ΠΩΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙΣ ΣΟΦΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟ

Αν το μοτίβο της επιλογής συντρόφου που ακολουθείς σε οδηγεί κατά κανόνα στην απογοήτευση, ήρθε η ώρα να καταλάβεις τι χρειάζεται να αλλάξεις.

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πώς επιλέγεις το άτομο που ερωτεύεσαι; Στον σύγχρονο κόσμο, υπό την ιδεολογία του Ρομαντισμού, αυτό που καθορίζει το ερωτικό συναίσθημα είναι η εμπιστοσύνη μας σε αυτό που νιώθουμε. Η δημιουργία μιας ερωτικής σχέσης απαιτεί μια αμοιβαία έκσταση που νιώθουμε όταν συναντάμε ένα όμορφο –σύμφωνα με τα προσωπικά μας κριτήρια– άτομο, εσωτερικά και εξωτερικά, το οποίο έχει την ιδιαίτερη και αρκετά σπάνια ικανότητα να μας κάνει χαρούμενους.

Είναι, μάλιστα, τόση η ζεστασιά και η ευφορία που νιώθουμε τον πρώτο καιρό στο πλευρό αυτού του ατόμου, που μας είναι σχεδόν αδύνατον να σκεφτούμε ότι κάποτε θα τελειώσει.

Δυστυχώς, πολύ συχνά τελειώνει. Η εμπιστοσύνη στο ένστικτό μας αποδεικνύεται ορισμένες φορές καταστροφική. Και τότε ο τρόπος που εξελίσσεται η σχέση –και δη ο γάμος– μοιάζει να μη διαφέρει πολύ από τις σχέσεις των ανδρόγυνων αιώνες πριν, όταν οι άνθρωποι παντρεύονταν με προξενιό ή επειδή έτσι συμφώνησαν οι γονείς τους, προσβλέποντας κυρίως στην οικονομική εξασφάλιση των δύο μελών. Όπως τα ζευγάρια τότε έμεναν μαζί προκειμένου να τηρήσουν τη «συμφωνία», έτσι πολλά ζευγάρια σήμερα παραμένουν μαζί για να μη διαταράξουν τα πρακτικά μέρη του γάμου, π.χ. το πώς θα μοιραστεί η περιουσία ή το πού θα μένουν τα παιδιά.

Στο σημείο αυτό έρχεται η σύγχρονη ψυχοθεραπεία, η οποία αμφισβητεί την ιδέα πως το να εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας θα μας οδηγήσει σε αυτούς που θα μας κάνουν ευτυχισμένους. Για την ακρίβεια, λένε σήμερα οι ειδικοί, συνήθως δεν ερωτευόμαστε αυτούς που πραγματικά νοιάζονται για εμάς και μας το δείχνουν με τον ιδανικό τρόπο, όπως ίσως θα ήταν λογικό, αλλά αυτούς που μας το δείχνουν με παράδοξους τρόπους. Επαναλαμβάνω στο σημείο αυτό τη θρυλική ατάκα της νευροεπιστήμονα Dr Tara Swart, σύμφωνα με την οποία «μας προσελκύουν άτομα με το ίδιο επίπεδο ψυχικών πληγών όπως οι δικές μας».

Εικονογράφηση: Χριστίνα Αβδίκου

Ο σύγχρονος φιλόσοφος και συγγραφέας Αλέν ντε Μποτόν, ανατρέχοντας στην ψυχολογία, εξηγεί ότι ο έρωτας που νιώθουμε ως ενήλικες διαμορφώνεται σύμφωνα με το πρότυπο αγάπης που δημιουργήσαμε ως παιδιά. Και είναι πιθανό να περιπλέκεται από μια γκάμα προβληματικών ελκυστικών χαρακτηριστικών που αντιμάχονται με καθοριστικό τρόπο τις πιθανότητες που έχουμε να αναπτυχθούμε και να ευτυχήσουμε ως ενήλικες.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΔΑΧΘΗΚΑΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ.

Με απλά λόγια, μπορεί να αναζητάμε μια αγάπη που θα μας κάνει να νιώθουμε καλά, όμως αυτό που υποσυνείδητα ψάχνουμε είναι η οικειότητα. Το να αναπαράγουμε, δηλαδή, μέσα στις ενήλικες σχέσεις μας τα συναισθήματα που μάθαμε τόσο καλά στα παιδικά μας χρόνια, τα οποία δεν περιορίζονταν για όλους μας στην τρυφερότητα και τη φροντίδα.

Ένα παιδί που μεγάλωσε με έναν γονέα απόμακρο, ο οποίος δυσκολευόταν να δείξει την αγάπη του, πιθανώς ασυνείδητα να καταλήξει με έναν συναισθηματικά απόμακρο σύντροφο. Ένα παιδί που μεγάλωσε σε ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον, έλκεται ως ενήλικας από έναν σύντροφο που υπόσχεται πάνω απ’ όλα ασφάλεια. Ένα παιδί που μεγάλωσε από έναν ασταθή γονιό, τον οποίον ένιωθε πάντα ότι πρέπει να φροντίσει, ίσως ερωτεύεται συστηματικά ασταθείς συντρόφους. Όσο για τα παιδιά που κακοποιούνταν από τους γονείς, έχει βρεθεί ότι πιο εύκολα θα αποδεχτούν την κακοποίηση από σύντροφο.

Εξαιτίας των παραπάνω, συμβαίνει κανείς να απορρίπτει συχνά υποψήφιους συντρόφους όχι επειδή κάτι πάει λάθος με αυτούς, μα για τον ακριβώς αντίθετο λόγο: είναι υπερβολικά σωστοί. Μπορεί να είναι άτομα ώριμα, αξιόπιστα, με κατανόηση. Όμως για εμάς αυτά τα χαρακτηριστικά είναι άγνωστα, μη οικεία ή, ακόμα-ακόμα, «δώρα» που δεν μας αξίζουν.

Αυτός, φυσικά, δεν είναι ο σοφός τρόπος να επιλέξουμε σύντροφο.

Για να επιλέξεις σωστά σύντροφο, κατάλαβε τι σε ωθεί σε αυτόν

«Για να επιλέξουμε σοφά έναν σύντροφο χρειάζεται να μπορέσουμε να διακρίνουμε πώς ο ψυχαναγκασμός μας στο να υποφέρουμε μπορεί να επιδρά στον τρόπο που νιώθουμε να προσελκυόμαστε από κάποιον», λέει ο ντε Μποτόν και προτείνει: Για να το διαπιστώσουμε αυτό είναι χρήσιμο να αναρωτηθούμε, ίσως επιστρατεύοντας χαρτί και μολύβι ένα ήσυχο απόγευμα στο σπίτι, τι είδους άνθρωποι μας «ξενερώνουν» και, στον αντίποδα, τι τύποι μας ενθουσιάζουν.

Έχει, μάλιστα, νόημα να πάμε στο βαθύ παρελθόν μας και να διακρίνουμε τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που πρώτοι μας αγάπησαν στα παιδικά μας χρόνια. Και να αναρωτηθούμε έπειτα κατά πόσο οι παρορμήσεις μας ευθυγραμμίζονται με αυτά που μας κάνουν χαρούμενους.

Μπορεί, τότε, να ανακαλύψουμε ότι οι κάπως συναισθηματικά απόμακροι ή λίγο σαδιστές μας φαίνονται πιο ενδιαφέροντες από τα «καλά παιδιά». Αυτό θα πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε και να απαντήσουμε με ειλικρίνεια, γιατί μόνο έτσι θα πάρουμε μια αληθινή και αποκαλυπτική για εμάς απάντηση, στο τι σημαίνει για εμάς αγάπη.

Και τότε μπορεί να δούμε την καθαρή εικόνα: ότι αυτό που ψάχνουμε σε έναν σύντροφο ίσως δεν αποδειχτεί οδηγός προς την ευτυχία μας.

Ανατρέχοντας, μάλιστα, στη λίστα πιθανώς δούμε ότι ακολουθούμε ένα μοτίβο και ότι ανέκαθεν οι σύντροφοι που βρίσκαμε είχαν κοινά χαρακτηριστικά, έναν τύπο ατόμου που κάπως συνδέεται με συγκεκριμένα πράγματα που μας συνέβησαν στο παρελθόν.

Ακόμα κι αν δεν μπορούμε πάντα ριζικά να απαλλαγούμε από αυτό το μοτίβο, είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε ότι σέρνουμε μια βαριά αλυσίδα που μπορεί να μας κάνει να προσέχουμε περισσότερο τα βήματά μας, να είμαστε πιο συγκρατημένοι και επιφυλακτικοί, όταν μας πλημμυρίζει ο ενθουσιασμός και η βεβαιότητα ότι βρήκαμε τον ιδανικό σύντροφο, έχοντας βγει μαζί του μόλις 1-2 ραντεβού, ή όταν νιώθουμε σίγουροι πως κάποιος είναι «βαρύς» ή βαρετός, ενώ αντικειμενικά έχει πολλά θετικά στοιχεία.

Ο ντε Μποτόν καταλήγει ότι «έχεις περισσότερες πιθανότητες να απελευθερωθείς από αυτή τη βαριά αλυσίδα, αν δώσεις ευκαιρίες σε ανθρώπους που ίσως στο παρελθόν εκ πρώτης να απέρριπτες εξαιτίας του πώς διδάχτηκες την αγάπη ως παιδί. Έχει νόημα να καταλάβουμε τα παιδικά μας χρόνια, αν θέλουμε να απελευθερωθούμε από αυτά».