ΤΑ ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΙΝΔΑΛΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΛΑΜΨΗ

Κάποιες σκέψεις με αφορμή εκμυστηρεύσεις που έχουν κάνει σε συνεντεύξεις τους δύο ινδάλματα του ποδοσφαίρου: ο Ντέμης Νικολαΐδης και ο David Beckham.

Ντέμης Νικολαΐδης και David Beckham. Διάβαζα συνεντεύξεις τους κι έκανα μερικές σκέψεις. Τα ονόματα και των δύο είναι ηχηρά και οι περισσότεροι κρυφοκοιτάζουμε τις προσωπικές τους ζωές. Εστιάζουμε σε μια εικόνα καλοφτιαγμένη και γυαλιστερή, χωρίς να σκεφτόμαστε τι χρειάζεται για να φτιάξεις ένα τόσο ηχηρό όνομα –σχεδόν ένα brand name–  ή τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτή την εικόνα: η πίεση, οι προπονήσεις, οι αποτυχίες, το άγχος της κερκίδας, η επιβράβευση, η κατακραυγή…

Από τη μια τους αποθεώνουμε κι από την άλλη είμαστε έτοιμοι να τους καταδικάσουμε ή να τους ξεχάσουμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Οι κάμερες και ο φωτογραφικός φακός τους ακολουθούν διαρκώς, σε ένα ανελέητο κυνήγι δημοσιότητας, χωρίς να σκεφτόμαστε αν μπορούν ή αν θέλουν να το διαχειριστούν.

Για εμένα, οι ποδοσφαιριστές ανήκουν σε μία ιδιαίτερη κατηγορία αθλητών: δόξα και πολλά χρήματα σε μικρή ηλικία, χωρίς να είναι προετοιμασμένοι ούτε για το ένα ούτε για το άλλο. Πολύ συχνά βλέπουμε αθλητές να προετοιμάζονται σωματικά, όχι όμως ψυχολογικά ή συναισθηματικά.

Πώς μπορεί να διαχειριστεί ένας αθλητής την ανάγκη επιβεβαίωσης; Πώς διαχειρίζεται έναν δύσκολο αγώνα, ένα χαμένο πέναλτι, έναν τελικό που όλο το στάδιο βρίζει αυτόν και την οικογένειά του; Πώς μπορεί να διαχειριστεί την επόμενη αναμέτρηση, τον προπονητή , τους συναθλητές του;

Συχνά οι διαχειρίσεις γίνονται μέσα από το προστατευμένο περιβάλλον μιας ομάδας, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι το άγχος δεν έχει αντίκτυπο στις σκέψεις ή στο συναίσθημά τους. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι δυσλειτουργικοί ή ότι δεν χρησιμοποιούνται άλλα μέσα για να κατευναστεί το άγχος.

Ο David Beckham μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να σκοράρει σε αγώνα, το 2008. © 2008 Mark J. Terrill/AP Photo

Κάποιος θα μπορούσε να χαμογελάσει, στην εικόνα ενός διάσημου ποδοσφαιριστή όπως ο David Beckham, που, όταν όλοι κοιμούνται, κατεβαίνει στο σαλόνι και καθαρίζει τα κεριά ή τακτοποιεί τα κουτάκια από τα αναψυκτικά.

Όμως, ας σκεφτούμε διαφορετικά. Ας σκεφτούμε το βάρος που μπορεί να νιώθει, το άγχος που κουβαλάει και τον αναγκάζει να μην κοιμηθεί αλλά να διαχειριστεί αυτά που βαραίνουν τη σκέψη του, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τις αγωνίες και να ξεκουράσει το μυαλό του.

Ο Ντέμης Νικολαΐδης σε παρουσίαση βιβλίου, το 2019. ΜΠΟΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ/EUROKINISSI

Ας σκεφτούμε και το τέλος της καριέρας ενός ινδάλματος, που μέχρι τότε είχε συνηθίσει στην αναγνωρισιμότητα και τα τεράστια έσοδα, που είχε μάθει να περιμένει τον κρίσιμο αγώνα, την προπόνηση για να κάψει 5.000 θερμίδες – και ξαφνικά πρέπει να βρει έναν σκοπό.

Τότε, ένας αθλητής –όπως ο Ντέμης Νικολαΐδης– έρχεται αντιμέτωπος με την απώλεια στόχου, με τις αποφυγές, με τη χρήση μέσων που απλά καλύπτουν ένα πρόβλημα, όπως η υπερφαγία, το αλκοόλ, ο ύπνος για να κρυφτεί από όσους ρωτάνε…

Κατάθλιψη, άγχος, διαταραχές ύπνου και όρεξης, διαταραχές διάθεσης είναι ορισμένες από τις διαταραχές ή τα συμπτώματα που καλείται να αντιμετωπίσει κάποιος σε αυτή τη φάση.

Σύμμαχοι υπάρχουν; Μπορεί να είναι ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον, η σωματική εκτόνωση, η ψυχοθεραπεία (στο τελευταίο αναφέρθηκε πρόσφατα ένας μεγάλος αθλητής από τον χώρο του μπάσκετ, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο). Όμως, η αλήθεια είναι ότι ο μεγαλύτερος σύμμαχος αλλά και ο μεγαλύτερος εχθρός του εαυτού μας είμαστε εμείς οι ίδιοι. Οι σκέψεις μας, οι αποφυγές, τα συναισθήματα, οι φόβοι μας .

Ας θυμόμαστε πάντα ότι οι προκλήσεις είναι εκεί για όλους μας. Ότι το στρες και η κατάθλιψη μας θυμίζουν σκοτάδια που όλοι θα θέλαμε να αποφύγουμε. Ας ξεκινήσουμε με την αποδοχή της αδυναμίας μας, ας συμφιλιωθούμε με το γεγονός ότι δεν είμαστε παντοδύναμοι. Ακόμα κι όταν η λάμψη μας θαμπώνει.

Η Ελένη Σολταρίδου είναι ψυχολόγος, MSc, εξειδικευμένη στη διαχείριση των αγχωδών διαταραχών και στη γνωσιακή ψυχοθεραπεία.