H GILLIAN ANDERSON ΜΑΖΕΨΕ ΣΕ ΒΙΒΛΙΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΚΡΥΦΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ

Στα 56 της χρόνια, η Gillian Anderson νιώθει πιο έτοιμη από ποτέ να μιλήσει ανοιχτά για το σεξ και τις γυναικείες φαντασιώσεις.

«Δεν είμαστε όσο ανοιχτοί φανταζόμαστε με το σεξ», λέει μεταξύ άλλων η Gillian Anderson σε συνέντευξή της στον Guardian. Αφορμή είναι το νέο της βιβλίο, με τίτλο «Want», στο οποίο περιλαμβάνονται 174 σεξουαλικές φαντασιώσεις που της έστειλαν ανώνυμες γυναίκες από όλο τον κόσμο (ανάμεσά τους υπάρχει και η φαντασίωση της ίδιας της Anderson).

Έμπνευση ο ρόλος της ως sex therapist στην επιτυχημένη σειρά του Netflix «Sex Education», καθώς και το βιβλίο «My Secret Garden», του 1973, στο οποίο η συγγραφέας/δημοσιογράφος Nancy Friday έκανε κάτι αντίστοιχο, δίνοντας ίσως για πρώτη φορά φωνή στις πραγματικές ερωτικές επιθυμίες των γυναικών.

Το συγκεκριμένο βιβλίο, 50 χρόνια πριν, είχε προκαλέσει έναν μικρό πανικό στις αγγλόφωνες χώρες: το «πρόβλημα» δεν ήταν μόνο ότι στο μυαλό των τότε έφηβων κοριτσιών θα έμπαιναν «επικίνδυνες» ιδέες για σεξουαλικά όργια και εναλλακτικές χρήσεις οικιακών αντικειμένων (που θα έμπαιναν), αλλά κυρίως το πώς θα επηρέαζε ολόκληρο το αρχιτεκτονικό οικοδόμημα του σεξ στο πλαίσιο του γάμου και της οικογένειας. Γιατί η θεμελιώδης αντίληψη μέχρι τότε ήταν μία: Ότι οι άνδρες παρασύρονται ή και συχνά βρίσκονται στο έλεος της σεξουαλικής τους επιθυμίας, ενώ οι γυναίκες όχι.

Σύμφωνα με αυτή την (παράλογη) λογική η σεξουαλική μοίρα του άνδρα ήταν βιολογικά προκαθορισμένη: Έπρεπε να διασπείρει τον καρπό του όσο το δυνατόν πιο ευρέως. Εξ ου και οι αλλεπάλληλες στύσεις του. Ενώ η γυναίκα έπρεπε να θρέφει και να προστατεύει τα λίγα (συγκριτικά με τη δυναμική του άντρα) παιδιά που μπορούσε να αποκτήσει. Και φυσικά όφειλε να ποθεί αποκλειστικά έναν και μόνο άνδρα, για πάντα, και μάλιστα με έναν αξιοσέβαστο τρόπο. Αν άρχιζαν και οι γυναίκες να εκδηλώνουν τις σεξουαλικές ορμές τους, όπως οι άνδρες, ποιος θα μπορούσε να διαφυλάξει τον ιερό θεσμό του γάμου;

H Gillian Anderson στην τελετή του άστρου της στο Hollywood Walk of Fame, τη Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2018. Photo by Willy Sanjuan/Invision/AP

Οι γυναίκες όμως φαντασιώνονται και, όπως απέδειξαν πολλά χρόνια αργότερα οι ερευνητές, ενδεχομένως να το κάνουν σε πολύ μεγαλύτερο και ποικιλόμορφο βαθμό από τους άνδρες. Το πρόβλημα είναι ότι ακόμα διστάζουν να εκφράσουν αυτές τις φαντασιώσεις τους, έστω και ανώνυμα, έστω και γραπτώς. Όπως χαρακτηριστικά διαπίστωσε η Anderson καθώς συγκέντρωνε τις μαρτυρίες των γυναικών, «πολλές γυναίκες ακόμα και σήμερα δυσκολεύονται να μιλήσουν ανοιχτά για αυτά τα πράγματα όχι μόνο στους συντρόφους τους, αλλά και στις πιο στενές φίλες τους».

Τι φαντασιώνονται οι γυναίκες σήμερα;

Η Anderson υποστηρίζει καταρχάς ότι στις μέρες μας είναι πολύ πιο σαφές στο μυαλό των γυναικών ότι μία βίαιη φαντασίωση αποτελεί μόνο φαντασίωση και ότι δεν θα ήθελαν κάτι αντίστοιχο στην πραγματική ζωή. Επίσης, στις λεσβιακές φαντασιώσεις πολλές γυναίκες παραδέχονται ότι θα είχαν την περιέργεια να δοκιμάσουν το ομόφυλο σεξ, ενώ άλλες τόσες βιάζονται να ξεκαθαρίσουν σχεδόν απολογητικά ότι η σκέψη αυτή είναι αποκλειστικά στο μυαλό τους. Σε κάθε περίπτωση, είναι πολλές οι παντρεμένες γυναίκες που φαντασιώνονται σεξ με άλλη γυναίκα.

Πολλές straight γυναίκες συμφωνούν στη φαντασίωση του «συντρόφου-καλού παιδιού». Όπως περιγράφει μία από αυτές, «η πολύ μύχια φαντασίωσή μου, που με κάνει να αγγίζομαι όταν ξαπλώνω στο κρεβάτι, είναι ένας άντρας που είναι απόλυτα και εντελώς αυθόρμητα καλός μαζί μου». Ενώ μία άλλη λέει «θα έκανα τα πάντα για να πάω με τον αδερφό της κολλητής μου».

Στις φαντασιώσεις των γυναικών υπάρχει συχνά μπόλικο χιούμορ, π.χ. μία γράφει «έχω μία επαναλαμβανόμενη φαντασίωση με έναν οδοντίατρο. Περιλαμβάνει την καρέκλα του και εμένα δεμένη. Δεν ξέρω γιατί με φτιάχνει αυτό, όμως ξέρω ότι θα θύμωνα πολύ αν ο δικός μου οδοντίατρος προσπαθούσε να με δέσει με τέτοιο σκοπό…»

Ενώ υπάρχουν και ορισμένες πραγματικά περίεργες μαρτυρίες, όπως μία που λέει π.χ. ότι φαντασιώνεται να κάνει σεξ με το πόμολο της πόρτας του γραφείου της και μία άλλη που ονειρεύεται έναν μάγιστρο του Hogwarts.

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα βιβλίο που σκοπό δεν έχει να σε προκαλέσει να κρίνεις. Σκοπός του κατά κύριο λόγο είναι να καθησυχάσει τις γυναίκες, αποκαλύπτοντάς τους ότι μοιράζονται τις ίδιες φαντασιώσεις με αμέτρητες άλλες ανά τον κόσμο. Και να γίνει γόνιμο έδαφος για συζήτηση, καθώς αποδεικνύει ότι δεν είμαστε τόσο ανοιχτοί, δεκτικοί και ελεύθεροι στο σεξ όσο φανταζόμασταν ότι θα είμαστε το 2024.

Όπως λέει και η Anderson, «το project αυτό είναι σχεδιασμένο να ενθαρρύνει διαφορετικούς τρόπους αντίληψης του πόσο διαφορετικές αλλά ίδιες είμαστε, ανάλογα με την καταγωγή και τη θρησκεία μας. Να καταλάβουμε ότι βράζουμε όλες στο ίδιο καζάνι. Ελπίζω να είναι ένα ενωτικό βιβλίο. Ελπίζω ο κόσμος να ψυχαγωγηθεί και να συγκινηθεί. Ελπίζω να φέρει χαρά και γέλιο. Και κατανόηση. Και αυτοαποδοχή».