ΟΙ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΑΦΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ

Οι διατροφικές διαταραχές δεν αφορούν μόνο τις γυναίκες, αλλά και τους άντρες. Αλλά, όπως φαίνεται, ακόμα και οι επιστημονικές μελέτες πέφτουν στην παγίδα της αναπαραγωγής στερεοτύπων.

Όταν ακούμε για διατροφικές διαταραχές, δύσκολα θα πήγαινε το μυαλό μας σε έναν μυώδη άντρα, που περνάει ατέλειωτες ώρες στο γυμναστήριο και παρακολουθεί μανιωδώς την ποσότητα υδατανθράκων που καταναλώνει. Όπως αναφέρει μελέτη στο JAMA, οι άντρες δεν εκπροσωπούνται επαρκώς στις κλινικές δοκιμές θεραπευτικών προσεγγίσεων για διατροφικές διαταραχές.

«Το ποσοστό που συμμετείχε σε τέτοιες δοκιμές κατά την τελευταία δεκαετία ήταν χαμηλότερο από αυτό που ελπίζαμε», δήλωσε μία από τις συγγραφείς της μελέτης, η Helen Burton Murray, διευθύντρια του Προγράμματος GI Behavioral Health στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης.

Πιο συγκεκριμένα, μεταξύ 2011 και 2020, κλινικές δοκιμές σχετικά με τη Διαταραχή Επεισοδιακής Υπερφαγίας (binge eating disorder) περιελάμβαναν άντρες σε ποσοστό περίπου 20%, το μισό από αυτό που χρειάζεται ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα. Εκτιμήσεις υποστηρίζουν ότι οι άντρες αντιπροσωπεύουν έως και το 40% των περιπτώσεων της συγκεκριμένης διαταραχής.

Τα ποσοστά συμμετοχής τους σε μελέτες γύρω από την ανορεξία και τη βουλιμία ήταν ακόμη χαμηλότερα, φτάνοντας μόλις το 5%, αν και αντιπροσωπεύουν το 19% των περιπτώσεων.

iStock

Η αντίληψη για τις διατροφικές διαταραχές στους άντρες

Μέρος του προβλήματος είναι η αντίληψη που επικρατεί ότι οι άνδρες δεν είναι τόσο ευάλωτοι σε διατροφικές διαταραχές όσο οι γυναίκες. Επίσης, οι ειδικοί μπορεί να αναζητούν συμπτώματα που ανταποκρίνονται περισσότερο στον γυναικείο οργανισμό. Τέλος, ως είθισται, οι άντρες δυστάζουν περισσότερο να απευθυνθούν σε ειδικό και να ζητήσουν βοήθεια.

Έτσι, από τη μία οι γιατροί δεν εντοπίζουν με ευκολία τις διατροφικές διαταραχές στους άντρες, από την άλλη οι άντρες είναι λιγότερο πιθανό να κληθούν να συμμετάσχουν σε μια δοκιμή.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα;

«Η υποεκπροσώπηση των αντρών στην έρευνα γύρω από τις διατροφικές διαταραχές, έχει οδηγήσει στη διαμόρφωση γυναικοκεντρικών διαγνωστικών κριτηρίων, όπως η διακοπή της έμμηνου ρήσης στην περίπτωση της ανορεξίας», εξηγεί ο Stuart Murray, διευθυντής του Προγράμματος Διατροφικών Διαταραχών στην Ιατρική Σχολή Keck του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνια.

Όπως διευκρινίζει, ακόμα και όταν η ιατρική αναγνώρισε ότι και οι άνδρες μπορεί να αναπτύξουν διατροφικές διαταραχές, οι περιπτώσεις αυτές θεωρήθηκαν τόσο σπάνιες, που θα μπορούσαν να αλλοιώσουν τα αποτελέσματα των κλινικών δοκιμών.

iStock

Το ιδανικό ανδρικό σώμα

«Αν θεωρούμε ότι οι διατροφικές διαταραχές συνδέονται με μια εξιδανικευμένη εικόνα για το σώμα, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι το ιδανικό σώμα για τους άντρες διαφέρει πολύ από το ιδανικό σώμα για τις γυναίκες», τονίζει ο Murray.

Με άλλα λόγια, μπορεί εμείς να θέλουμε να χάσουμε κιλά και να είμαστε αδύνατες, οι άντρες όμως θέλουν να είναι μυώδες και γυμνασμένοι. Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε τύπος ιδανικού σώματος οδηγεί σε διαφορετικές συμπεριφορές. Αν, δηλαδή, θέλουμε μυώδες σώμα, δεν μπορούμε να το πετύχουμε περιορίζοντας δραματικά την πρόσληψη θερμίδων.

Στην περίπτωση των αντρών παρατηρούμε την αυστηρή τήρηση κανόνων που μπορεί να αφορούν την καταμέτρηση υδατανθράκων, τον προγραμματισμό των γευμάτων, το άγχος μη μείνουν χωρίς σκόνη πρωτεΐνης. Η ζωή τους ορίζεται από αυστηρούς κανόνες, που επηρεάζουν αρνητικά την καθημερινότητά τους, χαρακτηριστικό μιας διατροφικής διαταραχής.