ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΕ ΕΝΑ «ΠΑΡΚΟ ΤΣΕΠΗΣ»

Μπορείς να φανταστείς χώρους πρασίνου σε compact εκδοχή; Αυτά είναι τα πάρκα τσέπης που ήρθαν για να σου προσφέρουν ανάσες δροσιάς μέσα στην πόλη και να σε κάνουν να δεις με άλλο μάτι τη γειτονιά σου.

Δεν ζούμε στη Κοπενχάγη, δεν έχουμε τα πάρκα του Βερολίνου, ούτε τη φύση της Λισαβόνας – το γνωρίζουμε πολύ καλά. Πριν αποδεχτούμε, όμως, στωικά την πραγματικότητα όσον αφορά στα τετραγωνικά πρασίνου που αντιστοιχούν στους κατοίκους των μεγάλων πόλεων της χώρας μας, ας θυμηθούμε το εξής: Οι μικρές κινήσεις είναι αυτές που φέρνουν τις μεγάλες αλλαγές. Κάτι τέτοιο πρεσβεύουν τα πάρκα τσέπης.

Τα πάρκα τσέπης είναι ακριβώς αυτό που λέει το όνομά τους: Μικροσκοπικά πάρκα γεμάτα πράσινο μέσα στις γειτονιές, σε σημεία που κυριολεκτικά δεν φαντάζεσαι. Έμαθα γι’ αυτά πρόσφατα και εντυπωσιάστηκα από την ιδέα ότι ανεκμετάλλευτοι και εγκαταλελειμμένοι χώροι γεμίζουν με φυτά και δέντρα, δημιουργώντας ανάσες δροσιάς. Μάλιστα, 20 από τα πάρκα αυτά, έχουν δημιουργηθεί σε λιγότερο από 3 χρόνια στην Αττική, τη Θεσσαλονίκη και τη Λάρισα, αφού η P&G, στο πλαίσιο του προγράμματος «Δημιουργούμε πάρκα τσέπης, κάνουμε τις πόλεις μας πιο βιώσιμες», συνεργάστηκε με την Οργάνωση Γη και φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με στόχο την ενίσχυση της βιωσιμότητας στις μεγάλες πόλεις.

Πάρκα τσέπης από την P&G: Ανάσες δροσιάς μέσα στην πόλη

Αποφάσισα, λοιπόν, να επισκεφτώ ένα απ’ αυτά για να δω ιδίοις όμμασι πώς είναι ένα πάρκο σε compact εκδοχή. Ανοίγω παρένθεση για να πω πως από την εποχή της καραντίνας άρχισα να εκτιμώ (ακόμα περισσότερο) το πράσινο στην πόλη και να εντυπωσιάζομαι από το πόσα πράγματα μπορεί να κάνεις στην καθημερινότητά σου σε ένα πάρκο – από πικ νικ με τα παιδιά σου, μέχρι άσκηση και διαλογισμό. Από τότε κοιτάω με δέος κάθε «πράσινη» γωνιά και σημειώνω νοερά τις περιοχές με τα μέρη που θα μπορούσαν να σε κάνουν να βγάλεις από πάνω σου την αίσθηση του τσιμέντου. Κλείνει η παρένθεση.

Διάλεξα το πάρκο τσέπης του Νέου Κόσμου, Αρτέμωνος και Αετίωνος γωνία, αφού πρώτα αναρωτήθηκα πώς γίνεται να χωράει ένα πάρκο σ’ αυτή την περιοχή. Χρειαζόμουν ένα διάλειμμα από τη θέα στη Λεωφόρο Συγγρού, στην οποία «βλέπει» το παράθυρο του γραφείου μου. Και επειδή ο χρόνος είναι (δυστυχώς) πάντα περιορισμένος, σκέφτηκα να συνδυάσω τη βόλτα μου με λίγη γιόγκα και διαλογισμό.

Φωτογραφία: Αγγελική Καλαμαρά

Εκεί, ανάμεσα, στις πολυκατοικίες της γειτονιάς αντίκρισα μια μικροσκοπική πηγή πρασίνου. Μην φανταστείς κάτι κραυγαλέο. Αυτή η μικρή κρυμμένη γωνιά είχε τα απαραίτητα, όλα όσα χρειαζόμουν δηλαδή: Ψηλά δέντρα –κυρίως ευκάλυπτοι και χαρουπιές, που όπως έμαθα εκ των υστέρων προϋπήρχαν και διατηρήθηκαν αφού δέχτηκαν την ανάλογη περιποίηση–, πλήθος θάμνων, τέσσερα ξύλινα παγκάκια, παχιά σκιά και απρόσμενη δροσιά.

Φωτογραφία: Αγγελική Καλαμαρά

Έκατσα σ΄ ένα από τα παγκάκια για να πιω λίγο νερό και να αντιληφθώ τον χώρο στο σύνολό του. Το πάρκο είχε κατασκευαστεί σε δύο επίπεδα και το πλήθος διαφορετικών ειδών θάμνων που είχε τοποθετηθεί στη μια του πλευρά δημιουργούσε μια υπέροχη αίσθηση ηρεμίας. Το χαλίκι που κάλυπτε τα σημεία όπου δεν υπήρχαν φυτεύσεις, έβγαλε στην επιφάνεια τον Zen εαυτό μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα και απόλαυσα άλλη μια φορά τον χώρο γύρω μου.

Φωτογραφία: Αγγελική Καλαμαρά

Έκλεισα τα μάτια και προσπάθησα να διώξω κάθε σκέψη από το μυαλό μου. «Θα προλάβω να επιστρέψω στο γραφείο;», «Φέτα πήρα;», «Μα, είναι δυνατόν να βρίσκομαι στην καρδιά του Νέου Κόσμου και να κάνω διαλογισμό ανάμεσα στα δέντρα;». Όταν κατάφερα να συγκεντρωθώ, άρχισα να νιώθω την ησυχία του χώρου και να αισθάνομαι το ελαφρύ θρόισμα των φύλλων από τον ευκάλυπτο δίπλα μου.

Άνοιξα τα μάτια και άρχισα να περιφέρομαι στον χώρο. Τον αισθανόμουν όλο και πιο οικείο. Κοιτούσα ολόγυρά μου τις πολυκατοικίες και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και συνειδητοποίησα ότι είναι εντυπωσιακό να μπορείς να νιώσεις ηρεμία και γαλήνη σε ένα τόσο μικροσκοπικό πάρκο, στην καρδιά της πόλης.

Θέλοντας να παρατείνω τον χρόνο παραμονής μου, αποφάσισα να κάνω μερικές ασκήσεις γιόγκα. Η παχιά σκιά των δέντρων ήταν ιδανική για να έχω ιδιωτικότητα και δροσιά.

Φωτογραφία: Αγγελική Καλαμαρά

Είχε φτάσει ήδη απογευματάκι και εγώ ήμουν ακόμα σ’ αυτό το κατάφυτο πάρκο τσέπης. Πριν φύγω, έκανα μερικές διατάσεις απολαμβάνοντας την ηρεμία του μέρους.

Φωτογραφία: Αγγελική Καλαμαρά

Επιστρέφοντας στο γραφείο –σίγουρα πιο αναζωογονημένη και χαλαρή– έκανα μια αναζήτηση για τα πάρκα τσέπης της P&G και έμαθα τα εξής ενδιαφέροντα, που ίσως θα ήθελες να ξέρεις κι εσύ:

Το πρόγραμμα ξεκίνησε στις αρχές του 2021 με τη δημιουργία του πρώτου πάρκου τσέπης στην καρδιά του Παγκρατίου. Σε σχεδόν 3 χρόνια, οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους:

• 20 γειτονιές έχουν γίνει πιο πράσινες.
• Έχουν φυτευτεί 11.500 δέντρα και φυτά σε συνολική έκταση 7.160 τ.μ. (έκταση ίση με 17 γήπεδα του μπάσκετ).
• Έχουν πραγματοποιηθεί 41 περιβαλλοντικές εκπαιδευτικές δράσεις με την Οργάνωση Γη, δίνοντας την ευκαιρία σε 481 παιδιά και 499 ενήλικες να έρθουν πιο κοντά στη φύση.

Φωτογραφία: Αγγελική Καλαμαρά

Εκτός από την περιβαλλοντική αξία και την αισθητική αναβάθμιση των περιοχών, τα πάρκα τσέπης συμβάλλουν επίσης στη δημιουργία ενός κοινωνικού πυρήνα, με αποτέλεσμα την τόνωση της ταυτότητας της γειτονιάς και την ενδυνάμωση της συνοχής της.

Τα καλά νέα είναι ότι το πρόγραμμα συνεχίζεται και επεκτείνεται με τη δημιουργία νέων πάρκων τσέπης. Και τα δικά μου καλά νέα είναι ότι βρήκα τον τρόπο να εντάξω τη φύση στην καθημερινότητά μου. Επιτέλους.