Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΙΑΝΕΙ ΣΥΧΝΟΟΥΡΙΑ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΓΧΩΜΕΝΟΙ

Στρες και συχνοουρία πάνε συχνά μαζί, ειδικά όταν οι συνθήκες δεν μας επιτρέπουν να τρέχουμε συνεχώς στην τουαλέτα. Για ποιο λόγο το σώμα μας νιώθει την ανάγκη να «ξαλαφρώσει»;

Πρέπει να παραδώσετε τη δουλειά μέχρι αύριο το πρωί, αλλά δεν μπορείτε να κάτσετε πάνω από 40 λεπτά στην καρέκλα, επειδή η κύστη σας γεμίζει εκνευριστικά και σας αναγκάζει να πηγαίνετε στην τουαλέτα κάθε τρεις και λίγο. Δεν είναι κάποιου είδους φάρσα που σας κάνει το σύμπαν προκειμένου να μην παραδώσετε ποτέ τη δουλειά. Είναι ένα φαινόμενο φυσικό που συμβαίνει συχνά και σε πολλούς: όταν νιώθουμε ανησυχία ή έντονο άγχος, μπορεί να πάθουμε συχνοουρία.

Το ίδιο έχει παρατηρηθεί και σε περιόδους επίμονου και παρατεταμένου στρες, αλλά και αμέσως μόλις το άγχος υποχωρεί. Πού μπορεί να οφείλεται;

Πώς σχετίζονται στρες και συχνοουρία

Επίσημο πόρισμα βάσει επιστημονικών ερευνών δεν υπάρχει ακόμη, πλην όμως το ανθρώπινο σώμα δίνει ορισμένα στοιχεία χρήσιμα για την εξήγηση του φαινομένου.

Η αίσθηση του φόβου (αν το καλοσκεφτείτε, το άγχος είναι φόβος) δημιουργεί μια σειρά αντιδράσεων στον οργανισμό μας. Αυτομάτως τα επινεφρίδια απελευθερώνουν μια ορμόνη που ονομάζεται αδρεναλίνη και ταξιδεύει σε όλο το σώμα.

Η αδρεναλίνη δημιουργεί κι αυτή με τη σειρά της μια αλυσίδα σωματικών αντιδράσεων. Κάποιοι ειδικοί ισχυρίζονται ότι μπορεί να καταστήσει τα νεφρά μας σε υπερδραστήρια, κάνοντάς τα να παράγουν περισσότερα ούρα από το συνηθισμένο.

iStock

Υπάρχει λογική εξήγηση;

Ποια είναι όμως η εξήγηση πίσω από αυτό το βιολογικό φαινόμενο; Οι επιστήμονες στρέφουν την προσοχή τους σε έναν ιστορικό λόγο και με αυτό εννοούμε ότι το σώμα μας λειτουργεί ενστικτωδώς απέναντι σε έναν επικείμενο κίνδυνο, όπως έκανε εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν, όταν ζούσαμε στη φύση ως κυνηγοί και θηράματα ταυτόχρονα.

Πρόκειται για τη γνωστή αντίδραση πάλης ή φυγής (ή παγώματος), κατά την οποία ο εγκέφαλός μας καλείται να αποφασίσει αυθόρμητα τι να κάνει για να σωθεί από έναν κίνδυνο που απειλεί τη ζωή του (για παράδειγμα ένα λιοντάρι): να μείνει να παλέψει, να τρέξει γρήγορα να φύγει ή να κοκκαλώσει παριστάνοντας τον πεθαμένο, μήπως και γλιτώσει;

Αυτός ο έντονος φόβος του κινδύνου προκαλεί όλες τις παραπάνω αντιδράσεις που θα μας βοηθούσαν να προστατευτούμε τότε, τώρα όμως μας δυσκολεύουν. Και πώς θα μας βοηθούσε η ανάγκη μας για ούρηση (ή ακόμη και αφόδευση);

1. Θα μας έκανε ελαφρύτερους και έτσι θα μπορούσαμε να τρέξουμε πιο γρήγορα.
2. Θα απέτρεπε ή θα καθυστερούσε ορισμένους θηρευτές.

Πρέπει να ακούμε πάντα το σώμα μας

Το χρόνιο στρες και το παρατετάμενο άγχος μπορούν να προκαλέσουν επίμονα συμπτώματα συχνοουρίας, καθώς το νευρικό σύστημα βρίσκεται σε υπερδιέγερση και τότε το σώμα μπορεί να παρουσιάσει διάφορες αντιδράσεις, συμπεριλαμβανομένης και της ανάγκης για ούρηση και αφόδευση πιο συχνά απ' ό,τι θα θέλαμε.

Φυσικά, όταν το σώμα μας, μας στέλνει το μήνυμα, πρέπει να το ακούμε. Η ούρηση είναι ο Νο1 μηχανισμός που έχει ο οργανισμός για αποτοξίνωση, γι' αυτό δεν πρέπει να κρατάμε τα ούρα μας. 

Κάτι αντίστοιχο βέβαια ισχύει και με τα κόπρανα και δεν είναι τυχαίο που μετά από ένα έντονο τρέξιμο, συχνά νιώθουμε την ανάγκη να πάμε στην τουαλέτα.