ΓΙΑΤΙ ΟΙ 20ΑΡΗΔΕΣ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΟΥΝ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 40ΑΡΗΔΕΣ;

Οι σημερινοί 20άρηδες παίρνουν περισσότερες αναρρωτικές άδειες από τους μεγαλύτερους συναδέλφους τους και αυτό θα έπρεπε να μας απασχολεί.

Πριν από λίγο καιρό, η Jodie Foster δήλωσε δημόσια κάτι που τελευταία ακούω από πολλούς συνομήλικούς μου 40άρηδες: Είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνεργάζεσαι με άτομα της GenZ. Πριν τους κατηγορήσεις για γεροντική γκρίνια, διάβασε τι είπε η Jodie Foster στον Guardian για τα άτομα που έχουν γεννηθεί από το 1997 έως το 2012:

«Είναι πολύ ενοχλητικά, ειδικά στον χώρο εργασίας. Έχουν μία στάση τύπου: Μπα, δεν έχω πολλή όρεξη σήμερα, λέω να έρθω κατά τις 10:30…»

Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι πρόκειται για μία γενιά ατόμων που δεν μπορεί να συντάξει ένα σοβαρό, επαγγελματικό email. Και ούτε ενδιαφέρεται να μάθει: «Τους λέω: αυτό που έχεις γράψει είναι γραμματικά λάθος. Το έλεγξες πριν το στείλεις;» και μου απαντούν: «Δεν είναι λίγο περιοριστικό αυτό που μου ζητάς;»

Τα λόγια της Foster φαίνεται να επιβεβαιώνει ακόμα πιο πρόσφατο ρεπορτάζ του BBC, στο πλαίσιο του οποίου μια σειρά εργοδοτών σχολίασε λίγο πολύ ότι δεν είναι εύκολα ανεκτή η «χαλαρότητα» αυτής της γενιάς, τόσο ως προς τα ωράρια, όσο και προς την εμφάνιση στο γραφείο. Την ίδια ώρα, στα παράπονα αυτά έρχεται να «κουμπώσει» και μία έρευνα που θέλει τους σημερινούς 20άρηδες να παίρνουν πολύ περισσότερες αναρρωτικές άδειες από τους 40άρηδες. Τι συμβαίνει τελικά;

Μήπως δεν είναι «χαλαρότητα» μα επιβαρυμένη ψυχική υγεία;

Το ερώτημα που αναπόφευκτα γεννάται εδώ είναι: Αρρωσταίνουν πράγματι πιο συχνά οι σημερινοί 20άρηδες ή απλά κάνουν αυτό που δεν κάναμε ποτέ εμείς στην ηλικία τους ως εργαζόμενοι: Φροντίζουν τον εαυτό τους και προστατεύουν την ψυχική και σωματική τους υγεία;

iStock

Προσωπικά θυμάμαι στα πρώτα χρόνια εργασίας μου να ανεβάζω δέκατα και να τρέμω στην ιδέα ότι έπρεπε να επικοινωνήσω με τον διευθυντή μου και να τον ενημερώσω ότι την επομένη δεν θα μπορούσα να πάω στο γραφείο. Το αποτέλεσμα ήταν να πηγαίνω, με πυρετό, με βήχα, με συνάχι και φυσικά κανείς να μην το αναγνωρίζει, καθώς με τον ίδιο τρόπο λειτουργούσαμε όλοι. Δεν είναι, λοιπόν, ότι δεν αρρωσταίναμε και εμείς στα 20. Είναι ότι δεν το δείχναμε.

Σύμφωνα με έρευνα του Resolution Foundation, ενός ανεξάρτητου think-tank για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου όσων έχουν χαμηλά έως μεσαία εισοδήματα, με τρόπο «ριζικά διαφορετικό» από τις προηγούμενες δεκαετίες, οι σημερινοί 20άρηδες εργαζόμενοι παίρνουν περισσότερες μέρες αναρρωτικής άδειας και έχουν υψηλότερα ποσοστά ψυχικών διαταραχών από τους μεγαλύτερους ηλικιακά συναδέλφους τους.

Η έρευνα έδειξε ότι περισσότεροι από 1 στους 3 νέους, ηλικίας από 18 έως 24 ετών, ανέφεραν συμπτώματα ψυχικών νοσημάτων, μεταξύ των οποίων άγχος και κατάθλιψη, τα οποία πολλοί αντιμετωπίζουν με αντικαταθλιπτικά. Οι ειδικοί τονίζουν ότι τα προβλήματα αυτά δυσκολεύουν πολλά νέα παιδιά όχι μόνο στο να σπουδάσουν, αλλά και στο να εργαστούν, κάτι που δυσχεραίνει σημαντικά και την οικονομική τους κατάσταση. Τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα μετά την πανδημία.

Η ανάλυση έδειξε, συγκεκριμένα, ότι εξαιτίας της επιδείνωσης της ψυχικής τους υγείας, ο αριθμός των νέων εργαζομένων που στις μέρες μας ζητά αναρρωτικές άδειες έχει διπλασιαστεί την τελευταία δεκαετία. Άλλη μελέτη του London School of Economics που οδηγήθηκε σε αντίστοιχα συμπεράσματα, καταλήγει στο ότι το 1/3 της GenZ χαρακτηρίζει τον εαυτό της ως «μη παραγωγική» συγκριτικά με συναδέλφους άνω των 40 ετών.

iStock

Τι χρειάζονται οι σημερινοί 20άρηδες

Όλη αυτή η κατάσταση μπορεί να μοιάζει υπερβολική στους σημερινούς 40άρηδες και 50άρηδες που γαλουχήθηκαν με το παράσημο του burnout. Η γκριζαρισμένη γενιά που καθιέρωσε τις (απλήρωτες) υπερωρίες και που έμαθε να σπρώχνει τα προβλήματα ψυχικής υγείας κάτω από το χαλάκι (για να κληθεί στη μέση ηλικία να αντιμετωπίσει τις συνέπειες), κρίνει τη νεότερη γενιά ως υπερευαίσθητη και κακομαθημένη.

Ακόμα, όμως, κι αν είναι έτσι, δεν φταίει η GenZ γι’ αυτό: Η γενιά αυτή μεγάλωσε σε εποχές βαθιάς οικονομικής και υγειονομικής κρίσης που αναπόφευκτα της άφησαν πληγές, τις οποίες απλά έχουμε πλέον την δυνατότητα να αναγνωρίζουμε και να ταυτοποιούμε.

Στα χρόνια, μάλιστα, που η σημασία της ψυχικής υγείας κέρδισε επιτέλους τον σεβασμό που της αξίζει, έχουμε και τη δυνατότητα να αντιμετωπίζουμε.

Το Resolution Foundation, λοιπόν, προτείνει να υποστηριχθεί η νέα γενιά εργαζομένων ήδη από τα χρόνια της εφηβείας: «Οι έφηβοι χρειάζονται υποστήριξη μέσα από τα Γυμνάσια, τα οποία πρέπει να έχουν ομάδες Υποστήριξης Ψυχικής Υγείας. Την ίδια ώρα, στους χώρους εργασίας που απασχολούν μεγάλο εργατικό δυναμικό είναι σημαντικό να υπάρχουν μάνατζερς που να μπορούν να αναγνωρίσουν και να βοηθήσουν τους εργαζόμενους που αναφέρουν ότι αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας».

Ας μην ξεχνάμε, καταλήγει το Resolution Foundation, ότι αυτή είναι η γενιά που περιμένουμε να στηρίξει την κοινωνία και την οικονομία κατά τα επόμενα χρόνια.