ΠΗΓΑ ΓΙΑ ECSTATIC DANCE ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
Το ecstatic dance είναι μια εκτονωτική και πνευματική ταυτόχρονα εμπειρία, που σου δίνει την ευκαιρία να επιστρέψεις στην απόλυτα ελεύθερη φύση σου.
Συνάντησα μια παλιά μου συνάδελφο σε μια επαγγελματική εκδήλωση, έπειτα από πολλά χρόνια, και χάρηκα που την είδα τόσο καλά. Αφού μιλήσαμε αρκετή ώρα για τη δουλειά και τα παιδιά μας τη ρώτησα: Εσύ τι κάνεις για εσένα; Πώς φροντίζεις τον εαυτό σου; Τότε ξεκίνησε να μου μιλά για το ecstatic dance και το πρόσωπό της φωτίστηκε ακόμα περισσότερο!
Ομολογώ πως δεν είχα ξανακούσει γι’ αυτό και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση όταν διαπίστωσα πόσο μεγάλο και πιστό κοινό έχει. Ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση, όμως, μου έκανε ο ενθουσιασμός των ανθρώπων που συνάντησα στο ecstatic dance session στο οποίο συμμετείχα κι εγώ ένα Σάββατο, στη σχολή χορού Casa De Arte Kabeiria στον Κεραμεικό.
Τον συγκεκριμένο χώρο χρησιμοποιεί η ομάδα Ecstatic Radiance, ωστόσο δεν είναι η μόνη που διοργανώνει αντίστοιχα sessions. Φαίνεται πως η ανάγκη για εκτόνωση, αυτογνωσία, πνευματικότητα, κοινωνικοποίηση είναι τέτοια, που ο κόσμος αναζητά και δημιουργεί ευκαιρίες για να έρθει πιο κοντά και να εκφραστεί ελεύθερα – εν προκειμένω, μέσα από τον χορό.
Εcstatic dance: Όταν η κουλτούρα του DJ συναντά την πνευματικότητα
Το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου λίγο μετά τις 7:00, λοιπόν, βρίσκομαι στην Casa De Arte Kabeiria για να συναντήσω τον Mridu Παύλο Κριαράκη, τον ιδρυτή της Ecstatic Radiance - Community Healing Movement, που με υποδέχεται με μια μεγάλη ζεστή αγκαλιά, σα να γνωριζόμαστε χρόνια. Με κάνει αυτόματα να νιώσω άνετα – και πώς όχι; Mridu στα ινδικά σημαίνει «τρυφερή αγάπη», πρόκειται για τη μία από τις 10 ιδιότητες της θεραπευτικής Ayurveda.
«Πώς βρέθηκες εδώ;» τον ρωτάω και έτσι ξεκινά να μου λέει την ιστορία του. Η μουσική ήταν πάντα το πάθος του, έτσι δούλευε πολλά χρόνια ως DJ, τόσο ως μαθητής όσο και ως φοιτητής Πληροφορικής στη Θεσσαλονίκη. Αποφοιτώντας δημιούργησε τη δική του εταιρεία Πληροφορικής, ενώ ταυτόχρονα τα πάρτι, το clubbing και οι καταχρήσεις συνεχίζονταν. Με τα χρόνια ένιωσε να πιέζεται, να τον κατατρέχει το άγχος της επιτυχίας και τίποτα να μην του φέρνει πια απόλαυση. Αναζήτησε μία διέξοδο.
Το 2007 βρίσκεται μέσω ενός φίλου στη Λέσβο με σκοπό να γνωρίσουν τον διαλογισμό και να κάνουν meditative holidays (διαλογιστικές διακοπές). Αυτή ήταν η πρώτη του συνειδητή επαφή με την πνευματικότητα. Έναν χρόνο μετά, ο Παύλος μετακομίζει στην Ερεσσό μόνιμα κι εκεί γνωρίζει τον διαλογισμό μέσω του κέντρου Osho Afroz. «Γίνομαι μέρος της κοινότητας εκεί, αρχίζω να κάνω σεμινάρια για να θεραπεύσω την καρδούλα μου, να γίνω καλά και μία φορά τον χρόνο, κάθε χρόνο, ταξιδεύω για 3-4 μήνες στο Άσραμ του Osho, στην Πούνε της Ινδίας, όπου αρχικά κάνω θεραπείες για τον εαυτό μου και στη συνέχεια οδηγώ σεμινάρια».
Να εξηγήσω στο σημείο αυτό ότι ο Osho ήταν ένας Ινδός πνευματικός ηγέτης και φιλόσοφος, ο οποίος –πολύ περιληπτικά– ίδρυσε το θρησκευτικό κίνημα Rajneesh, που καλεί τον άνθρωπο σε ένα ταξίδι αυτο-γνωσίας και πνευματικής αφύπνισης μέσω του διαλογισμού, της αγάπης και της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Έφυγε από τη ζωή το 1990, μα άφησε πίσω του ως κληρονομιά κέντρα διαλογισμού σε πολλά μέρη του κόσμου, όπου οι συνεχιστές του έργου του υποδέχονται τους ακόλουθούς του.
Με τα χρόνια, ο Παύλος κάνει training ώστε να γίνει ο ίδιος οδηγός για σεμινάρια breathwork, διαλογισμού, tantra, κάνει ταξίδια σε όλο τον κόσμο και κάπως έτσι το 2016 βρίσκεται στην Γκόα της Ινδίας και συμμετέχει σε ένα session ecstatic dance. «Αυτό είναι δικό μου! είπα μόλις το βίωσα» και τότε βρήκε το στοιχείο του.
«Το ecstatic dance είναι μία πνευματική διαδικασία. Χρησιμοποιούμε τον χορό στην αυθεντική του μορφή για να μας κάνει να συνδεθούμε με το σώμα μας, αλλά και να εκτονώσουμε και να θεραπεύσουμε την ψυχή μας. Και είναι τόσο απλό! Απλά σε βλέπω στον δρόμο και σου λέω: Έλα να χορέψεις».
Τα sessions ξεκίνησαν στην Ερεσσό και φέτος είναι η τρίτη χρονιά που γίνονται στην Αθήνα, ενώ πραγματοποιούνται επίσης στην Κρήτη και στη Θεσσαλονίκη. Οι συμμετέχοντες είναι δεκάδες (στο session που παρακολούθησα εγώ μέτρησα πάνω από 50), κατά κύριο λόγο γυναίκες, κάθε ηλικίας και από εντελώς διαφορετικό background μεταξύ τους. Δεν υπάρχει καμία προϋπόθεση για να συμμετέχει κανείς, π.χ. να ξέρει να χορεύει ή να έχει ξανακάνει διαλογισμό.
«Προσκαλώ τον καθένα να γνωρίσει και να συνδεθεί με τον εαυτό του, είναι η βαθιά μου επιθυμία αυτή», μου λέει πριν αρχίσει η συνεδρία. «Με το ecstatic dance το πετυχαίνεις αυτό, αλλά ταυτόχρονα βλέπεις και τα θέματά σου, τις δυσκολίες που η κοινωνία έχει χτίσει μέσα σου, χωρίς όμως να κάνεις μια σκληρή ψυχοθεραπευτική βουτιά. Εκεί θα οδηγηθείς μετά – θα θες να κάνεις παραπάνω πράγματα για εσένα».
Τι γίνεται σε ένα session ecstatic dance;
Έχει πάει πλέον 7:45 και η αίθουσα γεμίζει με χαμογελαστά πρόσωπα. Αφήνουν όλοι τα παπούτσια τους στην είσοδο, φορούν ρούχα άνετα και χαλαρά, χαιρετιούνται και μιλούν μεταξύ τους, οι περισσότεροι είναι γνωστοί, πολλοί έρχονται με φίλους τους. Εμφανίζεται ο Παύλος και αρχίζει τις αγκαλιές. Μας καλεί να πιαστούμε όλοι χέρι-χέρι σε έναν μεγάλο κύκλο, μας καλωσορίζει, μας περιγράφει τι θα κάνουμε σήμερα και υπενθυμίζει τους κανόνες: Δεν παίρνουμε ναρκωτικά, δεν μιλάμε μεταξύ μας, σεβόμαστε τον εαυτό μας και τον προσωπικό χώρο του άλλου, που σημαίνει ότι δεν αγγίζουμε κάποιον χορεύοντας αν μας δείξει με μια κίνηση «namaste» (ενωμένες παλάμες μπροστά στο στήθος) ότι δεν θέλει. Όλα αυτά τα λέει στα αγγλικά, γιατί πολλοί συμμετέχοντες δεν μιλούν ελληνικά.
Και μετά ξεκινά το ζέσταμα με conscious breathing μπροστά στον καθρέφτη και τον Mridu Παύλο να θέτει το ερώτημα: Who am Ι? Απόλυτη ησυχία και αυτοσυγκέντρωση, καθένας στρέφεται στον εαυτό του και στην ενέργεια της καρδιάς του. Λίγα λεπτά μετά, τα φώτα χαμηλώνουν και η μουσική αρχίζει. Τι μουσική; Εδώ κρύβεται όλο το μυστικό του Mridu, αφού ως facilitator έχει στόχο να συνδυάσει είδη όπως electronic και earthy (με πολλά στοιχεία από την φύση), από downtempo μέχρι high energy beats, ώστε να δημιουργήσει έναν ηχητικό χώρο μέσα στον οποίον θα διεξαχθεί όλη αυτή η πνευματική και εκτονωτική ταυτόχρονα διαδικασία.
Η μελωδία ξεκινά με ήρεμες, χαλαρές νότες, που παρακινούν αμέσως τους συμμετέχοντες να αρχίσουν να κινούν το σώμα τους με τρόπο που θυμίζει χορευτική yoga, ενώ όσο περνά η ώρα η ένταση και ο ρυθμός ανεβαίνουν. Τα χαμόγελα μεγαλώνουν, τα σώματα αποκτούν ενέργεια -την ενέργεια της καρδιάς και της αγάπης, όπως θα μου πει αργότερα ο Παύλος- και πολύ σύντομα όλοι χορεύουν ξέφρενα, ξένοιαστα και απόλυτα απελευθερωμένα, με όποιον τρόπο εκφράζεται ο καθένας: Άλλος χοροπηδά, άλλος τινάζει χέρια και πόδια, άλλοι αγκαλιάζονται, άλλοι ξαπλώνουν στο πάτωμα ή περπατούν στα τέσσερα, ενώ άλλοι έχουν τέτοια χάρη στις κινήσεις τους που δεν μπορεί παρά να είναι χορευτές! Όλοι είναι χαρούμενοι, όλοι αφήνουν χώρο μεταξύ τους, παρατηρώ απόλυτη απελευθέρωση στις κινήσεις, μου θυμίζει τα rave parties στα τέλη των 90s, χωρίς τα ναρκωτικά.
Κοντά δύο ώρες μετά, αφού η μουσική έχει ρίξει ρυθμούς, τους έχει ανεβάσει και τους έχει ρίξει ξανά, είναι όλοι μούσκεμα στον ιδρώτα, κατάκοποι μα πανευτυχείς. Κάποιοι ξαπλώνουν εξαντλημένοι στο πάτωμα, άλλοι ακουμπούν στους τοίχους, γέρνουν ο ένας στον ώμο του άλλου, όπως στο τέλος ενός πολύ επιτυχημένου πάρτι που ξέρεις ότι θα θυμάσαι για μέρες. Καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί οι περισσότεροι στην αίθουσα αδημονούν για την ημέρα αυτή κάθε μήνα.
Είναι η κατάλληλη στιγμή για να αρχίσει το Sound Healing Journey, με οδηγό τον Γιώργο Παλίλη που με γκονγκ, κρυστάλλινες ηχογαβάθες και φλάουτα μας καλεί να χαλαρώσουμε, να κλείσουμε αν θέλουμε τα μάτια και να δώσουμε χρόνο στο σώμα μας να συνειδητοποιήσει την εμπειρία που μόλις βίωσε και να τη «σφραγίσει» με τον πιο συνειδητό τρόπο. Η ηχοθεραπεία είναι από μόνη της μια ξεχωριστή εμπειρία mindfulness, με τα δικά της οφέλη που, αν καταφέρει κανείς να αδράξει, έχει σίγουρα να κερδίσει από αυτά.
H ώρα έχει πλέον πάει 11 και το session φτάνει στο τέλος του. Ένας μεγάλος κύκλος σχηματίζεται ξανά και ο Mridu καλεί τον καθένα να μιλήσει ελεύθερα για το πώς βίωσε την εμπειρία. Όλοι δηλώνουν ενθουσιασμένοι και τον ευχαριστούν για την αποδοχή και την αγάπη που ένιωσαν. Παίρνω τον λόγο και παραδέχομαι πως δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που είδα τόσο πολλούς χαρούμενους ανθρώπους συγκεντρωμένους σε έναν χώρο. «Τον προηγούμενο μήνα!» μου απαντά γελώντας ένας.
Τις μέρες που ακολούθησαν με ρωτούσαν όλοι αν χόρεψα κι εγώ… εκστατικά εκείνο το βράδυ. Ομολογώ πως δεν το έκανα. Παρόλο που γενικά χορεύω –ενίοτε και εκστατικά, σε συναυλίες αγαπημένων μου συγκροτημάτων– στο εν λόγω session βρέθηκα περισσότερο ως παρατηρητής παρά ως θεραπευόμενη. Oμολογώ πως αναρωτήθηκα γιατί: Να ήταν που είχα πάει από επαγγελματική περιέργεια για να προκύψει το ρεπορτάζ; Να ήταν η μουσική με την οποία δεν είμαι τόσο εξοικειωμένη; Να είναι μία δυσκολία μου, τελικά, να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο να βιώσει χωρίς αναστολές νέες, πρωτόγνωρες εμπειρίες; Ίσως έχει νόημα να το ψάξω αυτό…
Όμως, όχι ενοχικά. Δεν είναι υποχρεωτικό όλοι να εκτονωνόμαστε μέσω του χορού. Κάποιος το πετυχαίνει αυτό παίζοντας μπάσκετ ή ξυπνώντας κάθε πρωί στις 5 για να κάνει διαλογισμό και να πάει για τρέξιμο. Άλλος γράφει, κάνει πεζοπορία στο βουνό ή παίζει ντραμς σε μια μπάντα. Εγώ νιώθω έτσι μετά το βόλεϊ και ίσως έπειτα από ένα πολύ δυνατό live που έχει κλείσει η φωνή μου τραγουδώντας δυνατά.
Αν όμως θες να συνδυάσεις τη σωματική εκτόνωση με ένα είδος διαλογισμού, αν έχεις ανάγκη να συνδεθείς όχι μόνο με τον εαυτό σου αλλά και με τους ανθρώπους γύρω σου με σεβασμό και αγάπη, το ecstatic dance σού δίνει σίγουρα μια πολύ καλή ευκαιρία να το κάνεις.
*Το επόμενο session Ecstatic Dance θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα έρχεται στις 27 Δεκεμβρίου ένα Ecstatic Christimas Celebration (δείτε αναλυτικά τα events εδώ).
SLOW MONDAY NEWSLETTER
Θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου; Μπες στη λογική του NOW. SLOW. FLOW.
Κάθε Δευτέρα θα βρίσκεις στο inbox σου ό,τι αξίζει να ανακαλύψεις.
