ΕΡΕΥΝΑ ΒΡΗΚΕ ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΕΞΥΠΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Οι έξυπνοι άνθρωποι χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να επιλύσουν δύσκολα ή πολύπλοκα προβλήματα, όπως διαπιστώνει νέα έρευνα.  

Ζούμε σε μια εποχή που το multitasking θεωρείται υπερδύναμη και το slow living ουτοπία. Παράλληλα, η ταχύτητα κρίνεται ως μια μαγική ικανότητα απαραίτητη σχεδόν σε όλους τους τομείς της ζωής μας, όπου το «first come, first served» –δηλαδή όποιος πρόλαβε πρόλαβε– αποτελεί καθημερινή συνθήκη.

Άλλη μια κοινή πεποίθηση είναι ότι όποιος σκέφτεται πιο γρήγορα είναι και πιο έξυπνος. Αρκεί μόνο να σκεφτείς ποιος συμμαθητής σου απαντούσε πιο γρήγορα (και σωστά) στις ερωτήσεις που έκανε ο μαθηματικός στο σχολείο. Ε, δεν θεωρούσες ότι εκείνος «στρόφαρε» λίγο περισσότερο από εσένα;

Όποιος σκέφτεται πιο γρήγορα είναι και πιο έξυπνος;

Ερευνητές από τη Γερμανία μέσα από μελέτη που πραγματοποίησαν αμφισβήτησαν μια κυρίαρχη άποψη: ότι οι υψηλότερες βαθμολογίες νοημοσύνης συνδέονται με ταχύτερη επεξεργασία πληροφοριών ή «νοητική ταχύτητα».

Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Communications, έδειξε ότι οι άνθρωποι με υψηλότερες βαθμολογίες νοημοσύνης χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να λύσουν πολύπλοκα προβλήματα, επειδή είναι λιγότερο πιθανό να βγάλουν βιαστικά συμπεράσματα. Η μελέτη συνέδεσε, επίσης, την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων με διαφορές στη συνδεσιμότητα του εγκεφάλου και τον συγχρονισμό μεταξύ των εγκεφαλικών περιοχών.

Εικονογράφηση: Χριστίνα Αβδίκου

Μια ματιά στην έρευνα

Οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από 1.176 συμμετέχοντες αναλύοντας τη σχέση ανάμεσα στις βαθμολογίες νοημοσύνης και στους χρόνους αντίδρασης στο «Penn Matrix Reasoning Test», το οποίο αποτελείται από ένα σύνολο ασκήσεων αντιστοίχισης μοτίβων κλιμακούμενης δυσκολίας. Αυτό έδειξε ότι ενώ τα άτομα με υψηλότερα σκορ νοημοσύνης έλυναν τα εύκολα προβλήματα πιο γρήγορα, χρειάζονταν περισσότερο χρόνο για να λύσουν τα δύσκολα προβλήματα, προφανώς επειδή ξόδευαν περισσότερο χρόνο για να διαπιστώσουν τους κρυμμένους κανόνες πριν φτάσουν στη σωστή λύση.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές δημιούργησαν εξατομικευμένα μοντέλα εγκεφαλικών δικτύων για 650 από τους συμμετέχοντες, συνδυάζοντας δεδομένα εγκεφαλικής συνδεσιμότητας από τον καθένα με γενικά μοντέλα των νευρωνικών κυκλωμάτων για τη λήψη αποφάσεων και τη μνήμη εργασίας.

Αυτό αποκάλυψε ότι όσοι χρειάστηκαν περισσότερο χρόνο για να λύσουν τις δύσκολες εργασίες παρουσίαζαν υψηλότερη συνδεσιμότητα σε κατάσταση ηρεμίας μεταξύ του μετωπιαίου λοβού, που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην προσοχή και τη λήψη αποφάσεων, και του βρεγματικού λοβού, που συλλέγει και ενσωματώνει τις αισθητηριακές πληροφορίες, καθώς και μεγαλύτερο συγχρονισμό μεταξύ αυτών των εγκεφαλικών περιοχών.

Ένας «αργός» εγκέφαλος μπορεί να λύσει ένα δύσκολο πρόβλημα

Ουστιαστικά, το βασικό πόρισμα που κρατάμε από την έρευνα είναι η αμφισβήτηση της άποψης πως η υψηλότερη νοημοσύνη ταυτίζεται με έναν «ταχύτερο» εγκέφαλο. Κι ενώ μπορεί μια γρήγορη σκέψη να είναι αρκετή για την εκτέλεση εύκολων εργασιών, ένας πιο αργός τρόπος νόησης ίσως είναι καλύτερος για την επίλυση πιο δύσκολων προβλημάτων.