ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΙΑΤΑΣΕΙΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ

Αντίθετα ίσως απ' ό,τι πιστεύεις, οι διατάσεις πριν από την προπόνηση δεν είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις για τους μυς σου. Μάθε γιατί.

Ένα από τα λάθη που κάνουμε συχνά, όταν γυμναζόμαστε είναι οι διατάσεις πριν από την έναρξη της προπόνησης. Ναι, το stretching είναι απαραίτητο κομμάτι της προπόνησης, αλλά δεν προορίζεται για την αρχή, παρά μόνο για το τέλος της άσκησης.

Ένας λόγος που νομίζουμε ότι μας κάνει καλό είναι επειδή αισθανόμαστε ότι μας «ξεκλειδώνει». Έχουμε ακούσει ότι οι διατάσεις επιμηκύνουν τους μυς και χάρη σε αυτό μάς προστατεύουν από τυχόν τραυματισμούς. Άρα, τι πιο λογικό από το να αρχίσουμε με τις διατάσεις; Ε, λοιπόν, οι ειδικοί έχουν άλλη γνώμη.

Οι μύες χρειάζονται ζέσταμα

Σύμφωνα με τη δρα Κατερίνα Μουστάκα, ιατρό χειροπρακτικής με εξειδίκευση στα Trigger Points, αυτό που χρειάζονται οι μύες μας για να προστατευτούμε από τραυματισμούς, είναι να δουλέψουν για να αυξηθεί ο μεταβολισμός τους και να ανεβεί κυριολεκτικά η θερμοκρασία τους. Οι μύες λοιπόν χρειάζονται ζέσταμα και όχι διατάσεις.

iStock

«Το στατικό stretching, αν γίνει πριν από τις αθλητικές μας δραστηριότητες, όχι απλώς δεν βελτιώνει τις επιδόσεις μας, αλλά μπορεί και να τις χειροτερέψει, επειδή μειώνει την ικανότητα των μυϊκών ινών για ''έκρηξη''», αναφέρει. Επίσης, δεν φαίνεται να παίζει ρόλο ούτε στην πρόληψη των τραυματισμών, ούτε στην πρόληψη του πιασίματος μετά τη γυμναστική.

Πού οφείλεται το «κράτημα» των μυών

Ακόμη όμως και η πεποίθησή μας ότι οι διατάσεις αυξάνουν την ελαστικότητα των μυών φαίνεται ότι δεν ισχύει. «Το κλασικό, παθητικό stretching δεν έχει κανένα μόνιμο αποτέλεσμα στη φυσιολογία μας. Η όποια αύξηση της δυνατότητας των μυών να εκτείνονται, που παρατηρείται αμέσως μετά από διατάσεις σε βραχυπρόθεσμα (3-8 εβδομάδων) προγράμματα stretching, οφείλεται μόνο στην αύξηση της αντοχής μας απέναντι στην ενόχληση που προκαλεί η διάταση των ιστών. Δεν οφείλεται στην επιμήκυνση των μυών», εξηγεί η κα Μουστάκα.

iStock

Το «κράτημα» των μυών είναι στην πραγματικότητα ένας προστατευτικός μηχανισμός που μας ειδοποιεί να μην ξεπερνάμε τα όριά μας. Η υπερέκτασή τους περιορίζεται από τον εγκέφαλό μας και συνεπώς έχει να κάνει περισσότερο με την ασφαλή χρήση τους παρά με τα ανατομικά όρια της περιοχής. Αν επιχειρήσουμε δια της βίας να ξεφορτωθούμε το «σφίξιμο» των μυών και μετά να τους ζορίσουμε με τη γυμναστική, ενδέχεται να τραυματιστούμε.

«Και στη δύναμη και στην ελαστικότητα, ο εγκέφαλος είναι ο στρατηγός. Αν πειστεί πως μπορούμε να έχουμε έλεγχο της άρθρωσης σε μεγαλύτερο εύρος κίνησης, τότε και μόνο τότε θα μας τη δώσει μόνιμα», σχολιάζει η ειδικός.