ΕΝΑ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΟ ΟΠΛΟ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΘΙΣΜΩΝ

Η ψιλοκυβίνη, το βασικό συστατικό των «μαγικών μανιταριών», εάν συνδυαστεί με κατάλληλη θεραπεία μπορεί να αποδειχθεί πολύ αποτελεσματική για την διακοπή εθισμών σε ουσίες όπως τα ναρκωτικά ή το αλκοόλ.

Όπως περιγράφουν οι New York Times, μια Αμερικανίδα, η Aimée Jamison έκοψε τη νικοτίνη μετά από μια θεραπεία με ψυχεδελικές ουσίες. Συγκεκριμένα, στην κλινική Johns Hopkins τής δόθηκε ένα χάπι που περιείχε 30 mg ψιλοκυβίνης, μια σχετικά υψηλή δόση. Αφού κατάπιε το χάπι, φόρεσε μια μάσκα για τα μάτια, ξάπλωσε σε έναν καναπέ και έκανε ένα ψυχεδελικό ταξίδι με δύο θεραπευτές κοντά της για τις επόμενες πέντε ώρες.  Όταν το ταξίδι της τελείωσε, σηκώθηκε, κοίταξε τους θεραπευτές και είπε «τώρα, καταλαβαίνω γιατί κάπνιζα. Και δεν χρειάζεται να το κάνω πια».

Η Jamison δεν αποτελεί μια μεμονωμένη περίπτωση. Τα τελευταία χρόνια πληθώρα ερευνών έχουν δείξει ότι τα ψυχεδελικά ναρκωτικά μπορούν να βοηθήσουν ανθρώπους να διαχειριστούν καταστάσεις ψυχικής υγείας, όπως η κατάθλιψη ή το άγχος. Όλο και περισσότερα στοιχεία έρχονται τώρα να δείξουν ότι η ψιλοκυβίνη μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην απεξάρτηση από καταχρήσεις όπως το αλκοόλ, τα σκληρά ναρκωτικά και τη νικοτίνη.

Τι είναι η ψιλοκυβίνη; Είναι η παραισθησιογόνος ουσία των «μαγικών μανιταριών», η οποία μετατρέπεται στο σώμα σε ψιλοκίνη, χημική ουσία με ψυχοδραστικές ιδιότητες πολλές φορές παρόμοιες με αυτές του LSD, της μεσκαλίνης και του DMT.

iStock

Όπως δήλωσε στους New York Times ο Dr. Michael Bogenschutz, ψυχίατρος στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης που μελετά τη θεραπεία με ψιλοκυβίνη για τον αλκοολισμό, «ο παλιός κανόνας είναι ότι το ένα τρίτο των ανθρώπων βελτιώνεται, το ένα τρίτο παραμένει το ίδιο και το ένα τρίτο συνεχίζει να χειροτερεύει. Αυτό που με συναρπάζει σε όλη αυτή τη διαδικασία είναι πόσα διαφορετικά είδη εμπειριών μπορούν να έχουν οι άνθρωποι, οι οποίες τελικά τους βοηθούν να κάνουν αυτές τις βαθιές αλλαγές στη συμπεριφορά τους».

Πώς η ψιλοκυβίνη βοηθάει στην απεξάρτηση

Ένας από τους λόγους για τους οποίους οι εθισμοί είναι τόσο δύσκολο να αντιμετωπιστούν είναι ότι οι περισσότεροι είναι κάτι περισσότερο από μια χημική εξάρτηση. Αφού υποχωρήσει η βραχυπρόθεσμη στέρηση, οι άνθρωποι που πάσχουν από εθισμό δεν έχουν πλέον τη «βαλβίδα εκτόνωσης» του άγχους που τους προσέφερε αυτήν η συνήθεια. Όσοι επιθυμούν να κόψουν τη συνήθεια μπορεί να επιμείνουν στην προσπάθειά τους για μερικές εβδομάδες ή μήνες, αλλά όταν αγχώνονται ή αναστατώνονται, τότε ο εγκέφαλός τους είναι πιθανό να τους «παραπέμψει» πίσω στο οικείο έδαφος του εθισμού τους.

Ορισμένοι ειδικοί λένε ότι η ψιλοκυβίνη καλύπτει αυτή την ψυχολογική ανάγκη. Μαζί με το LSD και τη μεσκαλίνη, είναι γνωστή ως «κλασικό ψυχεδελικό», το οποίο ενεργοποιεί διακόπτες στον οπτικό φλοιό του εγκεφάλου, τους υποδοχείς σεροτονίνης 5-HT2a, παράγοντας παραισθήσεις. Κάνοντας μια αναδρομή στις δεκαετίας του 1950 και του 1960, στην ακμή των ψυχεδελικών ουσιών, θα δούμε ότι τέτοια ναρκωτικά είχαν αξιολογηθεί για τη θεραπεία της κατάθλιψης και του εθισμού, με ανάμεικτα συμπεράσματα.

Σήμερα θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι έρευνες για τις «ψυχεδελικές» θεραπείες έχει πλέον ανθίσει. Σε αντίθεση με την κεταμίνη, για την οποία τα στοιχεία δείχνουν η αντικαταθλιπτική της δράση εξαντλείται με την πάροδο του χρόνου και τα άτομα μπορεί να χρειάζονται επαναλαμβανόμενες εγχύσεις, η μεγαλύτερη και πιο έντονη ψυχεδελική εμπειρία της ψιλοκυβίνης την καθιστά ένα πιο μακροχρόνιο θεραπευτικό. Όπως δείχνουν οι δοκιμές, απαιτείται μόνο μία συνεδρία με ψιλοκυβίνη ή σε κάποιες περιπτώσεις αρκετές συνεδρίες για να είναι αποτελεσματική, υπό την προϋπόθεση ότι συνδυάζεται με ψυχοθεραπεία ή κάποια άλλη μορφή συμβουλευτικής θεραπείας.

iStock

Παρόλο που τα στοιχεία φαίνεται να είναι ενθαρρυντικά, δεν είναι ακόμη σίγουρη η μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα της ψιλοκυβίνης για τη θεραπεία του εθισμού και αν ορισμένα άτομα μπορούν να ωφεληθούν περισσότερο από άλλα. Ορισμένοι συμμετέχοντες σε μελέτες είχαν ανησυχητικές εμπειρίες κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους. Επίσης, οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να λαμβάνουν το φάρμακο εκτός νόμιμων ερευνητικών μελετών ή χωρίς ιατρική παρακολούθηση.

Η ψιλοκυβίνη μπορεί να γίνει επικίνδυνη όταν κάποιος την χρησιμοποιεί χωρίς την καθοδήγηση ειδικού. Ακόμη όμως και σε ένα εποπτευόμενο περιβάλλον, για παράδειγμα σε ένα ερευνητικό εργαστήριο, οι χρήστες μπορεί να εμφανίσουν παρενέργειες, όπως εμετό ή απώλεια συντονισμού, ενώ το «ταξίδι» μπορεί να προκαλέσει άγχος, πόνο ή ψυχωτικό επεισόδιο.