ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΤΤΑΡΙΤΙΔΑ;
Είναι άραγε η κυτταρίτιδα ένα αθώο, αισθητικό πρόβλημα της επιδερμίδας που ταλαιπωρεί τις γυναίκες, ή κρύβει ένα βαθύτερο και πιο σοβαρό πρόβλημα που σχετίζεται με το μεταβολικό σύνδρομο; Ένας γιατρός καταθέτει την άποψή του.
Η κυταρίτιδα μοιάζει με τον πιο επίμονο εχθρό των γυναικών. Εκατομμύρια γυναίκες ζουν μαζί της και αδυνατούν να απαλλαγούν από αυτήν, καθώς αποτελεί μία από τις πιο κοινές διαταραχές του δέρματος και του υποδορίου. Η παθοφυσιολογία που την ερμηνεύει είναι πολύπλοκη και υπάρχουν αρκετές σχετικές θεωρίες.
Οι πιο συχνές την περιγράφουν ως ένα ακίνδυνο, αισθητικό κατά κύριο λόγο πρόβλημα, που εμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά στις γυναίκες και εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, μεταξύ άλλων την καθιστική ζωή, τις κακές διατροφικές συνήθειες, το λίπος, την κληρονομικότητα, αλλά και το γυναικείο ορμονικό υπόβαθρο.
«Πράγματι, η κυτταρίτιδα αποτελεί άλλη μία μεταβολική αδικία, που εκδηλώνεται σχεδόν αποκλειστικά στις γυναίκες με διαταραχές του υποδόριου ιστού, όπως οζίδια, οίδημα, ανωμαλία στην υφή και φλεγμονή». Αυτό διαβάζουμε στο βιβλίο των Σωτήρη και Νίκου Αδαμίδη, MD, με τίτλο: Από το μεταβολικό σύνδρομο στην κυτταρίτιδα, που επιχειρεί να συνδέσει τα δύο προβλήματα.
Κυτταρίτιδα: Είναι απλώς μια διαταραχή του δέρματος;
Ο Σωτήρης Αδαμίδης, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Διαβήτη Μεταβολικού Συνδρόμου και Παχυσαρκίας (ESoDiMeSO), έχοντας μελετήσει σε βάθος το θέμα και τοποθετηθεί σε αρκετά επιστημονικά συνέδρια σχετικά, στέκεται στην αντίπερα όχθη των περισσότερων ερμηνειών και υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει κανένα δίλημμα για το αν η κυτταρίτιδα είναι αθώο ή όχι πρόβλημα.
Θεωρεί ότι είναι μια διαταραχή πιο σοβαρή απ' ό,τι συνήθως παρουσιάζεται και αποτελεί πρόκληση για τη σύγχρονη ιατρική αντιμετώπιση. Στο συγκεκριμένο, μάλιστα, βιβλίο προσπαθεί να καταγράψει τη διαδρομή που ακολουθεί η παθολογία της κυτταρίτιδας, ώστε να προτείνει έναν πλήρη μηχανισμό αντιμετώπισής της.
«Η ακριβής παθοφυσιολογία δεν είναι κατανοητή σε όσους ασχολούνται με το πρόβλημα της κυτταρίτιδας κι αυτό γιατί την βλέπουν αποσπασματικά ως διαταραχή του δέρματος. Άλλα μοντέλα ερμηνείας που έχουν προταθεί και εκτείνονται από αγγειακές, φλεγμονώδεις έως ορμονικές ή και δομικές αιτίες είναι πιο κοντά στην αλήθεια», γράφει.
Πιθανές αιτίες της κυτταρίτιδας
Αν θα θέλαμε λοιπόν να επισημάνουμε τους πιο σημαντικούς γενεσιουργούς παράγοντες της κυτταρίτιδας, θα λέγαμε ότι είναι:
- οι μεταβολικές διαταραχές,
- η αντίσταση στην ινσουλίνη,
- οι διαταραχές του συνδρόμου των πολυκυστικών ωοθηκών,
- ορισμένα φάρμακα (θεραπεία με οιστρογόνα),
- το στρες, καθώς η κορτιζόλη που εκκρίνεται σε μεγάλες ποσότητες οδηγεί σε απόθεση λίπους σε περιοχές απ' όπου πολύ δύσκολα μπορεί να απομακρυνθεί.
Πώς σχηματίζεται η κυτταρίτιδα
Η κυτταρίτιδα σχηματίζεται όταν οι ινώδεις ζώνες που «δένουν» το δέρμα μας με τους υποκείμενους μυς πιέζονται και έλκονται ακανόνιστα. Αυτή η πίεση τραβάει προς τα κάτω το δέρμα και το μη υγιές μεταβολικά στρώμα λίπους, που συσσωρεύεται κάτω από το δέρμα, το σπρώχνει προς τα πάνω, ώστε προκύπτει η γνωστή όψη φλοιού πορτοκαλιού.
H κυτταρίτιδα σχετίζεται όμως και με ορμόνες, όπως η ινσουλίνη και οι κατεχολαμίνες που έχουν να κάνουν με τη λιπόλυση και την αποθήκευση λίπους. Στις περιπτώσεις του μεταβολικού συνδρόμου, υπάρχει από πολύ νωρίς προτού καν αναπτυχθεί διαβήτης, η αντίσταση στην ινσουλίνη, με αποτέλεσμα η ινσουλίνη να «κολυμπά» στο αίμα μας χωρίς το σάκχαρο να μειώνεται.
Αυτή η περίσσεια ινσουλίνης εμποδίζει κάθε προσπάθεια να χάσουμε λίπος, αφού είναι υπεύθυνη για την παρουσία μεγάλων διογκωμένων λιποκυττάρων που απομακρύνονται πολύ δύσκολα.
Από το μεταβολικό σύνδρομο στην κυτταρίτιδα
Το σώμα μας απελευθερώνει ινσουλίνη κάθε φορά που τρώμε. Μετά από κάθε γεύμα, οι υδατάνθρακες διασπώνται σε γλυκόζη, που είναι πηγή άμεσης ενέργειας για το σώμα μας. Η περίσσεια γλυκόζης αποθηκεύεται στο συκώτι ως γλυκογόνο ή μετατρέπεται στο ίδιο όργανο σε λιπαρά οξέα με τη βοήθεια της ινσουλίνης.
Όταν όμως υπάρχει αντίσταση στην ινσουλίνη και ειδικά, όταν τα άτομα δεν αθλούνται, η ινσουλίνη μετατρέπει τους υδατάνθρακες σε λιπαρά οξέα τα οποία κυκλοφορούν σε άλλα σημεία του σώματος όπου αποθηκεύονται ως τριγλυκερίδια. Τα λιποκύτταρα γίνονται σταδιακά μεγαλύτερα και πιέζονται, συμβάλλοντας στην όψη της κυτταρίτιδας μέσα από αυτό το μεταβολικό μονοπάτι.
Όταν τα κύτταρά μας παρουσιάζουν μεγάλη αντίσταση στην ινσουλίνη , η γλυκόζη στο αίμα είναι ανεβασμένη κι αυτό μεταφράζεται σε αύξηση βάρους, προδιαβήτη και διαβήτη. Έτσι, το να χάσει κάποιος βάρος ενώ έχει ήδη αναπτύξει αντίσταση στην ινσουλίνη είναι πολύ δύσκολο, διότι η περίσσεια γλυκόζης καταλήγει να αποθηκεύεται ως λίπος.
Πώς να εντοπίσεις και αν αντιστρέψεις την αντίσταση στην ινσουλίνη
Οι συγγραφείς του βιβλίου, από την κλινική τους εμπειρία, προτείνουν έναν πρόχειρο τρόπο εντοπισμού της αντίστασης στην ινσουλίνη: Αν διαιρέσουμε τον αριθμό των τριγλυκεριδίων με την τιμή της HDL και το αποτέλεσμα βγει μεγαλύτερο του 3, τότε υπάρχει μάλλον κρυμμένη αντίσταση στην ινσουλίνη. Φυσικά, η εξέταση της καμπύλης σακχάρου είναι μια ασφαλέστερη μέθοδος διάγνωσης.
Είναι πλέον γνωστό ότι οι επεξεργασμένες τροφές περιέχουν μεγάλες ποσότητες υδατανθράκων, εκ των οποίων ουκ ολίγα είναι σάκχαρα. Τα σάκχαρα αυτά αυξάνουν απότομα τα επίπεδα της ινσουλίνης στο αίμα, κάτι που δεν συμβαίνει με τα λαχανικά, τα όσπρια και τα φρούτα. Συνεπώς μία μεσογειακή δίαιτα απουσία επεξεργασμένων τροφών, όπως περιγράφεται από τη διαιτολόγο Νίκη Παπασπύρου, είναι ένα ασφαλές μονοπάτι για την απώλεια της κυτταρίτιδας.
Το άρθρο βασίστηκε αποκλειστικά σε πληροφορίες που αντλήθηκαν από το βιβλίο των Σωτήρη και Νίκου Αδαμίδη, MD, με τίτλο: «Από το μεταβολικό σύνδρομο στην κυτταρίτιδα» (εκδ. Αρμός), και δεν υιοθετείται ως άποψη από τη συντακτική ομάδα του site.