυγραμμίστηκαν σχεδόν τέλεια με αυτό που ανέφεραν στη συνέχεια, οι εθελοντές.

Πώς μπορεί να φανεί χρήσιμη η ανακάλυψη

Η ικανότητα κατανόησης και πρόβλεψης του πώς θα αισθάνονται οι άνθρωποι μετά τη χρήση μιας θεραπείας δέρματος θα μπορούσε να βοηθήσει τις εταιρείες καλλυντικών να βελτιώσουν τις συνθέσεις τους πριν τις δοκιμάσουν σε ανθρώπους.

«Με ένα τόσο λεπτομερές μοντέλο του τρόπου με τον οποίο μεταφέρονται οι μηχανικές πιέσεις μέσω των στρωμάτων του δέρματος, αυτές οι μέθοδοι θα μπορούσαν ενδεχομένως να χρησιμοποιηθούν για να αξιολογήσουν περισσότερα από το αίσθημα σφιξίματος», εξήγησε ο επικεφαλής ερευνητής.

«Παρέχεται  ένα πλαίσιο για την ανάπτυξη νέων προϊόντων περιποίησης. Αν κάνετε οτιδήποτε στο εξωτερικό στρώμα του δέρματος που το αναγκάζει να αλλάξει την κατάσταση καταπόνησης και την κατάσταση στρες, τότε μπορούμε να εξηγήσουμε πώς μεταδίδονται αυτές οι πληροφορίες και πώς γίνονται κατανοητές από τους καταναλωτές, πριν ερωτηθούν σχετικά».

Το επόμενο βήμα του συγκεκριμένου ερευνητικού εργαστηρίου είναι η ανάπτυξη φορητών συσκευών. «Αν γνωρίζουμε πώς ερμηνεύει ο εγκέφαλός μας τις μικρές αλλαγές στην ένταση του δέρματος, ίσως να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε αυτόν τον μηχανισμό για να στείλουμε σκόπιμα σήματα. Με τον ίδιο τρόπο που ένα άτομο που διαβάζει με μπράιγ, μεταφράζοντας τις αισθήσεις του δαχτύλου του σε λέξεις, μια συσκευή που δημιουργεί μικροσκοπικές μηχανικές αλλαγές στο δέρμα μπορεί να είναι σε θέση να μεταφέρει πληροφορίες.

»Αυτό που κάναμε είναι να αποκαλύψουμε πώς οι μηχανικές πληροφορίες φτάνουν από την εξωτερική στιβάδα της κεράτινης στιβάδας στους νευρώνες, πολύ χαμηλότερα στα στρώματα του δέρματος. Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι αν μπορούμε να επικοινωνήσουμε μέσω του ανθρώπινου δέρματος. Αν μπορούμε να κατασκευάσουμε μια συσκευή για την παροχή μη λεκτικών και μη οπτικών πληροφοριών σε κάποιον, χρησιμοποιώντας την κατανόηση αυτών των μηχανισμών. Αυτός είναι ένας από τους τομείς που μας ενδιαφέρουν πολύ», κατέληξε ο Dauskardt.