ΠΟΙΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ, ΟΤΑΝ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΣΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ;
Πόσες φορές σάς έχει τύχει ο γιατρός να σας δίνει αντικρουόμενες οδηγίες με κάποιον άλλον επαγγελματία υγείας ή ακόμη και με έναν άλλο γιατρό; Είναι δική σας ευθύνη να βρείτε τη λάθος και τη σωστή πληροφορία;
Ετοιμάζομαι να κάνω αιματολογικές. «Χωρίς το χάπι για τον θυρεοειδή και 12 ώρες νηστική», μου τονίζει η ενδοκρινολόγος. Στο μικροβιολογικό εργαστήριο που καλώ για να ρωτήσω, έχουν να μου πουν και κάτι ακόμη: «Επειδή θα κάνετε χοληστερίνη και τριγλυκερίδια, την προηγούμενη να έχετε φάει ελαφριά: μόνο φρούτα, λαχανικά και άπαχο γιαούρτι».
Το βράδυ βλέπω μια φίλη με τα ίδια θέματα υγείας και τις ίδιες εξετάσεις, η οποία πέφτει από τα σύννεφα, όταν μαθαίνει για τους δικούς μου περιορισμούς. «Εγώ έφαγα κανονικά και μάλιστα πήρα και το χάπι του θυρεοειδούς το πρωί πριν από την αιμοληψία. Η γιατρός μού είπε ότι δεν πειράζει».
Οι αντιφατικές οδηγίες των γιατρών
Ανάμεσα στα αντιφατικά μηνύματα που συχνά εισπράττω από τους επαγγελματίες της υγείας, θυμάμαι χαρακτηριστικά εκείνα που έλαβα την περίοδο του θηλασμού. Καθώς η πρόωρη γέννηση του παιδιού μου δεν μου επέτρεψε να θηλάσω άμεσα, αλλά έπρεπε να αντλώ γάλα και να το διατηρώ για να το δώσω όταν θα ερχόταν η ώρα, οι οδηγίες που έπαιρνα ήταν εξολοκλήρου αντιφατικές.
Κάθε μαία που έμπαινε στο δωμάτιο, κάθε γιατρός και νοσηλεύτρια που έβλεπα στη μονάδα νοσηλείας του μωρού, μου έλεγε -χωρίς καμία υπερβολή- και κάτι διαφορετικό. Πόσα διαφορετικά πράγματα μπορείς να ακούσεις για μία συγκεκριμένη διαδικασία; Όσες και τα πρόσωπα που συναντάς!
Αποφάσισα να συμβουλεύομαι μία μόνο μαία, της οποίας τις υπηρεσίες ζήτησα επί πληρωμή και νόμιζα ότι είχα ξεμπερδέψει. Για να διαπιστώσω μετά από 2 χρόνια ότι κι εκείνης οι συμβουλές τελικά λάθος ήταν…
Ποιο είναι το λάθος και ποιο το σωστό;
Όλα αυτά δεν θα με ένοιαζαν αν αφορούσαν ήσσονα θέματα. Αλλά αν έχεις υποστεί δύο εγχειρήσεις άδικα, αρχίζεις κάπου και αγχώνεσαι. Δηλαδή η φίλη μου που έφαγε αρνί την προηγούμενη των αιματολογικών κι εγώ που θα φάω μόνο μαρούλια, πόσο αξιόπιστα αποτελέσματα μπορεί να πάρουμε; Μήπως κάποια αναγκαστεί να πίνει καθημερινά ένα ακόμη χάπι, ενώ δεν το χρειάζεται στην πραγματικότητα;
Επίσης συμβαίνει και το άλλο: Γιατί ο γιατρός της μιας ειδικότητας σου προτείνει φυτικά συμπληρώματα, ενώ εκείνος της άλλης ισχυρίζεται ότι μπορεί μέχρι και κακό να σου κάνουν; Και γιατί -τέλος πάντων- δεν συνεννοούνται μεταξύ τους και πρέπει ο ασθενής να διαλέξει;Δεν αναφέρομαι στα σημαντικά ιατρικά λάθη, αλλά σε όλα τα πιθανά που μπορεί προκύψουν από τέτοιου είδους αντιφατικές πληροφορίες. Όλα αυτά που θα τον οδηγήσουν ξανά και ξανά στο διαδίκτυο για να πάρει τις απαντήσεις που ψάχνει. Αλλά κι εκείνα που θα τον κάνουν να φοβηθεί την κλασική ιατρική ή ακόμη και ένα εμβόλιο ενδεχομένως.
Η εμπιστοσύνη στον γιατρό
Ο ασθενής δεν θα έπρεπε να έχει μπει σε αυτή τη θέση από την πρώτη στιγμή. Το διαδίκτυο είναι μία πηγή πληροφόρησης, αλλά δεν θα έπρεπε να αντικαθιστά τον γιατρό. Ούτε να δίνει διαγνώσεις, ούτε βέβαια να δίνει εναλλακτικές. Τι χρειάζεται όμως για να μην καταφεύγει κανείς σε λάθος χρήση του;
Να μπορεί να εμπιστεύεται τον γιατρό του. Όσο κι αν αυτό είναι κάτι που γίνεται μέσα από προσεκτική επιλογή, αναρωτιέμαι αν μια ζωή φτάνει για να μπορέσει να ισχύσει για τους γιατρούς όλων των ειδικοτήτων και τους ειδικούς των παραϊατρικών επαγγελμάτων, με τους οποίους ένας άνθρωπος θα έρθει σε επαφή.
Και κάπως έτσι φτάνω ξανά στην επιτακτική ανάγκη για μια ουσιαστική πρωτοβάθμια περίθαλψη. Πολύ απλά μιλώντας, γιατί να μην υπάρχει ένας οικογενειακός γιατρός που θα συντονίζει όλους τους άλλους των επιμέρους ειδικοτήτων, θα γνωρίζει το ατομικό ιστορικό των ασθενών του και θα μπορεί να φιλτράρει τέτοιου είδους αντιφατικά μηνύματα, επικοινωνώντας ο ίδιος με τους συναδέλφους του και όλα τα γύρω τριγύρω εργαστήρια και κέντρα αποκατάστασης;
Σε μια εποχή που μιλάμε για εξατομικευμένη ιατρική, η πρωτοβάθμια περίθαλψη είναι εκ των ων ουκ άνευ. Ο προσωπικός οικογενειακός γιατρός είναι εκείνος που θα πρέπει να εμπιστεύεται ο πολίτης και να λύνει όλες αυτές τις παρανοήσεις.