ΠΑΙΞΕ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΣΟΥ, ΚΙ ΑΣ ΕΙΣΑΙ 40+

Τα παιδιά μας «λυσσάνε» στις κατασκηνώσεις. Μήπως κι εμείς οι ενήλικες μπορούμε να επωφεληθούμε, γυμνάζοντας σώμα και πνεύμα με ανάλογη ανεμελιά;

Τι θυμάστε από τα καλοκαίρια σας στην κατασκήνωση; Και ποια δραστηριότητα ζηλεύετε όταν επισκέπτεστε τις κατασκηνώσεις των παιδιών σας; Απαντώ πρώτη, μην μπορώντας να συγκρατήσω τις ριπές των αναμνήσεων: Πεζοπορία ως τη θάλασσα και «σβήσιμο» της ζέστης στο νερό, βραδιές τραγουδιού, απογεύματα με χαμένες πάσες στο βόλεϊ αλλά κερδισμένους νέους φίλους, κατασκηνωτικά παιγνίδια, αγώνες σκυταλοδρομίας, ελεύθερο παιγνίδι, χειροτεχνίες… Γεμάτες μέρες και ενίοτε μελαγχολικές νύχτες για όσους αγγίζαμε την εφηβεία.

Όταν η κατασκηνωτική περίοδος τελείωνε, επιστρέφαμε στο σπίτι μας γυμνασμένα, χορτάτα χαρά και ήλιο, με τις αποσκευές γεμάτες νέες εμπειρίες. Ενήλικες σήμερα, με ή χωρίς παιδιά, χάνουμε την επαφή με τη φύση και ασκούμαστε μοναχικά σε σκοτεινά γυμναστήρια με δυνατή γυμναστική ή ξαπλώνουμε στο reformer του Joseph Pilates πληρώνοντας αδρά την πιστοποιημένη «Pilates instructor».

Κάν’ το όπως στην κατασκήνωση

Φαίνεται τρελό, αλλά είναι εφικτό: Μπορούμε να προσεγγίσουμε την άσκηση και την ευεξία με παιδικό ενθουσιασμό, να κρεμόμαστε από τα δέντρα ή να σκαρφαλώνουμε στα βράχια, φέρνοντας στα μέτρα μας τις δραστηριότητες που οργανώνονται στις κατασκηνώσεις.

Εικονογράφηση: Ελένη Καστρινογιάννη

Δεν κάνω την έξυπνη. Η ιδέα έχει την «αμερικανιά» μέσα της και έχει ήδη υλοποιηθεί κατά κάποιο τρόπο στην Τάμπα της Φλόριντα και στη Σάντα Μόνικα στο Λος Άντζελες. Πρόκειται για το CAMP, έναν χώρο άθλησης και συνάντησης εμπνευσμένο από τις κατασκηνώσεις, που απευθύνεται σε ενήλικες φοιτητές ή καθηγητές αλλά και μέλη που μπορούν να συνδεθούν μεταξύ τους, ενώ εξερευνούν διαφορετικές μορφές άσκησης και κίνησης. Πίσω από την ιδέα βρίσκονται δύο δυναμικές νέες γυναίκες: η σεφ Jen Azzarelli και η Jamie Lanza, δασκάλα γιόγκα. Όπως η Jamie περιγράφει στη σελίδα της στο Linkedin, αποστολή εκείνης και της συνεταίρου της είναι ένας χώρος «για πιο χαρούμενους και υγιείς ενήλικες».

Η ίδια μάλιστα εξηγεί ότι έμπνευση για το ξεχωριστό αυτό εγχείρημα ήταν οι αναμνήσεις από τις κατασκηνώσεις, όπου και οι δυο ιδιοκτήτριες της δημοφιλούς πλέον επιχείρησης περνούσαν τα παιδικά τους καλοκαίρια. Μεγαλώνοντας αναζήτησαν αυτή την απελευθερωτική εμπειρία και σήμερα τα μέλη της κοινότητας του CAMP μετρώνται σε εκατοντάδες «Campers». Όπως γίνεται στις κατασκηνώσεις, οι άνθρωποι κάνουν νέους φίλους και παρέες και ενώνονται έστω και πρόσκαιρα κάτω από κοινές δραστηριότητες.

Καμιά «κατασκηνωτική» ιδέα;

Στα δικά μας τώρα: Δεν υπάρχει καμία τέτοια «κατασκηνωτική» επιχειρηματική ιδέα για ενήλικες. Αν μου διαφεύγει, διορθώστε με! Υπάρχει όμως η φαντασία που μπορεί να μας βοηθήσει να περνάμε Σαββατοκύριακα ή και μερικά απογεύματα του καλοκαιριού σαν κατασκηνωτές, δηλαδή στην ύπαιθρο με παρέα. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα.

Έχει πάρει το μάτι μου παρέα σαραντάρηδων, που τρέχει χαλαρά στον παραλιακό δρόμο της Νέας Μάκρης και στο τέλος καταλήγει για πικνίκ στην άκρη της παραλίας. Το βράδυ δεν ξέρω αν συνεχίζουν σχηματίζοντας έναν κύκλο και τραγουδώντας. Θα ήταν πάντως ωραίο.

Θέλετε μερικές προτάσεις για αρχή;

• Βρεθείτε με φίλους, όχι για ένα περπάτημα όπως μέχρι τώρα συνηθίζατε αλλά για μία οργανωμένη πεζοπορία. Διαλέξτε μονοπάτια, μετρήστε χιλιομετρικές αποστάσεις μέσω δορυφόρου ώστε να έχετε προετοιμαστεί κατάλληλα, πάρτε μαζί σας προμήθειες και μπόλικο νερό και ξεκινήστε.
• Φτιάξτε μία ομάδα φίλων, γειτόνων, παλιών συμμαθητών, και προτείνετε σε έναν γυμναστή ο οποίος θα θέλει να μπει και στον ρόλο του εμψυχωτή να σας γυμνάσει με υπαίθριες δραστηριότητες και ασκήσεις σε δημόσιους χώρους, όπως πάρκα, παραλίες και δημοτικά γήπεδα.
• Βρείτε χώρο για μεγάλες και οργανωμένες δράσεις. Ο Σχοινιάς μοιάζει ιδανικός για να οργανώσετε παιγνίδια, όπως σκυταλοδρομίες, βόλεϊ στην παραλία, «μήλα» και «κορόιδο». Και καθώς τα νερά στην περιοχή είναι ρηχά, ενδείκνυνται και για παιγνίδια στη θάλασσα. Αν μάλιστα συμμετέχουν και μεγαλούτσικα παιδιά, τα παιγνίδια θα έχουν μεγαλύτερη πλάκα και καθόλου σοβαροφάνεια.
• Ολοκληρώστε οποιαδήποτε ομαδική άσκηση ή παιγνίδι με μία ξεκούραστη αλλά αναζωογονητική κοινωνική δραστηριότητα: φτιάξτε κύκλο και τραγουδήστε ή απλά ανοιχτείτε στους άλλους.
• Παίξτε κατασκηνωτικά παιγνίδια: διελκυστίνδα, «μήλα» και «κορόιδο», «αυγό στο κουτάλι», «στεριά-θάλασσα» και «καρπούζι». Σας θυμίζω:

Διελκυστίνδα: Χωριστείτε σε δύο ισάριθμες ομάδες. Τα άτομα της κάθε ομάδας σχηματίζουν μία ουρά στην οποία πιάνεται ο ένας από τη  μέση του άλλου. Χρειάζεστε ένα μεγάλο σε μήκος γερό σχοινί και έναν ανοιχτό χώρο στον οποίο θα βάλετε ένα σημάδι που θα χωρίσει τις περιοχές των δύο ομάδων. Ο πιο γερός από την κάθε ομάδα πιάνει την άκρη του σχοινιού και όταν δοθεί το σύνθημα οι δύο ομάδες τραβούν το σχοινί. Νικάει η ομάδα που φέρνει στο δικό της «γήπεδο» την άλλη.

Αγώνες με αβγά: Με δεμένα χέρια μεταφέρετε με το στόμα ένα κουτάλι, επάνω στο οποίο ισορροπεί ένα –καλά βρασμένο– αυγό. Ο παίκτης προσπαθεί να το μεταφέρει σώο μέχρι το σημείο του τερματισμού –τουλάχιστον καμιά δεκαριά μέτρα απόσταση από την εκκίνηση–, να στρίψει επί τόπου και να βρεθεί ξανά στην εκκίνηση, όπου τον περιμένει ο συμπαίκτης από την ομάδα του. Εάν στη διαδρομή ένα αβγό πέσει στο έδαφος, η ομάδα χάνει. Στην πιο εύκολη εκδοχή, τα χέρια δεν είναι δεμένα και όταν το αβγό πέσει, ο παίκτης το τοποθετεί ξανά στο κουτάλι και συνεχίζει χάνοντας όμως πολύτιμο χρόνο, καθώς  νικάει η ομάδα της οποίας όλα τα μέλη θα έχουν διανύσει τη διαδρομή και θα τερματίσουν πρώτοι.

Στεριά-θάλασσα: Όλοι οι παίκτες –εκτός από έναν που θα κάνει τον εντολοδόχο– μπαίνουν πίσω από μία γραμμή σχεδιασμένη στο έδαφος. Η απόστασή τους από αυτή είναι 15-20 εκατοστά. Ο ένας είναι δίπλα στον άλλο και εκεί που πατάνε είναι η «στεριά». Ο εντολοδόχος δίνει το παράγγελμα: «στεριά» ή «θάλασσα». Η θάλασσα είναι μπροστά από τη γραμμή και οι παίκτες κινούνται προς ή από αυτή πηδώντας με τα πόδια ενωμένα μπροστά ή πίσω. Σε «προχωρημένα» παραγγέλματα μπορεί κανείς να πει λέξεις που αρχίζουν από «θα» και να μπερδέψει τους παίκτες που νομίζουν ότι θα ακούσουν «θάλασσα» και τελικά πηδούν χάνοντας το παιγνίδι. Νικάει αυτός που μένει.

Καρπούζι: Οι παίκτες κάθονται σε ένα τραπέζι με τα χέρια δεμένα και μια φέτα καρπούζι μπροστά τους την οποία προσπαθούν να φάνε, φτύνοντας και τα κουκούτσια. Μόνος κίνδυνος: Το γέλιο μπορεί να σε πνίξει.

Και όταν νυχτώσει;

Το παιχνίδι των αντικειμένων: Αγαπημένο κατασκηνωτικό παιγνίδι, που για να το παίξετε χρειάζεστε σάκους/τσάντες/τσουβάλια, ό,τι σας βρίσκεται πρόχειρο εις διπλούν για τις δύο ομάδες. Ένας ή δύο από εσάς –ανάλογα με το πόσοι χρειάζονται για να μείνουν οι ομάδες με ίσο αριθμό παιχτών– στήνουν την πρόκληση: γράφουν δηλαδή έναν κατάλογο αντικειμένων, τα οποία πρέπει να βρείτε και να τα φορτώσετε στους σάκους. Μπορεί να είναι από σπιρτόκουτο μέχρι ποίημα. Το παιγνίδι θέλει άριστη συνεργασία, ταχύτητα, καλά αντανακλαστικά και το κυριότερο φαντασία: μην τα χάσετε αν δείτε στη λίστα κάτι που είναι ανέφικτο να βρείτε. Επιστρατεύστε τη φαντασία σας και ζωγραφίστε τον «παπαγάλο» που σας ζητήθηκε ή –γιατί όχι– ντυθείτε εσείς παπαγάλος! Οι ίδιοι που έστησαν τη λίστα με τα αντικείμενα είναι και αυτοί που θα σας κρίνουν (είμαστε σίγουροι ότι θα επιβραβεύσουν την ομάδα με τη μεγαλύτερη φαντασία) και θα δώσουν και το έπαθλο στην νικήτρια ομάδα. (Μπύρες για όλους;)

Η νύχτα πέφτει στο Παλέρμο: Δύσκολο να το εξηγήσεις, εύκολο να το μάθεις, αν έχεις ένα παιδί άνω των δέκα ετών για να σε μυήσει σε αυτό. Είναι ένα παιγνίδι ρόλων που ξεκινάει με το μοίρασμα των ρόλων, δηλαδή με καλοδιπλωμένα χαρτάκια που γράφουν μυστικά «πολίτης», «ρουφιάνος» ή «αστυνομικός», «δολοφόνος», «αφηγητής». Ο τελευταίος αφηγείται μία ιστορία που ξεκινάει με τη φράση «η νύχτα πέφτει στο Παλέρμο», προχωράει με τη φράση «η μέρα ξημερώνει στο Παλέρμο» και εξελίσσεται ως το τέλος σαν παιγνίδι επιρροής και χειραγώγησης. Οι παίκτες ψηφίζουν, «σκοτώνουν» και διώχνουν τους συμπαίκτες τους μέχρι να μείνει ένας «ζωντανός», ο νικητής.

Ωραία η κατασκηνωτική ζωή, ε; Θα πας και του χρόνου;