ΑΥΤΟΦΡΟΝΤΙΔΑ: Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ

Tι σχέση έχει η αυτοφροντίδα με την πειθαρχία και γιατί το να αφοσιωθούμε σε αυτήν δεν αποτελεί εγωιστική πράξη, αλλά αυξάνει την προσφορά προς τους άλλους;

Αυτοφροντίδα σημαίνει πειθαρχία. Και, όπως διάβασα σε ένα βιβλίο πρόσφατα, «πειθαρχία είναι να μην αφήνεις τίποτα το ακατάλληλο να εισέρχεται στο σύστημά σου και να δημιουργείς τον χώρο και τον χρόνο για ό,τι σε θρέφει βαθύτερα και είναι ζωτικό για σένα».

Διδασκόμαστε από παιδιά την πειθαρχία μας προς τους άλλους: τους δασκάλους, τους γονείς, τους προπονητές, τους εργοδότες… Αυτό που ίσως δεν διδασκόμαστε ποτέ είναι η πειθαρχία προς τον εαυτό μας.

Η αυτοφροντίδα δεν ωφελεί μόνο εμάς

Το να μην αφήνουμε ποτέ τον εαυτό μας από τα μάτια μας και να τον φροντίζουμε πάντα ίσως ακούγεται εγωιστικό. Ωστόσο, η βαθιά αλήθεια είναι ότι αν πρώτα δεν κεντράρουμε το σύστημά μας γύρω από αυτό που έχουμε ανάγκη, ακόμα και η προσφορά προς τους άλλους δεν θα έχει την ίδια γενναιοδωρία, ποιότητα, ενέργεια.

Πώς είναι δυνατόν ένα σπίτι να είναι ζεστό και φιλόξενο, αν ο ιδιοκτήτης δεν αποφασίσει κάποτε να κλείσει τα παράθυρα και να συγκεντρώσει αυτή τη ζεστασιά;

Η «ζεστασιά» είναι η πληρότητα που αισθάνεται κανείς όταν επιτρέψει στον εαυτό του να κάνει αυτό που χρειάζεται. Αυτό μπορεί να είναι μια χαλαρωτική βόλτα, ένα ωραίο ζεστό μπάνιο, λίγη γυμναστική, ποιοτικό φαγητό, καλός ύπνος ή κάποια μορφή τέχνης, μουσική, ποίηση, ζωγραφική… Τόσο διαφορετικά τα πράγματα που έχει ανάγκη η ψυχή του καθενός, η φροντίδα που χρειάζεται.

Ελένη Καστρινογιάννη

Τα «παράθυρα» είναι οι ενεργειακές μας διαρροές, όπως δουλειά, κοινωνικές υποχρεώσεις, οικογένεια, παιδιά, φίλοι, πράγματα που δυσκολευόμαστε να οριοθετήσουμε ή και να αρνηθούμε. Τα «όχι» στη ζωή είναι πάντοτε δύσκολα. Ή, καλύτερα, μοιάζουν δύσκολα.

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΟΣΟ ΧΡΟΝΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΟΥ.

Αφοσίωση στην αυτοφροντίδα μας

Είμαστε απολύτως υπεύθυνοι για το πώς θα θέσουμε τις προτεραιότητες και θα δομήσουμε τις ημέρες μας. Οτιδήποτε άλλο είναι καθαρή ψευδαίσθηση. Και είναι βέβαιο ότι καθένας περνά από διάφορα στάδια αντίστασης μέχρι να το κατανοήσει αυτό βαθύτερα, κάτι που είναι εντελώς αποδεκτό.

Δεν ωφελεί να κριτικάρουμε τους ανθρώπους γύρω μας και τις επιλογές τους, ούτε και τον ίδιο μας τον εαυτό για τον ρυθμό με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα ή εμμένουμε στις ψευδαισθήσεις μας. Ίσως έχουν και αυτές ακόμα κάτι να μας προσφέρουν. Είτε είναι μια επιλογή πόνου, είτε μια επιλογή χαράς.

Ο καθένας θα πάρει όσο χρόνο χρειάζεται να σερφάρει πάνω στο κύμα της αλλαγής, στο κύμα της ζωής. Ο καθένας θα πάρει όσο χρόνο χρειάζεται μέχρι να αποφασίσει την αυτοφροντίδα του. Και να δεσμευτεί με αφοσίωση απέναντι σε αυτήν.

Η Ελένη Καπόλου είναι διαιτολόγος-διατροφολόγος.