ΜΗΠΩΣ ΠΕΡΝΑΣ COCOON STAGE; ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟ!

Υπάρχουν φάσεις στη ζωή μας που κλεινόμαστε στον εαυτό μας, μόνο και μόνο για να αναδυθούμε ως νέες εκδοχές μας. Οι ειδικοί ονομάζουν αυτή την κατάσταση cocoon, ελληνιστί «κουκούλι», και τη θεωρούν κρίσιμη για τη συναισθηματική μας εξέλιξη.

Πριν από έναν χρόνο πέθανε ο μπαμπάς μου. Ο αρχικός πόνος ήταν τόσο έντονος, που κλείστηκα για καιρό στο σπίτι και δεν ήθελα γύρω μου παρά μόνο τους πολύ πολύ κοντινούς μου ανθρώπους. Την οικογένειά μου και δύο (συγκεκριμένες) φίλες μου. Για κάποιον που με γνωρίζει καλά, αυτό το «cocoon» stage για μένα ήταν σχεδόν αφύσικο. Σούπερ κοινωνική και over sharer, από παιδί θεωρούσα ότι όλοι είμαστε μια παρέα, όλοι οι φίλοι μου είχαν δικαιώματα κολλητών, ενώ δεν μου ήταν σε τίποτα το να μοιραστώ τον πόνο μου ακόμη και με έναν ξένο.

Το πένθος με οδήγησε πίσω στο ντιβάνι του ψυχολόγου, και αυτή τη φορά –όπως έχω γράψει ξανά– η συνάντησή μου με τη συγκεκριμένη ειδικό ήταν καταλυτική. Οι μήνες που πέρασαν όχι μόνο δεν με έκαναν να βγω προς τα έξω και να συνεχίσω τη ζωή μου, αλλά με οδήγησαν σε μία ολοένα και πιο έντονη κατάσταση κλεισίματος στον εαυτό μου.

Σταμάτησα να βγαίνω, παρά μόνο για περπάτημα ή καφέ με τη φίλη μου τη Μαρία, και οι γνωστοί μου άρχισαν να ανησυχούν. Δεν με έβλεπαν και θεωρούσαν ότι λείπω σε κάποιο ταξίδι. Ύστερα με πετύχαιναν στον δρόμο, με έβλεπαν ήρεμη και απορούσαν ακόμη περισσότερο.

Κάποιοι αισθάνθηκαν αυτή την αλλαγή στη συμπεριφορά μου σαν ένδειξη ότι τους αγνοώ, ότι τους έχω αποκλείσει, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είχε καμία σχέση με εκείνους, κι ούτε με ένοιαξε καθόλου η ερμηνεία τους. Και μιλάμε για τη νούμερο ένα people pleaser του κόσμου…

Τι έπαθα ξαφνικά

Δεν σνόμπαρα κανέναν, ούτε αδιαφόρησα. Απλά, για πρώτη φορά στη ζωή μου, κυρίως επειδή αναγκάστηκα συναισθηματικά λόγω συνθηκών, εστίασα καθαρά σε μένα, στις ανάγκες μου, χωρίς να σπαταλάω ενέργεια σε άλλους – δεν είχα κι άλλη να μοιράσω. Οι (δύο) φίλες που κράτησα ήταν οι μόνοι άνθρωποι που στάθηκαν δίπλα μου με τρόπο που με γέμιζε, με αγαλλίαζε και με έκανε να νιώθω ότι μπορώ να είμαι καθαρά ο εαυτός μου, χωρίς να «πρέπει να είμαι καλά» και χωρίς να αισθάνομαι ότι κάνουν οτιδήποτε για να «με συνεφέρουν».

Στην πορεία, κάποιους ανθρώπους τους έχασα. Και κάποιους τους άφησα να φύγουν, επειδή κατάλαβα στο μεσοδιάστημα ότι ήμουν η μόνη που έθρεφε τη σχέση. Και είμαι εντάξει με αυτό. Τους αγαπώ ακόμα, αλλά δεν είναι στη ζωή μου. Εάν το έχετε ζήσει, ξέρετε ακριβώς για τι πράγμα μιλάω. Κι αν υποψιαστείτε κάποια στιγμή ότι πάτε να το ζήσετε, αφεθείτε σε αυτό με όλη σας την καρδιά.

Γιατί, όπως καταλαβαίνω τώρα που βγαίνω σταδιακά από το λαγούμι μου, είναι το απαραίτητο στάδιο για να συνεχίσεις, να μεγαλώσεις και να είσαι πραγματικά καλά. Είναι το στάδιο στο οποίο συνειδητοποιείς, έστω και υποσυνείδητα, ότι οι παλιοί τρόποι που έκανες τα πράγματα δεν λειτουργούν πλέον. Για να γίνεις πεταλούδα, πρέπει να περάσεις από το κουκούλι.

Εικονογράφηση: Ελένη Καστρινογιάννη

Γιατί το cocoon stage συμβαίνει περισσότερο στις γυναίκες

«H κοινωνία δεν έχει “κανονικοποιήσει” αυτή μας την ανάγκη, κι αυτό μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε άβολα», λέει η Δρ. Nicole LePera, ψυχολόγος που είναι γνωστή και ως The holistic psychologist και συγγραφέας του βιβλίου «Γίνε ο καλύτερος εαυτός σου», που κυκλοφορεί και στα ελληνικά.

Η προσέγγισή της είναι απλή και εμένα με βοήθησε πολύ να ξεδιαλύνω μέσα μου τη φάση που περνάω, και, εντέλει, να αφεθώ και να την απολαύσω, επιτρέποντάς της να με φέρει κοντά στον πραγματικό μου εαυτό: «Τα ανθρώπινα όντα περνούν από φυσικές εποχές στη ζωή τους. Κατά καιρούς θέλουμε να είμαστε πιο εξωστρεφείς και σε επαφή με τους γύρω μας, να συνδεθούμε με την κοινότητα. Και άλλες φορές αισθανόμαστε μία έντονη ανάγκη για ενδοσκόπηση, να στραφούμε προς τα μέσα. Μία έντονη επιθυμία να περάσουμε χρόνο μόνοι, να επανασυνδεθούμε με τον εαυτό μας».

Σύμφωνα με την ολιστική διατροφολόγο Sally Beaton, ειδική σε ορμονολογικά θέματα υγείας, το cocoon stage είναι μία κατάσταση με την οποία έχουν πολύ μεγάλη εξοικείωση οι γυναίκες, αφού αποτελεί μία φυσιολογική όσο και απαραίτητη φάση κατά την αρχή του μηνιαίου κύκλου και κατά την περίοδο της προεμμηνόπαυσης. Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει μία γυναίκα να λέει «μόλις αδιαθέτησα, θα καθίσω σπίτι να χουζουρέψω»;

«ΤΟ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗ ΦΑΣΗ ΤΟΥ COCOON ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΑΓΑΠΗΣ».

Η ανάγκη μας να μπούμε σε κουκούλι και να γίνουμε εσωστρεφείς είναι, κατά την ίδια, σωτήρια για την πνευματική και σωματική μας υγεία, αρκεί να ακούμε το σώμα και το μυαλό μας. «Βέβαια, η κοινωνία έχει συνηθίσει να περιμένει από μας να είμαστε διαρκώς εκεί, παρούσες κι έτοιμες να φροντίσουμε τους άλλους, τόσο που η φάση cocoon αντιμετωπίζεται σαν παθολογία, μία ένδειξη ότι «δεν την παλεύουμε» και χρειαζόμαστε βοήθεια ή και φάρμακα», λέει.

Σύμφωνα μάλιστα με την Δρ. LePera, οι άνθρωποι είμαστε προγραμματισμένοι από τη φύση μας να μην το βάζουμε κάτω, αλλά να συνεχίζουμε παρά τις αντιξοότητες, συνεπώς είναι λογικό η φάση cocoon να μοιάζει με οπισθοχώρηση. Για εκείνη όμως είναι η πιο κομβική στιγμή, αυτή που θα μας ωθήσει προς τα μπρος: «Το να επιτρέπουμε στον εαυτό μας, σε κάποιες δύσκολες φάσεις, να μπει στη φάση του cocoon αποτελεί μια ριζοσπαστική πράξη αγάπης. Το κουκούλι δεν είναι απομόνωση, είναι η μοναξιά μας σε όλο της το μεγαλείο. Έχουμε ανάγκη να βρεθούμε σε μία τέτοια κατάσταση μοναξιάς ώστε να θεραπεύσουμε το σώμα μας, να διευρύνουμε το μυαλό μας και αποκτήσουμε τον χώρο που χρειαζόμαστε για να θρηνήσουμε, να επεξεργαστούμε και να αναλογιστούμε τη ζωή μας. Μετά από αυτό το στάδιο επιστρέφουμε ως καλύτερες εκδοχές μας. Είμαστε πιο παρόντες και πιο συνειδητοποιημένοι σε όλες τις σχέσεις μας, ιδίως σε αυτή με τον εαυτό μας».

Θυμηθείτε: Εάν εσείς ή κάποιος που αγαπάτε περνάει από φάση κουκούλι, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να δώσετε χώρο και να δείξετε σεβασμό.

Βρείτε εδώ τα audio articles που είναι διαθέσιμα αυτή τη στιγμή.

Για να ακούτε τα άρθρα του OW που είναι διαθέσιμα σε ηχητική μορφή, μπορείτε να μας ακολουθήσετε σε Spotify και σε Apple Podcasts.