ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΕΣΥ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ

Νέα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι κατά τη διάρκεια του ύπνου το μυαλό μας δεν είναι τόσο αποκομμένο από τον κόσμο όσο νομίζαμε.

Ο ύπνος είναι ένας από τους ελάχιστους τρόπους που έχουμε για να «σιγήσουμε» το μυαλό μας μέσα στο 24ωρο, να το αποσυνδέσουμε –σε ένα επίπεδο τουλάχιστον– από το σώμα και όσα συμβαίνουν στο περιβάλλον. Βέβαια, ενίοτε το μυαλό αποδεικνύεται πιο ισχυρό και δεν μας αφήνει να κλείσουμε μάτι.

Άπαξ και μάθουμε πώς να κερδίζουμε αυτήν τη «μάχη», όλα γίνονται καλύτερα. Κατ’ αρχάς ξεκουραζόμαστε πραγματικά κι έτσι προστατεύουμε την υγεία μας. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύαμε.

Μελέτη του Ινστιτούτου Εγκεφάλου του Παρισιού αμφισβητεί τη βάση της προσφοράς του στην ανθρωπότητα: την αποσύνδεση του σώματος και του μυαλού από τον κόσμο.

Οι εξέχοντες ερευνητές Delphine Oudiette, Isabelle Arnulf και Lionel Naccache ήταν επικεφαλής της έρευνας που αποκάλυψε ότι κατά τη διάρκεια ορισμένων σταδίων του ύπνου κάποιοι μπορούμε να «επικοινωνούμε» μέσω της ανίχνευσης και της ανταπόκρισης σε λεκτικές ενδείξεις. Συγκεκριμένα, μπορούμε να διακρίνουμε προφορικές πληροφορίες από μια ανθρώπινη φωνή και να ανταποκρινόμαστε, διά της συστολής των μυών του προσώπου μας.

Εικονογράφηση: Χριστίνα Αβδίκου

Ο ύπνος μπορεί να είναι μια ενεργητική, όχι παθητική φάση

Αυτά τα εκπληκτικά αποτελέσματα υποδηλώνουν τη δυνατότητα «παραθύρων σύνδεσης» με τον εξωτερικό κόσμο ενώ κοιμόμαστε. Τα ευρήματα ανοίγουν συναρπαστικές οδούς για μελλοντική εξερεύνηση, με μια πιθανή εφαρμογή να είναι η ανάπτυξη τυποποιημένων πρωτοκόλλων επικοινωνίας με άτομα ενώ κοιμούνται.

Αυτό μπορεί να παρέχει βαθύτερες γνώσεις για τις νοητικές δραστηριότητες που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια διαφορετικών φάσεων ύπνου. Επιπλέον, υπόσχονται ένα νέο εργαλείο για να διερευνήσει τις γνωστικές διαδικασίες που διαμορφώνουν τα τυπικά αλλά και τα άτυπα πρότυπα ύπνου.

ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΟΥΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΟΠΩΣ Η ΥΠΝΙΚΗ ΠΑΡΑΛΥΣΗ.

Ο κορυφαίος νευρολόγος και νευροεπιστήμονας Lionel Naccache τόνισε την περίπλοκη φύση του ύπνου, διευκρινίζοντας: «Η έρευνά μας δείχνει ότι η εγρήγορση και ο ύπνος δεν είναι σταθερές καταστάσεις. Αντίθετα, μπορούμε να τις περιγράψουμε ως ένα μωσαϊκό συνειδητών και φαινομενικά ασυνείδητων στιγμών».

Η Isabelle Arnulf προσθέτει πως «τέτοιες ιδέες ενδιάμεσων καταστάσεων του ύπνου είναι κρίσιμες για την κατανόηση ορισμένων διαταραχών που σχετίζονται με τον ύπνο, όπως η υπνοβασία, η υπνική παράλυση, οι παραισθήσεις και τα αισθήματα διαρκούς εγρήγορσης». Επιπλέον, υπάρχει πιθανότητα αυτά τα ευρήματα να χρησιμοποιηθούν στη θεραπεία ορισμένων διαταραχών του ύπνου ή ακόμη και να βοηθήσουν σε διαδικασίες μάθησης.

Θα αλλάξει κάτι;

Η σε βάθος ανάλυση των δεδομένων που συλλέχθηκαν αποκάλυψε ότι είναι δυνατό να προβλεφθεί πότε θα ανοίξουν αυτά τα παράθυρα σύνδεσης με τον εξωτερικό κόσμο. Τέτοιες στιγμές χαρακτηρίζονταν από αυξημένη εγκεφαλική δραστηριότητα και άλλα φυσιολογικά σημάδια, που συνήθως συνδέονται με πλούσια γνωστική δραστηριότητα.

Όλοι οι ερευνητές συμφώνησαν πως η επικοινωνία μας σε συνθήκη ύπνου είναι κάτι που χρειάζεται περισσότερη έρευνα, ώστε να διερευνηθεί και η σχέση μεταξύ της συχνότητας αυτών των παραθύρων και της ποιότητας του ύπνου. Το βέβαιο είναι πως η δουλειά του Ινστιτούτου Εγκεφάλου του Παρισιού κάνει επιτακτική την ανάγκη να επανεκτιμηθεί η κατανόηση των επιστημόνων για τον ύπνο, καθώς «πέρα από μια παθητική κατάσταση, ο ύπνος μπορεί να είναι μια ενεργητική φάση, γεμάτη συνείδηση και πιο συνδεδεμένος με το περιβάλλον μας από ό,τι πιστεύαμε ποτέ δυνατό», όπως αναφέρεται στη δημοσίευση της μελέτης.