ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ: ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ Ο ΨΥΧΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΣΟΥ

Η δημοσιογράφος Κέλλυ Σώκου έζησε πολλά χρόνια με συμπτώματα που αποδίδονταν στο στρες. Όταν πήρε τη διάγνωση ενός αυτοάνοσου νοσήματος, ένιωσε ανακούφιση γιατί ήξερε τι ακριβώς είχε να αντιμετωπίσει. Η ίδια διηγείται την εμπειρία της σε ένα βίντεο.

Πώς είναι να έχεις μια ζωή σωματικά συμπτώματα, τα οποία αποδίδονται στο στρες; Τι σχέση έχει ο ψυχισμός με τα αυτοάνοσα νοσήματα; Η παρακάτω ιστορία δίνει απαντήσεις.

«Σε όλη μου τη ζωή είχα συμπτώματα, είχα ενοχλήσεις, είχα πόνους, και πάντα μου έλεγαν ότι είναι στο μυαλό μου, ότι είναι στρες, ότι είμαι υπερβολική. Όταν πήρα τη διάγνωση της ψωριασικής αρθρίτιδας, πραγματικά ανακουφίστηκα, διότι ένιωσα ότι είναι αληθινά όλα αυτά, δεν είναι στο κεφάλι μου και ξέρω πια τι έχω να αντιμετωπίσω». Έτσι ξεκινάει η Κέλλυ Σώκου στο βίντεο του OW σχετικά με την εμπειρία της με ένα αυτοάνοσο νόσημα.

Η Κέλλυ είχε μια κανονική παιδική ηλικία, ώσπου κάποια στιγμή άρχισε να εμφανίζει δερματικά συμπτώματα, κάποια εξανθήματα. Οι γονείς της την πήγαιναν σε γιατρούς ψάχνοντας να βρουν τι ακριβώς είχε – δεν βρέθηκε κάτι.

Δυο τρία χρόνια αργότερα, όταν η Κέλλυ ήταν στο δημοτικό, άρχισε να εμφανίζει πονοκεφάλους, πόνους στα πόδια, συχνά κρυολογήματα. «Δεν ήταν κάτι πολύ έντονο, ήταν όμως εκεί και συνέβαινε οπωσδήποτε κάθε εβδομάδα», εξηγεί η ίδια. «Μου έλεγαν τότε ότι είμαι υπερβολική, ότι δεν είναι τίποτα, ότι όλοι τα αισθάνονται αυτά και εν πάση περιπτώσει περνάνε και μην τους δίνεις τόσο σημασία, οπότε κι εγώ σταμάτησα κάπως να τα λέω».

Όταν το αυτοάνοσο νόσημα έκανε την εμφάνισή του

Μέχρι που κάποια στιγμή στην εφηβεία, η Κέλλυ μετά από μια έντονη στεναχώρια –είχε περάσει κι αυτή μια ερωτική απογοήτευση όπως οι περισσότεροι γύρω στα 16–, εκδήλωσε συμπτώματα αρθρίτιδας.

Μιας αρθρίτιδας η οποία παρέμεινε αδιάγνωστη για 4 ολόκληρα χρόνια. Οι γιατροί είχαν αποδώσει τότε τα συμπτώματα σε τραυματισμό και εξακολουθούσαν να μη συνδέουν την εξάντληση, τα πολύ συχνά κρυολογήματα, τους πόνους στις αρθρώσεις και το δερματικό εξάνθημα. Η συμβουλή τους ήταν να επισκεφτεί έναν ψυχολόγο.

Στα 21 της, μία νέα κρίση αρθρίτιδας οδήγησε στη διάγνωση. Στο άκουσμα της διάγνωσης –οι γιατροί της είπαν ότι έχει ψωριασική αρθρίτιδα–, η ίδια είχε μία μάλλον μη αναμενόμενη αντίδραση: ένιωσε ανακούφιση! Γιατί; «Αποδείχτηκε ότι κάτι έχω και ήξερα ότι τα συμπτώματά μου και όλα αυτά που νιώθω, δεν είναι στο μυαλό μου», απαντά.

Πολύ αργότερα, όταν είχε ήδη γεννήσει την κόρη της, η Κέλλυ ξεκίνησε ψυχοθεραπεία. «Το έκανα πιο πολύ για να βοηθήσω τη σχέση μου με το παιδί μου. Εκεί, βέβαια, στην πορεία βγήκανε κάποια πράγματα, όπως το ότι καταπίεζα για πολύ καιρό τις επιθυμίες μου, καταπίεζα τις ανάγκες του σώματός μου, δεν είχα μάθει να λέω όχι, ήθελα να είμαι πάντα το καλό παιδί».

Πώς συνδέεται ο ψυχισμός με τα αυτοάνοσα νοσήματα;

Τον λόγο παίρνει ο νευροψυχολόγος-ψυχαναλυτής Ιάκωβος Κλεώπας. «Ο ανθρώπινος οργανισμός, ψυχικά και σωματικά, αυτό το οποίο κάνει συνέχεια είναι να προσπαθεί να βρίσκει λύσεις στις καταστάσεις με τις οποίες έρχεται σε επαφή ή συναντά. Όταν επιβαρύνεται το σωματο-ψυχικό σύστημα με πολλά κατάλοιπα από μη πραγματοποιημένες επιθυμίες με τις οποίες πολλές φορές ταυτιζόμαστε, αυτό ναι, είναι όντως επιβαρυντικό στον τρόπο που τελικά λειτουργεί ο οργανισμός, στην ομοιοστασία του, στον μεταβολισμό του και ούτω καθεξής.

»Επειδή υπάρχει μία μακρά διαδρομή ανάμεσα στο σωματικό σύμπτωμα και τον τρόπο ψυχικής λειτουργίας, αυτό το οποίο μπορούμε να κάνουμε είναι να πάρουμε τον χρόνο που χρειάζεται και να δώσουμε τον χώρο που χρειάζεται, έτσι ώστε αυτοί οι ενδιάμεσοι ας πούμε μηχανισμοί να μπορούν να τροποποιηθούν, να μεταβληθούν, να βρούμε πράγματα τα οποία μας κάνουν ουσιαστικά καλό».

Τι γίνεται σήμερα με την Κέλλυ και το αυτοάνοσο νόσημά της; «Σήμερα που το αυτοάνοσο εξακολουθεί βέβαια να υπάρχει, αλλά αυτή τη στιγμή είναι σε ύφεση, αυτό που θα έλεγα είναι ότι έχω μάθει να ακούω το σώμα μου. Κι αυτό σημαίνει να ακούω τις επιθυμίες του, να ακούω την ανάγκη του για ξεκούραση, να σταματάω εκεί που πονάω και να φροντίζω να είμαι και λίγο χαρούμενη και όχι μόνο καλή και υπάκουη».