ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ

Το περπάτημα με επίγνωση, ή αλλιώς διαλογισμός περπατήματος, είναι μια πρακτική για να εμβαθύνουμε τη σύνδεσή μας με το σώμα, το πνεύμα μας και τη Γη. Αναπνέουμε, κάνουμε ένα συνειδητό βήμα και επιστρέφουμε στο αληθινό μας σπίτι.

Ο διαλογισμός ως άσκηση ενδυνάμωσης του μυαλού μας είναι μια γνωστή πρακτική. Μπορεί να μην ενδείκνυται για όλους, αλλά σε πολύ κόσμο έχει προσφέρει πνευματική διαύγεια, ηρεμία και ισορροπία. Αυτό που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι ότι ο διαλογισμός δεν πρέπει απαραίτητα να είναι μια στατική πρακτική άσκηση. Μπορεί να γίνει διαλογισμός περπατήματος.

Έχετε σκεφτεί, για παράδειγμα, ότι μπορούμε να διαλογιστούμε βαδίζοντας, συνδυάζοντας την αναπνοή με τα βήματά μας; Ότι ένα είδος διαλογισμού είναι η εκπαίδευση του εαυτού μας στο να περπατάμε με ευλάβεια; Αν αναρωτιέστε τι σημαίνουν όλα αυτά, παρακάτω αναλύουμε τι σημαίνει ο λεγόμενος «διαλογισμός περπατήματος» και γιατί θα ήταν μια καλή ιδέα να τον δοκιμάσουμε.

Τι είναι ο «διαλογισμός περπατήματος»;

Ο όρος «διαλογισμός περπατήματος» (walking meditation) είναι γνωστός στη Δύση κυρίως από τον Thich Nhat Hanh, Βουδιστή μοναχό, ακτιβιστή για την ειρήνη, ποιητή, και δάσκαλο, ο οποίος απεβίωσε στις αρχές του 2022. Κατά τον Βιετναμέζο μοναχό, το περπάτημα δεν είναι απλώς ένας τρόπος να μεταβούμε από το ένα μέρος στο άλλο. Πολύ περισσότερο, είναι μια βαθιά στοχαστική άσκηση που μπορεί να φέρει τους ανθρώπους σε επαφή με την αναπνοή τους, τα σώματά τους, και την ίδια τη Γη.

Ο σπουδαίος Βουδιστής μοναχός πίστευε ότι θα πρέπει να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας να βαδίζουν με ευλάβεια, καθώς οπουδήποτε κι αν περπατάμε, είτε πρόκειται για το σουπερμάρκετ είτε για έναν σταθμό τρένων, πρωτίστως περπατάμε πάνω στη Γη, ένα ιερό καταφύγιο. Ήταν πεπεισμένος ότι αν θυμόμαστε να περπατάμε με αυτό τον τρόπο, θα βρίσκουμε σταθερότητα με κάθε βήμα.

«ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΣΙΝΗ ΓΗ, ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΝΑ ΕΚΤΙΜΑΣ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΕΣ ΤΩΡΑ».

Ο Thich Nhat Hanh είχε καθιερώσει τον όρο «interbeing» για να περιγράψει τη «βαθιά διασύνδεσή μας με οτιδήποτε άλλο». Όπως είχε εξηγήσει, το καθετί βασίζεται σε όλα τα άλλα στο σύμπαν για να εκδηλωθεί – είτε πρόκειται για ένα αστέρι, ένα σύννεφο, ένα λουλούδι, ένα δέντρο, εμένα ή εσένα. Εξέφραζε την άποψη ότι η Γη είναι ιερή, οπότε όπου και να περπατάει κάποιος, μπορεί να ανακαλεί αυτήν την πνευματική σύνδεση ενώ παράλληλα ενώνει το μυαλό με το σώμα του.

Δίδασκε ότι τα αληθινά σπίτια των ανθρώπων βρίσκονται στην παρούσα στιγμή, μέσω της επίγνωσης των βημάτων τους στη Γη, του σώματός τους και του νου τους. Όπως είχε δηλώσει, «το θαύμα δεν είναι να περπατάς στο νερό. Το θαύμα είναι να περπατάς στην πράσινη Γη, την παρούσα στιγμή, να εκτιμάς την ειρήνη και την ομορφιά που είναι διαθέσιμες τώρα».

Πώς μπορούμε να περπατήσουμε με επίγνωση;

«Το περπάτημα είναι μία από τις βασικές πρακτικές τυπικής εξάσκησης στο mindfulness», εξηγεί η Μυρτώ Λεγάκη, πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια mindfulness από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Μασαχουσέτης και το Πανεπιστήμιο Brown και ιδρύτρια του One Breath Mindfulness Center.

Συμπληρώνει ότι «το περπάτημα με επίγνωση (ή διαλογισμός περπατήματος) μας δίνει την ευκαιρία να εστιάσουμε την προσοχή μας, που συχνά διασπάται μέσα στην ημέρα και να επανέλθουμε στο παρόν μέσα από τις αισθήσεις του σώματος που κινείται».

Unsplash Lesly Juarez

Πώς, όμως, μπορούμε να το πετύχουμε αυτό; Η κ. Λεγάκη δίνει ορισμένες χρήσιμες συμβουλές, υπενθυμίζοντας ότι «κάθε φορά που περπατάμε, τρέχουμε ή ακόμη και κάθε φορά που ασκούμαστε, είναι μια ευκαιρία να καλλιεργήσουμε μεγαλύτερη επίγνωση, αν κινούμαστε συνειδητά».

Αρχικά, αναφέρει, είναι σημαντικό να ξεκινήσουμε να περπατάμε με φυσικό ρυθμό, κρατώντας τα χέρια μας σε σημείο όπου να είναι άνετα και διατηρώντας το βλέμμα μας χαμηλωμένο τόσο, ώστε να περπατάμε με ασφάλεια. Θα πρέπει να μην σκύβουμε μπροστά και να αναπνέουμε κανονικά.

«Με κάθε βήμα, φέρνετε την επίγνωση στα πέλματα των ποδιών, την επαφή με το έδαφος, την αίσθηση του ποδιού καθώς σηκώνεται, την αλλαγή του βάρους, τη στιγμή που ακουμπά και πάλι πίσω», λέει χαρακτηριστικά. Και συνεχίζει συμβουλεύοντάς μας να παρατηρήσουμε «την εναλλαγή του βάρους από το ένα πόδι στο άλλο, τις μικρές προσαρμογές που κάνει το σώμα από μόνο του για να πραγματοποιήσει αυτή τη δραστηριότητα».

Νιώστε τις αισθήσεις του σώματος και τη σταθερότητα των ποδιών σας

Όταν φτάσουμε στο τέλος της διαδρομής, θα πρέπει να κάνουμε μια μικρή παύση, να νιώσουμε την επαφή των ποδιών με το έδαφος, συνειδητά να κάνουμε αναστροφή και να περπατήσουμε πάλι προς τα πίσω. Αρκετές φορές ο νους μας μπορεί να περιπλανιέται. Όταν συμβαίνει αυτό, η κ. Λεγάκη προτρέπει «απαλά και χωρίς κριτική, να γυρίσουμε την προσοχή μας και πάλι στο περπάτημα».

Έπειτα, να διευρύνουμε την προσοχή μας, ώστε να συμπεριλάβει και τους ήχους που υπάρχουν γύρω μας, και να τους παρατηρήσουμε για αυτό ακριβώς που είναι: απλά ήχοι. «Όσο προχωράτε με την πρακτική, μπορείτε να επεκτείνετε το πεδίο της επίγνωσής σας ώστε να συμπεριλάβει και το υπόλοιπο σώμα σας την ώρα που κινείται, από τα πέλματα, στα γόνατα, σε ολόκληρο το πόδι, στα χέρια και σε όλο το σώμα. Φέρτε την επίγνωσή σας και σε όλα αυτά που υπάρχουν στο οπτικό σας πεδίο, βλέποντας τα χρώματα και το περιβάλλον γύρω σας», αναφέρει.

Τέλος, μένουμε λίγο σε στάση. Νιώθουμε τις αισθήσεις του σώματος, τη σταθερότητα των ποδιών μας στο έδαφος, ενώ παράλληλα παρατηρούμε τι έχει αλλάξει από τη στιγμή που ξεκινήσαμε την πρακτική. «Δείτε αν θέλετε να φέρετε και μέσα στην υπόλοιπη ημέρα σας αυτή τη σύνδεση με το παρόν», καταλήγει η κ Λεγάκη.