ΤΟ WELLBEING ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ

Αν νομίζεις ότι το wellbeing σημαίνει να είσαι σε μια διαρκή νιρβάνα, μια καθηγήτρια έχει να αντιπροτείνει μια πιο ρεαλιστική και προσγειωμένη προσέγγιση.

Η καλλιέργεια του wellbeing δεν αφορά την απαλλαγή μας από κάθε είδους δυσφορία. Δεν είναι εχθρός ο πόνος, τον οποίον δεν γίνεται να εξαλείψουμε πλήρως. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον αποδεχτούμε και να επιλέξουμε να εξελιχθούμε μέσα από αυτόν.

Όπως λέει η Mary Helen Immordino-Yang, καθηγήτρια εκπαίδευσης, ψυχολογίας και νευροεπιστήμης στο University of Southern California, «”αγκαλιάζοντας” τα υγιή επίπεδα δυσφορίας και εκτελώντας τις δραστηριότητες και τις συνήθειες μας, μπορούμε να επιτύχουμε την ευεξία όπως της πρέπει: ως κατάσταση ύπαρξης. Όχι ως προορισμό».

Η Immordino-Yang έχει αφιερώσει χρόνια στην έρευνα όσων μας κάνουν «καλό». Εξηγεί στο Big Thing πώς έχουμε παρεξηγήσει θεμελιωδώς αυτό που λέγεται ευημερία.

iStock

«Συχνά σκεφτόμαστε το wellbeing ως την απουσία ασθένειας, ψυχικής ή σωματικής διαμάχης», επισημαίνει. «Η νευροεπιστήμη και η αναπτυξιακή κοινωνική επιστήμη μάς βοηθούν να καταλάβουμε πως οι ρίζες του σχετίζονται με την ισορροπία. Έχουν να κάνουν με την ικανότητα και την ευελιξία καθενός να διαχειρίζεται τον εαυτό του».

«Το wellbeing είναι ικανότητα και κατάσταση», τονίζει η ίδια. «Τα εγκεφαλικά δεδομένα βοηθούν να καταλάβουμε τη συνεισφορά αυτής της ικανότητας και κατάστασης. To concept της ευημερίας δεν εφαρμόζεται σε έναν άνθρωπο. Δημιουργείται μέσα στον άνθρωπο, μέσω των πράξεών του και της ψυχολογικής του διάθεση. Αυτό αλλάζει τον τρόπο με τον οποίον στηρίζουμε ένα άτομο για να αναπτύξει την ευημερία του και να γίνει καλά».

Τι μπορούμε να κάνουμε για να ενισχύσουμε το wellbeing μας

Όπως διάβασες, οι μελέτες της δείχνουν πως το πραγματικό wellbeing προέρχεται από την ισορροπία και την ευελιξία, όχι μόνο από το να γεμίζουμε τη ζωή μας με θετικές εμπειρίες. Για να βοηθήσει η Immordino-Yang στην καλύτερη κατανόηση, πρότεινε και πρακτικές συμβουλές για τη διατήρηση αυτής της ισορροπίας.

«Υπάρχει στρατηγικός τρόπος για να στηρίξουμε την ευημερία μας», λέει χαρακτηριστικά και δίνει σχετικά παραδείγματα:

• Θέτουμε ως προτεραιότητα την ποιότητα των σχέσεων που έχουμε με τους ανθρώπους για τους οποίους ενδιαφερόμαστε.
• Δημιουργούμε τις προϋποθέσεις ώστε να έχουμε τον έλεγχο πάνω σε εθιστικές συμπεριφορές που μας κάνουν να θέλουμε να ασχολούμαστε μαζί τους όλο και περισσότερο, όπως η χρήση των social media. Με τον τρόπο τους, μας αποσπούν από το να μπορούμε να σκεφτούμε και να υπάρξουμε, να σημιουργούμε ουσιώδεις ιστορίες για ό,τι συμβαίνει και πώς νιώθουμε γι’ αυτό.
• Ευνοούμε τα πράγματα που απολαμβάνουμε να κάνουμε, με ανθρώπους την παρέα των οποίων απολαμβάνουμε.
• Παίρνουμε τον χρόνο που χρειαζόμαστε για να σκεφτούμε όσα μας αφορούν, γιατί κάνουμε όσα κάνουμε και πώς περνάμε από τις σκέψεις στις πράξεις.
• Προσφέρουμε σε άλλους, συναναστρεφόμαστε κόσμο και δρέπουμε τους καρπούς.

Με άλλα λόγια, δεν διώχνουμε τον πόνο ή τον προβληματισμό. Τον «αγκαλιάζουμε» και τον διαχειριζόμαστε.

«Σε μια εκσυγχρονισμένη θεώρηση του wellbeing, επικεντρωνόμαστε στον βαθμό που οι άνθρωποι κάνουν παρεμβάσεις σε όλη τους τη ζωή, ώστε να κάνουν πράξη τα πράγματα που έχουν σημασία για εκείνους. Στο πόσο συνδεδεμένοι νιώθουν με την κοινότητα, πόσο νιώθουν ότι έχουν σκοπό στη ζωή τους, πόσο οι ιστορίες που φτιάχνουν με τους γύρω τους είναι ιστορίες παρέμβασης, βαθιάς επαφής, με νόημα, και τελικά μιας ζωής που αντανακλά τις δυνατότητες και τις πιθανότητες που υπάρχουν μπροστά μας».