ΕΜΦΑΝΙΣΕΣ ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ; ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΩΡΑ

Εμφάνισες εσύ ή το παιδί σου αλλεργίες; Ο αλλεργιολόγος προτείνει τις πρώτες βοήθειες, αλλά και τα επόμενα βήματα που πρέπει να κάνεις.

Είναι ύπουλο πράγμα οι αλλεργίες. Το κατάλαβα στα 13 μου όταν χρειάστηκε να πάρω αντιβίωση με πενικιλίνη και λίγες ώρες αργότερα κατέληξα στο νοσοκομείο. Το εμπέδωσα στα 26 έπειτα από το αγαπημένο μου πιάτο με γαρίδες που για πρώτη φορά με έκανε να γεμίσω εξανθήματα και το επιβεβαίωσα όταν πριν από λίγες ημέρες βρεθήκαμε με την κόρη μου σε ένα φιλικό σπίτι με γάτες και εμφάνισε κι εκείνη τα ίδια ακριβώς συμπτώματα.

Ήμασταν και οι δύο τυχερές, καθώς οι εκφάνσεις της αλλεργίας μπορεί να γίνουν πολύ χειρότερες από έναν απλό ερεθισμό με κνησμό αν δεν αντιμετωπιστούν άμεσα. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, κυρίως παιδιά, έχουν χάσει τη ζωή τους επειδή ήρθαν σε επαφή με ένα αλλεργιογόνο που ενδεχομένως και να μην γνώριζαν ότι μπορεί να βγάλει εκτός ελέγχου το ανοσοποιητικό τους. Ποιος ξεχνά τι συνέβη στον Macaulay Culkin στη θρυλική ταινία των 90s «Το κορίτσι μου»;

Τι είναι αλλεργία;

Η αντεπίθεση του ανοσοποιητικού μας συστήματος σε ένα αλλεργιογόνο που αντιλαμβάνεται ως διαρρήκτη, ενώ πρόκειται απλά για έναν εφήμερο επισκέπτη. Ο οργανισμός, λοιπόν, του αλλεργικού ατόμου αντιδρά υπερβολικά σε συγκεκριμένα ερεθίσματα (όπως τα ακάρεα, κάποιες τροφές, ορισμένα φάρμακα) με αποτέλεσμα να βάλλει τελικά τα ίδια του τα όργανα: σα να μπαίνει στο σαλόνι σου μία κατσαρίδα και για να την κυνηγήσεις να βάζεις σε όλο το σπίτι φωτιά!

iStock

Εμφάνισες αλλεργίες; Διάβασε τι πρέπει να κάνεις

Τα συμπτώματα της αλλεργίας πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα, ενώ υπάρχουν και βήματα που κανείς χρειάζεται να κάνει σε δεύτερο χρόνο, προκειμένου ο ίδιος ή το παιδί του να μην κινδυνεύσει. Ο  αλλεργιολόγος παίδων-ενηλίκων, Σταύρος Γαβριλιάδης, εξηγεί αναλυτικά στο OW.

– Οι αλλεργίες δεν έχουν συγκεκριμένο χρόνο εμφάνισης, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να μην ξέρουμε σε τι είμαστε και σε τι όχι αλλεργικοί. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Πράγματι, μπορεί να ευαισθητοποιηθεί κανείς σε οποιαδήποτε ηλικία. Υπάρχει, όμως, πάντα ατοπική προδιάθεση, δηλαδή η προδιάθεση ενός ανθρώπου να αναπτύξει αλλεργία στη ζωή του. Από εκεί και πέρα εκτίθεται στο αλλεργιογόνο και κάθε φορά που εκτίθεται σε αυτό ευαισθητοποιείται, γίνεται δηλαδή όλο και πιο αλλεργικός. Αυτό είναι μια διαδικασία η οποία μπορεί σε κάποιον να πάρει τρεις μήνες, ενώ μπορεί σε άλλον να πάρει 30 χρόνια. Έχει να κάνει με το ανοσοποιητικό του κάθε ανθρώπου που είναι διαφορετικό.

Πρέπει, λοιπόν, να εκτίθεσαι στο αλλεργιογόνο για να γίνεις αλλεργικός. Δεν μπορείς π.χ. να εμφανίσεις αλλεργία στη μέλισσα και στη σφήκα αν δεν σε έχει τσιμπήσει ποτέ. Δεν μπορείς να γίνεις αλλεργικός στην Ελλάδα στη σημύδα, που είναι ένα δέντρο που δεν υπάρχει. Γίνεσαι στην ελιά, στο περδικάκι, σε αυτά που έχουμε εδώ. Άρα, θα πρέπει να υπάρχει έκθεση και μάλιστα επαναλαμβανόμενη ώστε να ευαισθητοποιηθεί κανείς.

Στην Αμερική, για παράδειγμα, έχουν πάρα πολλοί αλλεργία στο φυστικοβούτυρο, κάτι που δεν βλέπουμε συχνά στην Ελλάδα γιατί δεν είναι στην κουλτούρα μας να τρώμε φυστικοβούτυρο. Έχουμε, όμως, συχνά αλλεργίες στο ταχίνι, δηλαδή στο σουσάμι.

– Παρ' όλ' αυτά οι νέες οδηγίες από την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής είναι να τρώνε τα παιδιά από πολύ νωρίς φιστίκια, ώστε να αποτρέψουν τον κίνδυνο αυτής της αλλεργίας στο μέλλον.

Ακριβώς και αυτό δεν ισχύει μόνο για τα φιστίκια. Γενικώς πρώιμα βάζουμε τις αλλεργιογονικές τροφές στα παιδιά για να μην προλάβουν να δείξουν αλλεργία. Και το αβγό το βάζουμε πολύ νωρίς πια, περίπου από 6 μηνών.

– Ακόμα κι αν έχει την προδιάθεση το παιδί για αλλεργία;

Ακόμα κι αν έχει την προδιάθεση. Βάζουμε πιο νωρίς τροφές για να μην προλάβουν τα παιδιά να ευαισθητοποιηθούν.

– Πότε, δηλαδή, ευαισθητοποιούνται;

Συνήθως οι γονείς το αντιλαμβάνονται όταν ξεκινούν την εισαγωγή στις τροφές, οπότε το παιδί κάνει κάποια αντίδραση. Γι’ αυτό η εισαγωγή στις αλλεργιογόνες τροφές γίνεται πλέον πρώιμα.

iStock

– Υπάρχουν κάποιες αλλεργίες οι οποίες κρίνονται ως οι πιο επικίνδυνες για τη ζωή;

Αυτό που ανησυχεί περισσότερο τον αλλεργιολόγο και πρέπει να ανησυχεί και τον ασθενή είναι η αναφυλαξία που είναι μια δραματική κατάσταση, στην οποία μπορεί να υπάρχει δύσπνοια, βήχας, κατάρρευση, λιποθυμία, να πέσει η πίεση, να έχουμε συμμετοχή από το πεπτικό, με διάρροια, με εμετό, βραχνάδα στη φωνή, με οίδημα στον λάρυγγα. Αυτό το αλλεργικό σοκ είναι που πρέπει να προσέχουμε.

– Ποιες είναι, λοιπόν, οι πρώτες βοήθειες στην αναφυλαξία; Τι πρέπει να κάνουμε;

Το άτομο που υποφέρει από αλλεργίες (ή το παιδί αυτό που ενδέχεται επίσης να είναι ατοπικό) πρέπει να έχει πάντα μαζί του το σετ αντιμετώπισης της αναφυλαξίας, δηλαδή κορτιζόνη, αντισταμινικό και ένεση αδρεναλίνης. Διαφορετικά, θα πρέπει να πάμε στο φαρμακείο για να τα πάρουμε όλα αυτά άμεσα.

– Το αναφυλακτικό σοκ μπορεί να προκληθεί από οποιοδήποτε αλλεργιογόνο;

Συνήθως η αναφυλαξία προέρχεται από τροφές, από υμενόπτερα (μέλισσες ή σφήκες) και από φάρμακα. Υπάρχουν και κάποιες ειδικές, πιο σπάνιες, καταστάσεις από τις οποίες μπορεί να προκληθεί αναφυλαξία, π.χ. από την κνίδωση ψύχους, δηλαδή από αλλεργία στο κρύο (το αντίθετο από την αλλεργία στον ήλιο), ή από ιδιοπαθή αναφυλαξία, δηλαδή κάποιοι άνθρωποι εμφανίζουν αναφυλακτικά επεισόδια, τα οποία έχουν να κάνουν με το ανοσοποιητικό τους, χωρίς ξεκάθαρη αφορμή.

iStock

– Εμφάνισα, λοιπόν, εγώ ή το παιδί μου μία αλλεργία. Ποια είναι τα σωστά βήματα που πρέπει μετά τις πρώτες βοήθειες να κάνω;

Τι αλλεργία; Αυτό είναι κάτι που παίζει ρόλο. Γιατί αν κάποιος εμφανίσει αλλεργία σε ένα φάρμακο θα πρέπει να γίνουν τεστ, να δούμε ποιο φάρμακο είναι ακριβώς, πόσο αλλεργία έχει και κατά πόσο μπορεί να λάβει άλλα φάρμακα. Δηλαδή, αν ένας ασθενής έχει αλλεργία στην πενικιλίνη, θα πρέπει να πάει στον αλλεργιολόγο, να του κάνει τεστ, να δει σε ποιο φάρμακο είναι αλλεργικός και τι φάρμακα μπορεί να πάρει από εδώ και μπρος.

Αν είναι αλλεργικός στη μέλισσα ή στη σφήκα θα πρέπει να έχει σετ αντιμετώπισης επεισοδίου και θα πρέπει αν τον τσιμπήσει μέλισσα ή σφήκα να ξέρει τι να κάνει για να σώσει τη ζωή του. Να πάρει αντισταμινικό, να πάρει κορτιζόνη, να έχει στυλό με αδρεναλίνη, να έχει εκπαιδευτεί σε αυτά, να κάνει απευαισθητοποίηση (γιατί υπάρχει απευαισθητοποίηση στα δηλητήρια).

Αν έχει αλλεργία αναπνευστικού στη γάτα, στο περδικάκι, στο κυπαρίσσι, τότε θα πρέπει να γίνει τεστ και στο αίμα και στο δέρμα, να πιστοποιηθεί, να ταυτοποιηθεί το αλλεργιογόνο και μετά να γίνει ευαισθητοποίηση. Κάθε αλλεργία έχει διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης και επίλυσης.

– Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να πάμε άμεσα μετά το συμβάν στον αλλεργιολόγο για να μας καθοδηγήσει;

Ο ασθενής που αργεί να πάει στον αλλεργιολόγο έχει αυτό το κενό στο όποιο μπορεί να ζητηθεί να πάρει π.χ. αντιβίωση και να μην ξέρουμε τι να του δώσουμε. Δηλαδή, δεν κάνουμε τεστ σε έναν άνθρωπο που έχει 40 πυρετό ή νοσηλεύεται (που μπορεί και αυτό να γίνει αν είναι ζήτημα ζωής και θανάτου), αλλά συνήθως θέλουμε έναν ασθενή, ο οποίος είναι σε καλή κατάσταση, δεν παίρνει φάρμακα, δεν έχει πυρετό ώστε να του κάνουμε τα τεστ σωστά, να βγάλουμε άκρη, να ξέρουμε σε τι είναι αλλεργικός ώστε σε περίπτωση που χρειαστεί να πάρει αντιβίωση στη συνέχεια της ζωής του, να έχουμε ένα φάρμακο το οποίο μπορεί να το πάρει με αποτελεσματικότητα αλλά και ασφάλεια.