ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ;

Μπορεί κάποια αντίδραση ή συμπεριφορά του παιδιού σου να σε προβληματίσει. Είναι όμως απλά μια φάση, ή κάτι το οποίο πρέπει να σε απασχολήσει και να απευθυνθείς σε ψυχολόγο;

O γονικός ρόλος είναι γεμάτος προκλήσεις που δεν σταματούν σχεδόν ποτέ. Σε κάθε νέα ηλικιακή φάση, νέες αγωνίες και νέοι προβληματισμοί σε απασχολούν, αφού το παιδί σου μεγαλώνει, αλλάζει και υιοθετεί νέες στάσεις και συμπεριφορές. Κάποιες από αυτές ενδέχεται να είναι φάσεις που το παιδί θα περάσει και θα ξεπεράσει, ενώ κάποιες άλλες μπορεί να χρειαστούν περισσότερη προσοχή. Η ψυχολόγος Αθηνά Δεσύπρη, MSc, εξηγεί πώς θα ξεχωρίσουμε τις δύο περιπτώσεις και ποια είναι τα σημάδια που πρέπει να μας θορυβήσουν.

«Το άγχος, ιδιαίτερα στα παιδιά, λαμβάνει διάφορες μορφές. Μπορεί να εκφραστεί σαν θυμός, να πάρει τη μορφή κάποιας φοβίας, ή το παιδί να εκδηλώσει ένταση ή αναστάτωση, ζήλια ή συμπεριφορές ελέγχου (δηλαδή άγχος στις μεταβάσεις και στην αλλαγή ρουτίνας, ανάγκη για προβλεψιμότητα), ακόμα και να απομονώνεται συχνά. Αυτές οι συμπεριφορές μπορεί να είναι απλώς μια φάση που θα έχει αρχή, μέση και τέλος. Που θα ολοκληρωθεί και δεν θα επιστρέψει», αναφέρει η Αθηνά Δεσύπρη.

Τα παιδιά έχουν διαφορετικούς λεκτικούς κώδικες

Τα παιδιά δεν έχουν τους ίδιους λεκτικούς κώδικες με τους ενήλικους. Τα παιδιά δεν θα πουν αισθάνομαι πιεσμένος ή αγχωμένος. Βιώνουν το άγχος αλλά το επικοινωνούν με άλλους τρόπους. «Ένα μικρό παιδί μπορεί για παράδειγμα να σου πει έλα να παίξουμε, ή έλα να σου δείξω κάτι. Ένας έφηβος να σου αναφέρει πως κάτι συνέβη και θέλει να μιλήσετε», αναφέρει η ειδικός. «Επειδή η ζωή μας έχει πολλές υποχρεώσεις και απαιτητικούς ρυθμούς, συχνά οι γονείς μπορεί να παραβλέπουν τέτοια αιτήματα και να μην καταλαβαίνουν τη σοβαρότητα ή την επιτακτικότητά τους».

Εικονογράφηση: Ελένη Καστρινογιάννη

Συχνά παραβλέπουμε κάτι που μπορεί να είναι μια κραυγή σε βοήθεια, γιατί δεν μπορούμε να το αξιολογήσουμε σωστά. Αν το παιδί δεν χτύπησε, δεν πονά και δεν υποφέρει, οι γονείς μπορεί να μην σπεύσουν να ανταποκριθούν.

«Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε πως τα μικρότερα σε ηλικία παιδιά έχουν συγκεκριμένα εργαλεία και συγκεκριμένο κώδικα να επικοινωνούν τα πάντα. Μπορεί να σας ζητήσουν να κάτσετε μαζί, να πάτε κάπου μαζί, να τα ακολουθήσετε κάπου για να σας δείξουν κάτι. Αυτή είναι και η ομορφιά της γλώσσας και του λόγου, ότι πολλές φορές το μήνυμα που θέλουμε να επικοινωνήσουμε είναι από κάτω», υπογραμμίζει η Αθηνά Δεσύπρη.

Τα δύο σημάδια που υποδηλώνουν ότι πρέπει το παιδί να δει ψυχολόγο.

1. Η ένταση των αντιδράσεων

Αν το παιδί είναι δυσανάλογα θυμωμένο αναφορικά με μια κατάσταση, αν η ένταση του συναισθήματος και της αντίδρασής του δεν δικαιολογείται από το περιστατικό ή το ερέθισμα. Αν για παράδειγμα έχει ξεσπάσματα θυμού ή αντιδρά με έντονο κλάμα για μια ασήμαντη αφορμή.

2. Η συχνότητα της συμπεριφοράς

Αν ο θυμός, ο φόβος, η ζήλια είναι στο καθημερινό ρεπερτόριο του παιδιού, ίσως είναι η ώρα να επισκεφθεί έναν ψυχολόγο. Όπως συμβαίνει και στους ενήλικες που μπορεί να περνούν επεισόδια άγχους ή κατάθλιψης, είναι διαφορετικό να πούμε περνάω δύσκολα αυτόν τον καιρό και άλλο περνάω δύσκολα τον τελευταίο χρόνο.

Βρείτε εδώ τα audio articles που είναι διαθέσιμα αυτή τη στιγμή.

Για να ακούτε τα άρθρα του OW που είναι διαθέσιμα σε ηχητική μορφή, μπορείτε να μας ακολουθήσετε σε Spotify και σε Apple Podcasts.