ΠΟΣΟ ΖΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ Η ΛΑΣΠΗ ΤΗΣ ΠΛΗΜΜΥΡΑΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ
Οι ολέθριες πλημμύρες που έπνιξαν ολόκληρα χωριά γεννούν μεγάλες ανησυχίες για τους πληγέντες και τις συνέπειες στην υγεία τους.
Πέρα από την αγωνία που υπάρχει για την ανεύρεση θυμάτων και αγνοουμένων, οι κίνδυνοι που μπορούν να προκύψουν στην υγεία ανθρώπων που παραμένουν εγκλωβισμένοι σε πλημμυρισμένα σπίτια είναι πολλοί. Γίνονται ακόμα πιο σημαντικοί, εάν το νερό είναι κρύο ή μολυσμένο – όπως συμβαίνει στις πλημμύρες, που τα νερά παρασύρουν φερτά υλικά και χημικές ουσίες.
Κατ’ αρχάς, οι εγκλωβισμένοι κινδυνεύουν με υποθερμία: το σώμα χάνει τη θερμότητα πιο γρήγορα από ό,τι μπορεί να την παράγει και αυτή η συνθήκη είναι δυνητικά απειλητική για τη ζωή. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ρίγος, σύγχυση, κόπωση και πτώση της θερμοκρασίας του σώματος. Στα πιο σοβαρά είναι η απώλεια των αισθήσεων και τελικά ο θάνατος.
Όσο περισσότερο μένει κάποιος μέσα στο νερό, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος πνιγμού. Ακόμα και όταν πρόκειται για δυνατούς κολυμβητές. Η εξάντληση δεν εξαιρεί κανέναν.
Πλημμύρες και στάσιμα νερά
Η εισπνοή ή η έκθεση στο υγρό, μουχλιασμένο περιβάλλον των νερών πλημμύρας μπορεί να οδηγήσει σε αναπνευστικά προβλήματα, ειδικά για άτομα με προϋπάρχουσες παθήσεις, όπως το άσθμα.
Το στάσιμο ή μολυσμένο νερό ενδέχεται να περιέχει επιβλαβείς μικροοργανισμούς, βακτήρια και παράσιτα που μπορεί να οδηγήσουν σε λοιμώξεις, όταν τα άτομα βυθίζονται για παρατεταμένες περιόδους. Αυτές οι λοιμώξεις μπορεί να προκαλέσουν γαστρεντερικά προβλήματα, δερματικά προβλήματα ή άλλες επιπλοκές στην υγεία.
Επιπροσθέτως, τα στάσιμα νερά σε περιοχές που έχουν πλημμυρίσει μπορεί να αποτελέσουν έδαφος αναπαραγωγής για κουνούπια και άλλους φορείς που μεταφέρουν ασθένειες, όπως η ελονοσία, ο Δάγκειος πυρετός ή ο Ζίκα.
Η παρατεταμένη βύθιση στο νερό, ειδικά στο κρύο νερό, μπορεί να οδηγήσει στην κατάσταση που είναι γνωστή ως «πόδι εμβάπτισης». Προκύπτει κατά την επαναλαμβανόμενη έκθεση σε περιβάλλον με συνδυασμό χαμηλής θερμοκρασίας και υψηλής υγρασίας. Χαρακτηρίζεται από οίδημα, πόνο και βλάβη στα πόδια. Μπορεί να έχει ως συνέπεια και τις κατακλίσεις, καθώς η συνεχής πίεση σε ορισμένα μέρη του σώματος έναντι μιας επιφάνειας (εν προκειμένω του νερού) οδηγεί σε βλάβη των ιστών και σε πληγές.
Οι ατελείωτες ώρες εγκλωβισμού στην όποια συνθήκη μπορεί να οδηγήσει σε ακραίο στρες, άγχος, κρίσεις πανικού και διαταραχή μετατραυματικού στρες.
Έλλειψη φαγητού και νερού
To πόσο μπορούμε να αντέξουμε χωρίς νερό ή/και χωρίς φαγητό, εξαρτάται από διάφορους παράγοντες: το φύλο, το βάρος, τα αποθέματα λίπους, την υγεία μας, αν γυμναζόμαστε και τις κλιματικές συνθήκες που επικρατούν, ενώ δοκιμαζόμαστε. Μεγάλο ρόλο παίζει αν έχουμε πρόσβαση σε πόσιμο νερό.
Γενικά, ένας άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει χωρίς φαγητό από 43 έως 70 ημέρες. Έπειτα από παρατεταμένη περίοδο χωρίς φαγητό, το σώμα μας εργάζεται για να καταπολεμήσει την πείνα, παράγοντας γλυκόζη και διασπώντας τον λιπώδη ιστό. Σε μεταγενέστερα στάδια, διασπά τον μυϊκό ιστό για να βρει την ενέργεια που στερείται.
Αν δεν έχουμε πρόχειρη τροφή για ημέρες, αυτές οι προσπάθειες αποτυγχάνουν και οδηγούμαστε στο θάνατο. Ακόμα και αν κρατηθούμε στη ζωή, η παρατεταμένη στέρηση τροφής και νερού μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για την υγεία μας, καθώς προκαλούνται βλάβες στα όργανα.
Τώρα, εάν δεν έχουμε τροφή, αλλά δεν έχουμε και επαρκή ποσότητα νερού, επιβιώνουμε από 3 έως 5 ημέρες. Αυτό το χρονικό πλαίσιο μπορεί να γίνει σημαντικά μικρότερο σε ζεστές και ξηρές συνθήκες, που επιταχύνουν την αφυδάτωση.
Η ανεπαρκής ενυδάτωση οδηγεί σε μια σειρά προβλημάτων υγείας, όπως ζάλη, αδυναμία και σε σοβαρές περιπτώσεις, ανεπάρκεια οργάνων.