Ο JIM CARREY ΕΞΗΓΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΜΕ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΤΡΟΠΟ

Ο Jim Carrey είναι ο ηθοποιός με τους ρόλους του οποίου οι περισσότεροι έχουμε κατά καιρούς γελάσει. Η ερμηνεία που δίνει στη λέξη κατάθλιψη ίσως είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες που θα ακούσεις.

Ο Jim Carrey ήταν ο άνθρωπος που έκανε όλον τον κόσμο να γελάει, ώσπου σταμάτησε να είναι. Απέκτησε όσα είχε ονειρευτεί, πριν καταλάβει ότι είχε χάσει τον εαυτό του και τελικά το νόημα της ζωής. Το 2017 αποκάλυψε πως έδινε μάχη με την κατάθλιψη από τότε που θυμόταν τον εαυτό του, ενώ είχε διαγνωστεί και με ΔΕΠΥ.

Στο παρελθόν έχει δηλώσει ότι ήταν ένα ανήσυχο παιδί. Στο σχολείο τελείωνε γρήγορα τις εργασίες του και μετά αναστάτωνε τους πάντες. Τότε έκανε για πρώτη φορά θεραπεία, στην οποία επέστρεψε όταν -ενώ φαινόταν να τα έχει όλα- εκείνος αισθανόταν άδειος.

Ο ορισμός του Jim Carrey για την κατάθλιψη

Ο ηθοποιός έχει μοιραστεί όσα βίωσε με τον κόσμο και πιθανότατα έχει δώσει έναν από τους πιο ενδιαφέροντες ορισμούς για τη λέξη depressed (καταθλιπτικός). «Προέρχεται από τις λέξεις "deep" και "rest". Το σώμα μας μάς λέει πως χρειαζόμαστε "βαθιά ξεκούραση". Χρειάζεται να είναι καταθλιπτικό, γιατί έχει ανάγκη από ένα καλό διάλειμμα από τον χαρακτήρα που προσπαθούμε να παίξουμε, αυτόν του πανίσχυρου μάγου του Οζ, ενώ στην ουσία είμαστε οι ιδρωμένοι τύποι πίσω από την αυλαία».

Σε συνέντευξή του εξηγεί και τη διαφορά μεταξύ της κατάθλιψης και της θλίψης. «Οι άνθρωποι μιλούν συνέχεια για την κατάθλιψη. Η διαφορά μεταξύ αυτής και της θλίψης είναι στην σύμπτωση, στο τι συνέβη ή δεν συνέβη για σένα. Η κατάθλιψη είναι σαν το σώμα σου να σου λέει "να πας να γ...., δεν θέλω να υποδύομαι άλλο αυτόν τον χαρακτήρα, δεν θέλω να συντηρώ άλλο αυτό το άβαταρ που έχεις δημιουργήσει για έναν κόσμο που μου πέφτει πολύς».

Τι εννοεί; Ακολουθεί το βίντεο στο οποίο ο Carrey έδωσε για πρώτη φορά τον εξαιρετικά εύστοχο ορισμό του depressed. Μιλάει για το νόημα που έχει δώσει ο ίδιος στη ζωή, αφότου διαχειρίστηκε τη φήμη, τον πλούτο, τις προσδοκίες, τα κοινωνικά κατασκευάσματα και τελικά τον εαυτό του που κάποια στιγμή του είπε «ως εδώ».

«Υποτίθεται πως πρέπει να πεις "είμαι σημαντικός", ότι "όλα θα πάνε καλά" και πως "ό,τι ονειρεύεσαι μπορεί να γίνει πραγματικότητα". Η αλήθεια είναι ότι πιστεύω στη δύναμη του manifestation (της υλοποίησης), αλλά δεν πιστεύω πως όλα αυτά έχουν σημασία. Η σημασία των πραγμάτων είναι για μένα ανθρώπινο κατασκεύασμα, που γεννήθηκε από την ίδια ανάγκη που γέννησε τις θεότητες. Πιστεύω στην ενέργεια του Θεού και στο ότι όλα είναι θεϊκά.

»Στο τέλος της μέρας, ανακάλυψα πως η ελευθερία από όλα αυτά είναι κάτι για το οποίο οι άνθρωποι... πεινάμε. Πολλοί δεν θέλουν να είναι αυτοί που είναι. Η απάντηση μου είναι "εκπληκτικά, γιατί ποτέ δεν ήσουν".

»Πίστευα πως έπρεπε να γίνω διάσημος και να αποκτήσω όλα όσα ονειρεύονται οι άνθρωποι, να πετύχω πράγματα που σε κάνουν να δείχνεις επιτυχημένος, προκειμένου να τα παρατήσω. Το δέσιμό μου με αυτά είναι μέρος της εξέλιξης του εγώ. Περνάμε το πρώτο μισό της ζωής μας αποκτώντας και προσθέτοντας, πιστεύοντας πως έτσι εξελισσόμαστε. Και φαίνεται τέλειο να έχεις ένα cool αυτοκίνητο, ωραία ρούχα, να κάνεις κάτι που θαυμάζουν οι άνθρωποι. Όλα αυτά, όμως, δεν σου δίνουν ποτέ το αίσθημα της πληρότητας. Ή την ευτυχία. Δεν προέρχεται από αυτά η ευτυχία.

«ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΣΗΜΟΙ, ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΟΣΑ ΕΧΟΥΝ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ».

»Πριν λίγα χρόνια ήρθα αντιμέτωπος με την κατάθλιψη και ακόμα άνθρωποι πιστεύουν πως τη βλέπουν σε εμένα. Δεν είμαι ούτε στο ελάχιστο καταθλιπτικός. Νιώθω λύπη και χαρά, ενθουσιασμό και ικανοποίηση, όπως και ευγνωμοσύνη. Έχω καταλάβει, ωστόσο, πως βρίσκεσαι σε ένα χαρούμενο μέρος όταν αντιλαμβάνεσαι πως είσαι τα πάντα.

»Κάνεις ένα περίεργο, μικρό σημειολογικό άλμα. Αρχικά, σκέφτεσαι πως απειλείσαι, ότι δεν μπορεί να μην είσαι εσύ όλο αυτό το οικοδόμημα που έχεις χτίσει. Είναι, όμως, όλα ιδέες. Το μόνο που σε διαχωρίζει από έναν Αφροαμερικανό ή έναν Αφροκαναδό είναι μια ιδέα και η προσαρμογή στο κλίμα ή ό,τι άλλο υπάρχει στο οποίο δεν πιστεύω πραγματικά.

»Είναι όλα χαρακτήρες που έχω υποδυθεί, συμπεριλαμβανομένου του Jim Carrey, ο οποίος ήταν ο λιγότερο σκόπιμος από όλους. Πίστευα πως "χτίζω" κάτι που θα άρεσε στους ανθρώπους. Ήταν, όμως, ένας χαρακτήρας. "Έπαιξα" τον τύπο που ήταν ελεύθερος από ανησυχίες. Σε ένα σημείο σκέφτεσαι "ΟΚ, όλα καλά", αλλά δεν είναι όλα καλά».