Η ΝΕΑ ΚΡΙΣΗ ΗΛΙΚΙΑΣ ΧΤΥΠΑ ΤΟΥΣ 20+

Δεν είναι μόνο οι μεσήλικες επιρρεπείς στις κρίσεις ηλικίας. Οι ειδικοί κάνουν πια λόγο για την κρίση ηλικίας που χτυπάει γύρω στα 25, το πρώτο τέταρτο της ζωής μας, σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα.

Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύτηκαν από τo World Bank Group, τo προσδόκιμο ζωής για τους πολίτες της Ελλάδα είναι στα 81,09 χρόνια. Είμαστε μεταξύ των 35 χωρών του κόσμου οι κάτοικοι των οποίων αναμένεται να ζήσουν τουλάχιστον έως τα 80, με την Ιαπωνία να είναι στο Νο 1 (84,62 χρόνια) και την Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία τελευταία, στην 194η θέση (53,68 χρόνια). Είμαστε και μεταξύ αυτών που θα περάσουν κρίση μέσης ηλικίας κάπου στα 40 (όταν προβληματιζόμαστε για τα χρόνια που μας έχουν απομείνει). Υπάρχει, όμως, κι ένα νέο «κοσκινάκι»: η κρίση ηλικίας γύρω στα 25!

Ναι, οι κρίσεις που βάζουμε τη ζωή μας κάτω και την περνάμε από γενεές δεκατέσσερις είναι πια δύο. Ποιο είναι το αντικείμενο της νέας κρίσης ηλικίας; Το αίσθημα άγχους και αβεβαιότητας που προκαλείται συχνά καθώς οι νέοι καταλαβαίνουν ποιοι είναι και τι θέλουν.

Όπως είπε η ψυχολόγος Rachel Needle στο Mind Body Green, «οι άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται χαμένοι, παγιδευμένοι –προσωπικά ή/και επαγγελματικά– και χωρίς έμπνευση, κατά την κρίση του πρώτου τετάρτου της ζωής. Αν και θεωρητικά είμαστε σε μια από τις καλύτερες περιόδους μας, υπάρχει μεγάλη πίεση στους ανθρώπους από τα 25 έως τα 30 και “μάχες” που δίνουν σε εκείνη τη φάση».

Η οποία φάση δεν έχει συγκεκριμένη διάρκεια. «Εξαρτάται από το άτομο και το τι πυροδοτεί αυτήν την κρίση. Μπορεί να διαρκέσει έως και κάποια χρόνια. Ενδέχεται να χρειαστεί πολύς χρόνος μεταξύ του πότε συνειδητοποιούμε πρώτη φορά πως κάτι δεν πάει καλά στη ζωή μας και του πότε καταλήγουμε στο πώς θέλουμε να ζήσουμε την ενήλικη ζωή μας. Νιώθουν πως κάτι δεν πάει καλά, χωρίς να μπορούν να το προσδιορίσουν ακριβώς».

iStock

Οι άνθρωποι αισθάνονται χαμένοι ως προς το τι ζουν και το τι πίστευαν ότι θα ζούσαν σε αυτές τις ηλικίες, στην προσωπική ή την επαγγελματική τους ζωή.

«Μπορεί να είναι καταστροφικό να ανακαλύπτεις ότι η δουλειά σου δεν είναι στην πράξη ό,τι ονειρευόσουν ή φανταζόσουν. Επίσης, μπορεί να επηρεάσει την εκκίνηση μιας κρίσης ηλικίας το γεγονός ότι όλοι γύρω σου παντρεύονται και κάνουν παιδιά, ενώ εσύ όχι. Αναρωτιέσαι γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό σε εσένα. Ένα άλλο θέμα που προβληματίζει είναι τα όσα πρέπει να γίνουν έως ότου φτάσουμε στο μέσο της ζωής μας και να νιώθουμε πως κάτι έχουμε κάνει».

Οκτώ συμπτώματα της κρίσης του πρώτου τετάρτου της ζωής

1. Παρορμητικές συμπεριφορές: Η παρορμητικότητα δεν είναι από τα δεδομένα συμπτώματα που δείχνουν πως ετοιμαζόμαστε για την κρίση των 20something. Αν κάποιος συνειδητοποιεί ότι μισεί πραγματικά τη δουλειά που ονειρευόταν πως θέλει να κάνει, δεν αποκλείεται να υποβάλει παραίτηση, χωρίς να έχει αποφασίσει τι θα κάνει στη συνέχεια.
2. Αίσθημα ανάγκης για αλλαγή: Ένα ενδεικτικό σημάδι της κρίσης είναι η έντονη αίσθηση ότι κάτι πρέπει να αλλάξει, χωρίς να καταλαβαίνουμε τι μπορεί να είναι αυτό, τι ακριβώς θέλουμε ή τι χρειάζεται να κάνουμε για να αποκτήσουμε ό,τι πιστεύουμε πως θέλουμε.
3. Ασταθείς σχέσεις: Ανάλογα με το τι «τριγκάρει» την κρίση ηλικίας γύρω στα 25, μπορούν να επηρεαστούν κάποιες φορές και οι σχέσεις μας. Μπορεί να χωρίσουμε ή να αποκτήσουμε ένα νέο γκρουπ φίλων όπως αναζητούμε την αλλαγή – χωρίς να σκεφτούμε αν το τέλος μιας υγιούς σχέσης βοηθά κάπου.
4. Δυσκολία στη λήψη αποφάσεων: Στη δίνη της κρίσης, η πίεση που νιώθουμε για να πάρουμε αποφάσεις μπορεί να κάνει τη ζωή μας ακόμα πιο δύσκολη. Η υπερανάλυση των μειονεκτημάτων και των πλεονεκτημάτων κάθε κατεύθυνσης κάνει αδύνατο να καταλάβουμε προς τα πού είναι χρήσιμο να κινηθούμε.
5. Αίσθημα απομόνωσης: Ενόσω βιώνουμε την κρίση απομονωνόμαστε, ειδικά αν αυτό που την πυροδότησε είναι οι συγκρίσεις με άλλους. Όσοι πλήττονται, δεν αποκλείεται να αισθάνονται πως παλεύουν μόνοι να κάνουν κάτι που έχουν καταφέρει να κάνουν όλοι οι άλλοι – να βγάλουν άκρη με τη ζωή τους.
6. Αίσθημα κενού: Όταν δεν ξέρεις τι θες, δεν ξέρεις και το προς τα πού πρέπει να πας. Υπάρχει μια γενικότερη σύγχυση, αβεβαιότητα και αίσθηση πως έχεις «κολλήσει» κάπου, χωρίς να το θες. Νιώθουμε άδειοι, σαν κάτι να λείπει, σαν να μην υπάρχουν κίνητρα.
7. Κατάθλιψη και άγχος: Η δυσκολία που έχει αυτή η κρίση ηλικίας έχει ως συνέπεια συναισθήματα κατάθλιψης και άγχους – εξ ου και η μοναξιά με την απομόνωση. Αυτό εκδηλώνεται και ως εξάντληση όταν είμαστε στη δουλειά μας –ακόμα και αν είμαστε ξεκούραστοι– και ως έλλειψη κινήτρων να κάνουμε σωστά και αποτελεσματικά ό,τι έχουμε να κάνουμε.
8. Ανασφάλεια: Ένα από τα κύρια στοιχεία της κρίσης ηλικίας στη συγκεκριμένη φάση της ζωής είναι η ανασφάλεια, όπως κάποιος προσπαθεί να καταλάβει τη θέση του στον κόσμο και ποιος πραγματικά είναι. Μπορεί να αισθανόμαστε τρόμο, ντροπή και πολλά άλλα αρνητικά συναισθήματα, ως αποτέλεσμα της σύγκρισης μας με άλλους.

iStock

Πώς εξελίσσεται αυτή η κρίση ηλικίας

Η εκδήλωση της κρίσης έχει να κάνει με το αίσθημα του αδιεξόδου και της αβεβαιότητας. Συνεχίζεται με την αμφισβήτηση των πάντων και το αίσθημα της απώλειας κατεύθυνσης, στο βαθμό που προκύπτει τρόμος και εξαφανίζεται κάθε πιθανότητα να κάνουμε ένα βήμα προς τα εμπρός. Υπάρχουν κάποιες αχτίδες ελπίδας που μας επιτρέπουν να καταλάβουμε πως δεν έχουν τελειώσει όλα.

Τότε αρχίζουμε να σκεφτόμαστε πώς θα μπορούσε να ήταν η ζωή μας, αν κάναμε άλλες επιλογές. Είναι η τρίτη φάση που έχει στο επίκεντρο το να καταλήξουμε στις αλλαγές που χρειαζόμαστε προς την κατεύθυνση της ζωής που θέλουμε. Μετά αρχίζουμε να τις κάνουμε.

Όσο βλέπουμε τις προσπάθειες να αποδίδουν, παίρνουμε τα πάνω μας. Και έτσι φτάνουμε στο τέλος της κρίσης, επικεντρώνοντας σε όσα είναι στο χέρι μας οπότε και μπορούμε να αλλάξουμε όσο προχωράμε προς τα εμπρός. Νιώθουμε πιο σίγουροι για το πώς χρησιμοποιούμε την ενέργεια μας, είμαστε σε θέση να φροντίζουμε τον εαυτό μας και έτσι νιώθουμε μεγαλύτερη ικανοποίηση με τη ζωή μας.

Βοηθά πάντα να έχουμε πρόχειρη την πληροφορία πως ό,τι κάνουμε το κάνουμε για να γίνει η ζωή μας όπως θέλουμε. Για να γίνουμε εμείς αυτό που θέλουμε. Χρειάζεται να έχουμε υπομονή με τον εαυτό μας και να μη φοβόμαστε να δοκιμάσουμε νέα πράγματα.