ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ

Για την κλινική ψυχολόγο Betty Kennedy, ο ρόλος του γονιού δεν είναι να κάνει τα παιδιά της ευτυχισμένα αλλά να στέκεται δίπλα τους στις δυσκολίες σαν ένας προπονητής ζωής.  

Αν ρωτήσεις τους περισσότερους γονείς ποιος θεωρούν ότι είναι ο ρόλος ή ο στόχος τους σε σχέση με την ανατροφή του παιδιού τους, πιθανότατα το πρώτο πράγμα που θα σου πουν είναι να το δουν ευτυχισμένο. Η ευτυχία είναι μια έννοια που ο δυτικός πολιτισμός μοιάζει να κυνηγάει συνέχεια, χωρίς πολύ συχνά να γνωρίζει τι ακριβώς περιλαμβάνει, τι προϋποθέτει, τι εννοεί τελικά καθένας χρησιμοποιώντας τον όρο ευτυχία και τι ακριβώς είναι αυτό που τόσο επιθυμεί στην προκειμένη περίπτωση ένας γονιός για το παιδί του.

Η Dr Betty Kennedy, κλινική ψυχολόγος και ιδρύτρια της πλατφόρμας για γονείς Good Inside, σε πρόσφατη συνέντευξή της στο δημοφιλές podcast Rethinking κατέρριψε και απομυθοποίησε αυτή την αντίληψη, λέγοντας πως ο ρόλος του γονιού δεν είναι να κάνει το παιδί του ευτυχισμένο αλλά να του προσφέρει ασφάλεια και ανθεκτικότητα με τέσσερις πολύ απλούς τρόπους.

Όπως εξήγησε και σε ομιλία της στο TED με τίτλο «Πώς να βγάλεις τον καλύτερο εαυτό του παιδιού σου», οι τέσσερις αυτοί τρόποι είναι οι ακόλουθοι.

iStock

1. Να του θέτεις όρια

Σύμφωνα με την Betty Kennedy αυτό είναι το πρώτο και σημαντικότερο καθήκον ενός γονιού. Να αρνείται στο παιδί του πράγματα με σταθερό και σαφή τρόπο, πράγματα που θα το έθεταν σε κίνδυνο. Όχι, δεν μπορείς να ανεβαίνεις και να πηδάς από το τραπέζι. Όχι, δεν μπορείς να φας δεύτερο παγωτό. Όχι, δεν μπορείς να παίζεις βιντεοπαιχνίδια τέσσερις ώρες την ημέρα. Δεν μπορείς να έχεις κινητό στα 8 και Tik Tok στα 10.

2. Να αναγνωρίζεις τα συναισθήματά του

Το δεύτερο καθήκον είναι να αναγνωρίζει το δυσάρεστο συναίσθημα που βιώνει το παιδί όταν ο γονιός του αρνείται κάτι που εκείνο έχει την επιθυμία και την παρόρμηση να κάνει. «Αυτό σε πολλούς γονείς μοιάζει να έρχεται σε αντίθεση με την οριοθέτηση. Στην πραγματικότητα, όμως ,είναι το απαραίτητο συμπλήρωμά της», αναφέρει η Kennedy.

«Ναι ξέρω ότι το να ανεβαίνεις και να πηδάς από το τραπέζι, να παίζεις συνεχώς βιντεοπαιχνίδια, να έχεις κινητό, να έχεις TikTok σου φαίνεται κάτι πολύ διασκεδαστικό και πως νιώθεις θυμό και νεύρα που δεν σε αφήνω να το κάνεις» είναι μια πιθανή έκφραση αναγνώρισης. Αυτή η αναγνώριση είναι απαραίτητη ακόμη κι αν στην πραγματικότητα δεν μπορείτε να καταλάβετε το συναίσθημα του παιδιού σας ή να ταυτιστείτε με αυτό.

iStock

3. Να μην του προσφέρεις άμεση παρηγοριά στην απογοήτευση

Όπως εξηγεί η Kennedy, εκτός από το ότι δεν είναι δουλειά σου να κάνεις το παιδί σου ευτυχισμένο, δεν είναι δουλειά σου και να το κάνεις επιτυχημένο.

«Συχνά οι γονείς έχουμε την παρόρμηση να προσφέρουμε άμεση ανακούφιση στις απογοητεύσεις που μπορεί να βιώνει το παιδί μας, όπως την ήττα σε έναν αγώνα στο άθλημα που κάνει ή στο ότι δεν το κάλεσαν σε ένα πάρτι. Αντί να θελήσουμε να του δημιουργήσουμε άμεσα έναν θετικό αντιπερισπασμό, όπως μια έξοδο με τους φίλους του στο λούνα παρκ ή ένα δικό του πάρτι, θα ήταν προτιμότερο να τον αφήσουμε να βιώσει και να αντιμετωπίσει την απογοήτευση. Δίνοντας του αυτούς τους θετικούς αντιπερισπασμους, βραχυπρόθεσμα του προσφέρουμε ανακούφιση αλλά μακροπρόθεσμα του στερούμε την δυνατότητα να γίνει ανθεκτικό στις δυσκολίες. Όταν αργότερα στην ζωή θα αντιμετωπίσει μια πιο σοβαρή απογοήτευση, δεν θα μπορεί να την διαχειριστεί και θα αναζητά μια άμεση θετική ανακούφιση, την οποία πιθανότατα κανείς δεν θα του προσφέρει».

4. Καλύτερα coach παρά γονιός ελικόπτερο

Για την Kennedy, o σημαντικότερος ρόλος του γονιού είναι αυτός του προπονητή ζωής, γιατί θεωρεί ότι το σημαντικότερο πράγμα που μπορεί να διδάξει κάποιος στο παιδί του είναι να διαχειρίζεται τα συναισθήματα του «Τα παιδιά μαθαίνουν να διαχειρίζονται τα συναισθήματα τους μέσα από την σχέση τους με τους φροντιστές τους. Σαν “προπονητές” οι γονείς πρέπει να καθοδηγούν τα παιδιά τους στις δυσκολίες και να αναγνωρίζουν ότι εκείνα μπορεί να θέλουν πολύ διαφορετικά πράγματα από τους ίδιους». Μόνο έτσι θα μπορέσουν κάποια στιγμή να δουν τα παιδιά τους ευτυχισμένα.

Όπως δήλωσε στο podcast, ο στόχος που έχει η ίδια ως μητέρα είναι να δει τα παιδιά της να γίνονται ενήλικες που θα αποδέχονται τους εαυτούς τους. «Το μόνο που θα ήθελα να λένε για μένα τα παιδιά μου όταν μεγαλώσουν είναι ότι ως μαμά τους τα έκανα πάντα να νιώθουν άνετα με αυτό που είναι».