ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ;

Κάποιοι άνθρωποι αρνούνται πεισματικά να ξεκινήσουν ψυχοθεραπεία. Φοβούνται να στραφούν στον ψυχισμό τους ή πράγματι δεν τη χρειάζονται;

Η ψυχοθεραπεία σε κάνει πιο ανάλαφρο/η, πιο συνειδητό, σε φέρνει πιο κοντά στον αυθεντικό σου εαυτό. Αυτές είναι μερικές από τις συνειδητοποιήσεις που κάνει ένας άνθρωπος ο οποίος έχει επενδύσει χρόνο και χρήματα και έχει δεσμευτεί στο πλαίσιο μιας ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας με έναν ειδικό.

Αν εξαιρέσουμε τη δυσκολία δέσμευσης λόγω οικονομικών λόγων (που και αυτό είναι συζητήσιμο), τι είναι αυτό που κάνει μια μερίδα ανθρώπων να αρνούνται πεισματικά να καθίσουν στο ντιβάνι ή την πολυθρόνα του αναλυόμενου/θεραπευόμενου και να επωφεληθούν από όσα έχει να προσφέρει η θεραπευτική σχέση; Υπάρχει πράγματι μια μερίδα ανθρώπων που δεν χρειάζεται την ψυχοθεραπεία; Αυτό το ερώτημα θέσαμε στον ψυχίατρο-ψυχαναλυτή Σάββα Σαββόπουλο και πήραμε την απάντησή του στο παρακάτω βίντεο.

Οι 3 κατηγορίες ανθρώπων που αρνούνται να κάνουν ψυχοθεραπεία

Ο κ. Σαββόπουλος κατατάσσει τους ανθρώπους που αρνούνται να κάνουν ψυχοθεραπεία σε διάφορες κατηγορίες. «Υπάρχουν αρχικά αυτοί που έχουν μια σοβαρή έως σοβαρότατη ψυχική διαταραχή και αρνούνται ότι έχουν πρόβλημα. Η διαταραχή αυτή τους έχει αλλοτριώσει τόσο, που νιώθουν οποιαδήποτε θεραπευτική παρέμβαση –κυρίως φαρμακευτική– να τους ευνουχίζει, να τους αλλάζει τον εαυτό. Αυτοί είναι που χρειάζονται την ψυχοθεραπεία πιο πολύ απ’ όλους».

Εικονογράφηση: Ελένη Καστρινογιάννη

Σύμφωνα με τον κ. Σαββόπουλο, υπάρχει επίσης ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού που έχει λιγότερο σοβαρές ψυχικές δυσκολίες. Μιλάει για ανθρώπους «με άγχη, με φοβίες, άτομα που παρουσιάζουν μία δυσθυμία που μοιάζει με κατάθλιψη και έχει μεγάλη διάρκεια, ανθρώπους που παρουσιάζουν μικρές σωματοποιήσεις ή ασθένειες που επανέρχονται ανά τακτά διαστήματα, όπως ημικρανίες, σπαστική κολίτιδα, άσθμα, κλπ.». Ο κ. Σαββόπουλος θεωρεί ότι τα άτομα αυτά θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την ψυχοθεραπεία, ωστόσο δεν θέλουν να «σκάψουν» στον ψυχισμό τους, γιατί φοβούνται ότι θα βρουν μέσα τους θηρία. «Έτσι, κατά κάποιον τρόπο γαντζώνονται στην πραγματικότητα που βιώνουν και δεν θέλουν να μάθουν τίποτα άλλο από τραύματα ή απαγορευμένες επιθυμίες που κρύβονται μέσα τους», σχολιάζει.

Στην τρίτη κατηγορία ο ειδικός κατατάσσει όσους πραγματικά δεν χρειάζονται ψυχοθεραπεία. «Πρόκειται για ανθρώπους με συγκροτημένο Εγώ και πολύ καλή προσαρμοστική λειτουργία, η οποία τους επιτρέπει να επεξεργάζονται τις όποιες δυσκολίες συναντήσουν στη ζωή τους, να προσαρμόζονται σ’ αυτές και να δίνουν λύσεις. Αυτοί οι άνθρωποι αν δεν έχουν άγχος που να τους αποδιοργανώνει, ίσως δεν χρειάζεται να προσφύγουν στην ψυχοθεραπεία», καταλήγει.