ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΑΛΕΝΤΟ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ;

Νιώθεις ότι δεν έχεις ιδιαίτερο ταλέντο σε κάτι; Ήρθε η ώρα να το ξανασκεφτείς, γιατί μπορεί να μην έχει καμιά σημασία!

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν έχουν ιδιαίτερο ταλέντο σε τίποτα. Αυτή η σκέψη μπορεί να αποδειχθεί τεράστιο εμπόδιο στην ζωή και να προκαλέσει συναισθήματα εγκλωβισμού, ανεπάρκειας, άγχους ή ακόμα και κατάθλιψης.

Εάν νιώθετε ότι δεν υπάρχει κάτι για το οποίο «είστε γεννημένοι», είμαι εδώ για να σας καθησυχάσω! Όλοι μπορεί να έχουμε δεξιότητες στις οποίες υπερέχουμε, απλώς συχνά μας διαφεύγει, επειδή δεν άπτονται θεμάτων που μας απασχολούν άμεσα. Για παράδειγμα, ένας αγρότης αφοσιωμένος καθημερινά στις καλλιέργειές του ίσως να μην συνειδητοποιήσει ποτέ ότι μπορεί να έχει έφεση στα μαθηματικά ή στην εκμάθηση ξένων γλωσσών.

Τι γίνεται, όμως, αν δεν αισθάνεστε αρκετά καλοί ούτε σε πράγματα που σας κινούν το ενδιαφέρον και σας απασχολούν; Και πάλι, δεν πρέπει να θεωρείτε ότι αυτή σας η αντίληψη είναι απολύτως βάσιμη ή τελεσίδικη. Εκείνο που χρειάζεται δεν είναι απογοήτευση. Είναι επιμονή και εξάσκηση για να βελτιώσετε τις επιδόσεις σας σε αυτό με το οποίο θέλετε να καταπιαστείτε.

Είναι το ταλέντο κάτι υπερτιμημένο;

Η ψυχοθεραπευτική μου ιδιότητα μου έχει επιτρέψει να γνωρίσω σε βάθος αρκετούς επιτυχημένους ανθρώπους, από διάφορους επιστημονικούς, αθλητικούς ή επιχειρηματικούς τομείς. Στις συζητήσεις μας, παρατήρησα δυο κοινά στοιχεία, τα οποία θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας: Το πρώτο είναι ότι το ταλέντο δεν είναι απαραίτητο συστατικό της επιτυχίας. Το δεύτερο ότι, όσο βοηθητικό κι αν είναι, το ταλέντο δεν είναι αρκετό από μόνο του.

Χριστίνα Αβδίκου

Όπως αναφέρει ο Geoff Colvin στο βιβλίο του «Talent is overrated», το ταλέντο δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ικανότητα κάποιου να μαθαίνει γρηγορότερα κάτι σε έναν ορισμένο τομέα, συγκριτικά με κάποιο άλλο άτομο. Επομένως, το μόνο στο οποίο διαφέρετε από οποιονδήποτε θεωρείτε ταλαντούχο μπορεί να είναι ότι εκείνος μαθαίνει πιο γρήγορα, ενώ εσείς για το ίδιο πράγμα θα χρειαστείτε περισσότερο χρόνο.

Οπότε, το ταλέντο ναι μεν βοηθάει, αλλά δεν είναι αρκετό για την επίτευξη ενός στόχου. Εκείνο που μας κάνει πραγματικά καλούς είναι η διάθεση και η εξάσκηση.

Η ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥ ΑΝΤΛΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ, ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΩΣ ΚΙΝΗΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ.

Μια μελέτη που έγινε στο Ηνωμένο Βασίλειο μεταξύ 257 πετυχημένων μουσικών, το 1990, έδειξε ότι κανένας από τους κορυφαίους ερμηνευτές δεν έδειχνε σημάδια μεγάλων επιτευγμάτων πριν από την έναρξη τακτικής εξάσκησης, ή ταχύτερη βελτίωση από τους συνομήλικούς τους.

Αυτό σημαίνει ότι το ταλέντο που μπορεί να είχαν δεν ήταν εξαρχής καθοριστικό για την επιτυχία τους, αλλά χρειάστηκε να δουλέψουν οποιοσδήποτε άλλος στην ηλικία τους.

Ρουτίνα ή ευκαιρία;

Ίσως αναρωτιέστε τι ήταν τελικά εκείνο που τους έκανε να ξεχωρίσουν από τους υπόλοιπους. Η απάντηση είναι απλή: Η πρακτική και η εμπειρία που αποκομίζεις από αυτή είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Μπορεί δυο άνθρωποι με το ίδιο επίπεδο ευφυΐας και ταλέντου να κάνουν την ίδια δουλειά για 20 χρόνια, αλλά η αποτελεσματικότητα τους να είναι εντελώς διαφορετική. Σύμφωνα με σχετικές μελέτες, σημασία έχει ο τρόπος προσέγγισης: Η προσπάθεια να γίνει κάποιος όλο και καλύτερος δεν πρέπει να βιώνεται παθητικά, ως ρουτίνα, αλλά να αντιμετωπίζεται ως ευκαιρία.

Με τη σειρά της, η ικανοποίηση που αντλεί κάποιος από την αίσθηση ότι βελτιώνεται λειτουργεί ως κίνητρο για να συνεχίσει την προσπάθεια, καταλήγοντας σε αυτό που ονομάζουμε «πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα». Μολονότι ο συγκεκριμένος όρος προέρχεται από τα οικονομικά, εν προκειμένω δηλώνει το αποτέλεσμα μιας αλληλουχίας παραγόντων: Με σημείο αφετηρίας μια αρχική προσπάθεια και με θέληση για συνεχή βελτίωση, αυξάνονται τα κίνητρα για εξάσκηση. Με καλύτερη καθοδήγηση και περισσότερη υποστήριξη, η συνολική απόδοση καταλήγει να είναι πολλαπλάσια.

Που σημαίνει, με απλά λόγια, ότι η επιτυχία δεν είναι το προνόμιο ενός ταλέντου, αλλά το αποτέλεσμα θέλησης και προσπάθειας!

Ο Κωνσταντίνος-Ρωμανός Ζησιμόπουλος είναι ψυχοθεραπευτής.