ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΑ ΟΥΡΑ ΜΑΣ

Τι ακριβώς συμβαίνει όταν παίρνουμε το σήμα από τον εγκέφαλο πως η ουροδόχος κύστη γέμισε και πρέπει να πάμε στην τουαλέτα; Και τι μπορεί να συμβεί αν αγνοούμε αυτό το σήμα συστηματικά και για πολλή ώρα;

Είσαι σε ένα σεμινάριο, ένα meeting, στο σινεμά ή τέλος πάντων οπουδήποτε δεν μπορείς να σηκωθείς και να φύγεις ανά πάσα στιγμή, έστω και αν είναι για λίγα λεπτά, και καταπίνεις εκείνη τη γουλιά του νερού που ήξερες πως δεν έπρεπε να μπει μέσα σου.

Αίφνης η ουροδόχος κύστη ουρλιάζει πως ήρθε η ώρα να πας στην τουαλέτα. Σκέφτεσαι «έλα, λίγο έμεινε ακόμα, θα αντέξω» και την αγνοείς. Σήμερα θα δούμε πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η αδιαφορία στο κάλεσμα της φύσης.

Το Science Insider και το Brainiac έκαναν εικόνα αυτό που συμβαίνει στα εντός μας, όταν ο οργανισμός μας μάς στέλνει για ούρηση αλλά εμείς έχουμε άλλες προτεραιότητες, σε βίντεο που έχουν συγκεντρώσει κοντά στα 24 εκατομμύρια views. Υπάρχουν και άλλα. Τα περισσότερα έχουν πάνω από 2 εκατομμύρια views, πράγμα που σημαίνει ότι μάλλον όλοι... κρατιόμαστε.

Η ούρηση είναι πολύ σημαντική διαδικασία

Το «Νο 1» που λένε και στην Αμερική, είναι ένα από τα πιο φυσικά φαινόμενα που υπάρχουν και μας απαλλάσσει από τις τοξίνες και άλλα υποπροϊόντα και απόβλητα που μαζεύονται στο σώμα μας, προκειμένου να μην μας προκαλέσουν προβλήματα.

iStock

Τα ούρα είναι απόβλητα που δημιουργούν τα νεφρά μας, τα οποία χρησιμοποιούν το πλεονάζον νερό του σώματός μας, για να φιλτράρουν τις τοξίνες μαζί με άλλα επιβλαβή υποπροϊόντα. Αυτό που προκύπτει, κάπου πρέπει να πάει. Πηγαίνει στην ουροδόχο κύστη. Αυτή χωράει έως 2 φλιτζάνια ούρων. Το σήμα του «ήρθε η ώρα» προκύπτει όταν η χωρητικότητα είναι στο 50%.

Όσο κρατάμε τα ούρα μας, δοκιμάζουμε τους μυς της ουροδόχου κύστης και συγκεκριμένα, τον εξωτερικό σφιγκτήρα, ώστε να μην κατουρηθούμε πάνω μας. Όταν το κάνουμε αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα, τεντώνουμε την κύστη η οποία έχει διαπιστωθεί πως μπορεί να φτάσει σε αξιοσημείωτα μεγέθη. Ομοίως και ο εγκέφαλος μπορεί να κρατά την κύστη μας «σφραγισμένη» όσο απεγνωσμένα κι αν ζητά την απελευθέρωσή της.

Μελέτη διαπίστωσε ότι οι νοσοκόμες που κρατούσαν τα ούρα τους, συχνά όλη την ημέρα, λόγω περιορισμών στην εργασία, είχαν σχεδόν διπλάσια χωρητικότητα της κανονικής κύστης. Αν είχαν πρόβλημα υγείας; Όχι.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να κρατιόμαστε. Βλέπετε, η κύστη δεν είναι το μόνο που «τεντώνουμε» σκεπτόμενοι «θα πάω αργότερα». Θα τεντώσουμε και τους εξωτερικούς σφιγκτήρες, τους μυς που συνδέονται με το εξωτερικό περίβλημα της ουροδόχου κύστης και που, όπως είπαμε, είναι οι φύλακες των ούρων.

Όταν τους σφίγγουμε, το υγρό μένει φυλαγμένο. Αν τους χαλαρώσουμε, φεύγει. Όλο αυτό λέγεται έλεγχος της ουροδόχου κύστης. Όταν γεννιόμαστε είναι στο μηδέν και όσο μεγαλώνουμε αναπτύσσεται η ικανότητά μας να κρατιόμαστε και να ενημερώνουμε τον εγκέφαλο πως ναι μεν λάβαμε το σήμα, αλλά θα πάρουμε λίγο χρόνο έως ότου κάνουμε το χρέος μας.

Τι γίνεται όμως, όταν παρατεντώνουμε τους μυς; Χάνουμε τον έλεγχό τους.

Από την ουρολοίμωξη στον κίνδυνο για τη ζωή μας

Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σπάνια και χρειάζεται δουλειά δεκαετιών – το να κρατιόμαστε συχνά και για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Εντούτοις, αν φτάσουμε εκεί, οδηγούμαστε σε άβολες και επικίνδυνες καταστάσεις. Όπως; Απώλεια ελέγχου της ουροδόχου κύστης, χαλάρωση των μυών των εξωτερικών σφιγκτήρων και κατακράτηση ούρων.

Όλα αυτά οδηγούν στο να μην αδειάζει ποτέ πλήρως η κύστη μας, όσες φορές κι αν πάμε στην τουαλέτα. Έτσι, νιώθουμε πως θέλουμε να ουρήσουμε όλη την ώρα. Η γενική δυσφορία δεν είναι το μόνο πρόβλημα.

Καταλήγουμε με πάρα πολλά ούρα στην ουροδόχο κύστη, για πάρα πολύ καιρό. Από τη στιγμή που η ουροδόχος κύστη είναι μια θερμή, υγρή σακούλα αποβλήτων, είναι το τέλειο έδαφος αναπαραγωγής επιβλαβών βακτηρίων που μπορούν να προκαλέσουν κάθε είδους ζημιά. Όταν λοιπόν αφήνουμε για ώρες τα ούρα στην ουροδόχο κύστη, ένα από αυτά που μπορούν να προκύψουν είναι η ουρολοίμωξη.

iStock

Αν τα ούρα μας έχουν υψηλά επίπεδα ουρικού οξέως και οξικού άλατος και παραμένουν για μεγάλο διάστημα στην κύστη, τότε αυτά τα στοιχεία ενδέχεται να κρυσταλλοποιηθούν. Έτσι προκαλούνται οι πέτρες στα νεφρά.

Αν είμαστε πραγματικά άτυχοι και κρατάμε πραγματικά πάρα πολλά ούρα, μπορεί να επιστρέψουν στα νεφρά μας. Αυτό –σύμφωνα με τους ειδικούς– μπορεί να οδηγήσει σε νεφρική ανεπάρκεια.

Στα καλά νέα, αυτό που πιθανότατα θα μας συμβεί αν επιμείνουμε να αγνοούμε τη φύση, είναι η απώλεια ελέγχου των μυών. Σε αυτήν την περίπτωση, θα ουρούμε πολύ πριν η ουροδόχος κύστη φτάσει στο σημείο που υπό κανονικές συνθήκες θα μας έστελνε το σήμα. Γιατί όμως να μην μειώσουμε αυτόν τον κίνδυνο, πηγαίνοντας απλώς στην τουαλέτα;