ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΖΕΙ ΜΕ ΧΡΟΝΙΟ ΠΟΝΟ

Το να μη δείχνουμε κατανόηση σε ό,τι περνάει ένα άτομο που πάσχει από μια χρόνια ασθένεια του προκαλεί επιπλέον άγχος. Τέσσερα πράγματα θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε καλύτερα όποιον ζει με χρόνιο πόνο, και κατά συνέπεια, να μην τον παρεξηγούμε.  

Ο χρόνιος πόνος πυροδοτεί πολλά αρνητικά συναισθήματα. Ως έναν βαθμό, μαθαίνεις να ζεις με αυτόν, ενώ παράλληλα αναζητάς λύσεις π.χ. μέσω της γυμναστικής ή εναλλακτικών θεραπειών.

Όσοι πάσχουν από κάποια χρόνια ασθένεια και κατά συνέπεια από χρόνιο πόνο έχουν βιώσει τον συναισθηματικό πόνο που προκαλεί το αίσθημα της παρεξήγησης. Το να κατανοήσεις τι βιώνει ένας άνθρωπος που πάσχει από Λύκο, για παράδειγμα, δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο της Toni Bernhard, πρώην καθηγήτριας Νομικής στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και συγγραφέα του βιβλίου «Πώς να ζεις καλά με τον χρόνιο πόνο και την ασθένεια» (How to Live Well with Chronic Pain and Illness'. Η Bernhard γράφει 4 πράγματα για τις χρόνιες ασθένειες που συχνά παρερμηνεύονται, με σκοπό αφενός να ενημερώσει για την αίσθηση του να ζεις με μια χρόνια ασθένεια και αφετέρου να βοηθήσει όσους ανθρώπους νιώθουν παρεξηγημένοι να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι μόνοι.

4 πράγματα για τον χρόνο πόνο που πρέπει να ξέρεις

1. Το ότι κάποιος φαίνεται καλά δεν σημαίνει και ότι είναι

«Κοιτάζοντας πίσω στη ζωή μου πριν ο χρόνιος πόνος και η ασθένεια γίνουν μόνιμοι σύντροφοί μου, είναι ντροπιαστικό να συνειδητοποιώ πόσο απελπιστικά αμόρφωτη ήμουν», γράφει η Bernhard. Κάπου αλλού διαβάζω την παρομοίωση αυτής της συνθήκης με το ρητό «μην κρίνετε ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του». Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι με χρόνιο πόνο μπορεί να δείχνουν καλά, αλλά στην πραγματικότητα καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να λειτουργήσουν όσο γίνεται πιο «φυσιολογικά».

Unsplash Fa Barboza

2. Ο χρόνιος πόνος δεν σε αφήνει σε ησυχία

Μπορεί να υπάρχουν μέρες που είναι καλύτερες από άλλες, ή ακόμα και περίοδοι που ένα χρόνιο νόσημα βρίσκεται σε ύφεση, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το άτομο δεν βιώνει κανένα σύμπτωμα. «Η αδυσώπητη ένταση των συμπτωμάτων απαιτεί το τίμημά της, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά», γράφει η Bernhard.

Και συμπληρώνει, «ένας λόγος είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που συναντάμε (συμπεριλαμβανομένων των γιατρών) περιμένουν να γίνουμε καλύτερα, παρόλο που αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Στην πραγματικότητα, συχνά απαιτούμε από τον εαυτό μας να γίνουμε καλύτερα. Αυτό αποτελεί πρόσφορο έδαφος για αυτοκατηγορίες, την πιο σκληρή συναισθηματική αντίδραση».

3. Η κόπωση ως σύμπτωμα δεν είναι το ίδιο με την απλή κούραση

Το αίσθημα της κόπωσης αποτελεί σύμπτωμα αρκετών χρόνιων ασθενειών. Αυτό, όμως, βιώνεται πολύ διαφορετικά από το απλό αίσθημα της κούρασης, το οποίο μπορεί να αντιμετωπιστεί με μερικές νύχτες καλού ύπνου, για παράδειγμα. Η Bernhard εξήγησε αυτή τη συνθήκη με ένα παράδειγμα: Είναι σαν να ξυπνάς το πρωί και –ανεξάρτητα από το πόσο καλά κοιμήθηκες το προηγούμενο βράδυ– η «μπαταρία» σου να είναι φορτισμένη μόνο κατά 25%.

Unsplash Yuris Alhumaydy

4. Το να είσαι όλη μέρα στο σπίτι δεν είναι ένας ονειρεμένος τρόπος ζωής

Οι άνθρωποι με χρόνιο πόνο συχνά αναγκάζονται να περνούν πολλές ώρες στο σπίτι τους, επειδή δυσκολεύονται να κάνουν πράγματα έξω από αυτό. Ακόμα και στο σπίτι, όμως, μπορεί να μην περνούν ευχάριστα: «Το να κάνεις ντους είναι δουλειά. Το να πλύνεις τα ρούχα είναι δουλειά. Το να γράψεις ένα άρθρο είναι δουλειά. [...] Και, φυσικά, είναι δουλειά να παραμένουμε ενήμεροι για τις ιατρικές μας καταστάσεις – να ενημερωνόμαστε για τις τελευταίες εξελίξεις, να αξιολογούμε τους γιατρούς, να αξιολογούμε τις θεραπείες και να ενημερώνουμε τους αγαπημένους μας για το πώς τα πάμε», καταλήγει η Bernhard.