RAGE CLEANING: ΟΤΑΝ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΕΓΞΕΙΣ ΤΟ ΧΑΟΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ
Έχεις ακούσει για την καθαριότητα της οργής; Πολλές φορές καταλήγουμε να καθαρίζουμε όχι μόνο για θέματα υγιεινής, αλλά και για να διοχετεύσουμε την απογοήτευση που κρύβουμε κάτω από το χαλάκι.
Η εικόνα μιας καρέκλας που είναι γεμάτη παρατημένα ρούχα στη γωνία του δωματίου ή μιας στοίβας πιάτα στον νεροχύτη είναι συχνά η αιτία για να φτάσουμε στα άκρα. Τριγυρνάμε εκνευρισμένοι μέσα στο σπίτι και προσπαθούμε να συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα, μουρμουρίζοντας ότι είμαστε οι μόνοι που ενδιαφερόμαστε να διατηρηθεί το σπίτι σε ένα βιώσιμο επίπεδο. Έτσι, καταλήγουμε να καθαρίζουμε με μανία ενώ συσσωρεύονται μέσα μας έντονα συναισθήματα θυμού, το λεγόμενο «rage cleaning».
Εκ πρώτης όψεως, αυτή η αντίδραση ίσως φαίνεται υγιής και ενίοτε καθαρτική. Είναι μια ευκαιρία να απελευθερώσει κανείς τη συσσωρευμένη ένταση της ημέρας, με το πρόσθετο πλεονέκτημα ενός τακτοποιημένου σπιτιού.
Τι είναι ακριβώς το rage cleaning
Η θεραπεύτρια Alex Stark ορίζει τον καθαρισμό της οργής ως «εκδικητικό καθαρισμό, μια τάση του ανθρώπου να καθαρίζει ως μέσο για να ελέγξει τον χαοτικό εγκέφαλο και χώρο του».
Οι περισσότεροι από εμάς επιδιώκουμε την οργάνωση και οι έρευνες δείχνουν τον αρνητικό αντίκτυπο που μπορεί να έχει η αποδιοργάνωση πάνω μας, συμπεριλαμβανομένων των συμπτωμάτων άγχους, της μείωσης της συγκέντρωσης και της μειωμένης μνήμη αναφορικά με την εργασία.
Όμως, από πού τελικά προέρχεται αυτή η οργή; Μπορεί εν μέρει να είμαστε υπερφορτωμένοι από τις ανεξάντλητες εργασιακές, οικογενειακές και κοινωνικές υποχρεώσεις, οπότε να οφείλεται στην επαγγελματική εξουθένωση (burnout), σε λειτουργικό πάγωμα, ή στις τάσεις τελειομανίας που μας κατακλύζουν.
Η ζωή είναι ταραχώδης και με την οργάνωση του φυσικού χώρου απελευθερώνουμε τελικά ένα μέρος από το πνευματικό μας φορτίο. Όπως αναφέρει η ψυχοθεραπεύτρια Laura Patterson, «η καθαριότητα της οργής δεν πυροδοτείται από μόνη της. Πρόκειται για ένα σχεσιακό ζήτημα». Συνήθως χρησιμοποιείται ως μηχανισμός αντιμετώπισης όταν το άτομο είναι δυσαρεστημένο, π.χ. από την απροθυμία της οικογένειας να συμβάλλει στη διατήρηση ενός καθαρού και οργανωμένου σπιτιού.
Οι ρίζες του θυμού
Η Patterson προτείνει να εξετάσουμε τι είναι πραγματικά ο θυμός, προκειμένου να κατανοήσουμε τις πράξεις που ακολουθούν. «Ο θυμός δεν είναι από μόνος του κάτι αρνητικό, καθώς μπορεί να είναι καθαρτικός και, αν διοχετευτεί σωστά, μπορεί να είναι παραγωγικός».
Εκεί που ο θυμός γίνεται προβληματικός είναι όταν δεν αντιμετωπίζεται η πηγή του, γιατί δεν είναι ένα άδειο συναίσθημα που κάθεται αποκομμένο από την υποκείμενη αιτία. Όπως λέει η Patterson, «ο θυμός και ο πόνος είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος». Γι’ αυτό ένας τακτοποιημένος χώρος δίνει την ψευδαίσθηση ότι το πρόβλημα έχει λυθεί, ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να έχει εξαλειφθεί η οργή αλλά ο πόνος να μην έχει ακόμα διορθωθεί.
Πώς να διαχειριστούμε την ακαταστασία χωρίς θυμό
Ένα πολύ σημαντικό βήμα για να σπάσει αυτό το μοτίβο είναι οι σκόπιμες συζητήσεις. Αν ο θυμός βασίζεται κατά κύριο λόγο στο αίσθημα παραμέλησης από τα υπόλοιπα μέλη του σπιτιού σχετικά με τις υποχρεώσεις τους, είναι απαραίτητο να τεθεί ανοιχτά το ζήτημα στο τραπέζι.
Μια πιθανή λύση είναι να εργαστείτε παραγωγικά μαζί, κάνοντας για παράδειγμα έναν απολογισμό των υποχρεώσεων το βράδυ της Κυριακής. Ποια είναι τα καθήκοντα της εβδομάδας; Πώς μπορούν να μοιραστούν οι δουλειές του σπιτιού; Με αυτόν τον τρόπο επικοινωνείς το παράπονο με έναν παραγωγικό τρόπο, ώστε να δοθεί λύση και να αλλάξει αυτή η δυναμική. Ενισχύεται έτσι η υπευθυνότητα και η ανοιχτή επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη του σπιτιού.
Μια εναλλακτική τακτική είναι το να κάνεις μικρές δουλειές στο σπίτι καθημερινά και να διατηρείς τουλάχιστον ένα δωμάτιο καθαρό. Έτσι, θα υπάρχει πάντα ένας ασφαλής χώρος, στον οποίο μπορείς να πας ακόμα κι αν το υπόλοιπο σπίτι δεν είναι τόσο τακτοποιημένο όσο θα ήθελες.
Σε κάθε περίπτωση, θα ήταν καλό για την ψυχική μας ευεξία να προσπαθήσουμε να συμφιλιωθούμε με την ακαταστασία ως ένα βαθμό. Προφανώς το να ζεις μέσα στο χάος είναι αντιπαραγωγικό, αλλά και το να προσπαθείς διαρκώς να αγγίξεις την τελειότητα βλάπτει τελικά την ψυχική υγεία.