5 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η ψυχοθεραπεία με έμαθε -και συνεχίζει να με μαθαίνει- μερικά πολύ βασικά πράγματα για τον τρόπο που βλέπω τον εαυτό μου, τους άλλους και την ίδια τη ζωή. Πέρα όμως από τα πιο προσωπικά μαθήματα που μου έδωσε, υπάρχουν και μερικά που ίσως έχουν νόημα και για σένα.

Ανέκαθεν θεωρούσα ότι είχα μια ωριμότητα ούτως ώστε να αναγνωρίζω -έστω στο περίπου- τι μου συμβαίνει, τι χρειάζομαι και να μην διστάζω να το ζητάω. Αλλά ένα από τα βασικά πράγματα που κάνει η ψυχοθεραπεία είναι να γκρεμίζει τις βεβαιότητες.

Τι θα πει «ωριμότητα» άλλωστε; Πώς ακριβώς ορίζεται; Και γιατί να συνεπάγεται ότι θα ζητήσω αυτό που θέλω όταν το χρειάζομαι; Αρνιόμουν την ψυχοθεραπεία όταν την είχα περισσότερο ανάγκη. Αλλά και μετά, όταν την είχα κάνει πλέον κομμάτι της ζωής μου, στις πιο δύσκολες στιγμές, ένιωθα ότι δεν μου προσέφερε τίποτε και ήμουν έτοιμη να την εγκαταλείψω.

Τελικά, το να μένουμε προσκολλημένοι στα γνώριμα, αν και δυσλειτουργικά μονοπάτια της ζωής μας, είναι το comfort zone μας. Την αλλαγή, το καινούργιο, το άνοιγμα στο άγνωστο, ασυνείδητα το φοβόμαστε. Και οι πιο μεγάλοι μας φόβοι, εκείνοι που αναζωπυρώνονται σε κάθε μεγάλη μας δυσκολία, μοιάζουν σαν ασφαλές λιμάνι.

Freepik

Το ταξίδι της ψυχοθεραπείας στοχεύει να σε βγάλει από το επώδυνο comfort zone σου και έχει πολλά σκαμπανεβάσματα και πισωγυρίσματα. Αν μείνεις στο καράβι όμως, ίσως μάθεις να αγαπάς αληθινά τον εαυτό σου. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις τόσο σε σένα όσο και στους άλλους.

Αυτά είναι τα δικά μου 5 μαθήματα από την μέχρι τώρα εμπειρία μου με την ψυχοθεραπεία.

1. Ζωή χωρίς άγχος δεν γίνεται

Έχοντας υποφέρει αρκετά από το άγχος και έχοντας ακούσει και διαβάσει αμέτρητες φορές τη συμβουλή «διαχειρίσου το άγχος σου» -σε ελεύθερη απόδοση: το άγχος βρίσκεται πίσω από όλα τα προβλήματα- το είχα δαιμονοποιήσει όσο δεν πάει.

Προσπαθούσα λοιπόν, ματαίως φυσικά, να το εξολοθρεύσω και να το εξοστρακίσω από τη ζωή μου. Όχι μόνο σπαταλούσα αδίκως την ενέργειά μου, αλλά κατέληγα πιο αγχωμένη από πριν, βλέποντας ότι δεν τα κατάφερνα. Το άγχος δεν νικιέται ούτε και χρειάζεται να νικηθεί. Χρειάζεται να του επιτρέψεις να υπάρξει στη ζωή σου, χωρίς να του επιτρέψεις να σε κάνει ό,τι θέλει.

Δεν είναι απλό. Το να φαντάζεσαι όμως μια ζωή χωρίς άγχος είναι ουτοπικό και ανεδαφικό και στην ουσία πρόκειται για μία ακόμη προσπάθειά σου να αποφύγεις τον πόνο που σου προξενεί ο φόβος.

2. Να είσαι με το μέρος σου

Unsplash Mario Azzi

Αυτό είναι κάτι που έχω μάθει στη θεωρία, στην πράξη το προσπαθώ ακόμη, αλλά σίγουρα κάτι καταφέρνω. Είμαι ειδική στο να μπαίνω στη θέση του άλλου, να μην θέλω να τον «ρίξω», να νιώθω ότι έχω μερίδιο ευθύνης για τα πάντα, να με θεωρώ υπερβολική.

Το να υποστηρίξω απλώς τον εαυτό μου και αυτό που θέλω μπορεί να με κάνει να νιώσω μέχρι και τύψεις. Το να είμαι όμως με το μέρος μου, γιατί μόνο εγώ ξέρω πώς νιώθω, αν και πόσο πονάω, πόσο έχω προσπαθήσει κ.λπ. και κανένας άλλος είναι ένα τεράστιο μάθημα που κάθε μέρα μου δίνει η ψυχοθεραπεία. Και μόνο γι' αυτό, θα έλεγα ότι αξίζει την προσπάθεια.

3. Το καθετί θέλει τον χρόνο του (και η θεραπεία επίσης)

Δεν υπάρχουν γρήγορες και εύκολες συνταγές. Το καθετί, από ένα απλό κρυολόγημα, μέχρι ένα βαρύ πένθος, θέλει τον χρόνο του και μόνο αν τον πάρει, θα έχει ολοκληρωθεί και θα μπορείς να πας παρακάτω. Δύσκολο αυτό σε έναν κόσμο που τρέχει μανιωδώς και που νιώθεις να σε αφήνει πίσω, αν λίγο καθυστερήσεις.

Αυτός ο χρόνος διαφέρει για τον κάθε άνθρωπο και αυτό πρέπει να γίνει πολύ ξεκάθαρο. Αν ο τάδε χρειάζεται 2 μήνες για να αναρρώσει από μια απώλεια, εσύ ίσως χρειάζεσαι 12 και αυτό είναι οκ και πρέπει να γίνεται σεβαστό. Τουλάχιστον από εσένα τον ίδιο.

Στο ίδιο αυτό πλαίσιο έμαθα πως υπομονή δεν σημαίνει ανοχή. Όταν ήμουν μικρότερη, θεωρούσα προτέρημα την υπομονή, αλλά στην ουσία ανεχόμουν για... όσο. Η ψυχοθεραπεία με έμαθε ότι υπομονή σημαίνει δίνω χρόνο, ενώ ανοχή σημαίνει δεν ακούω τις ανάγκες μου και δεν σέβομαι τα όριά μου.

Unsplash Martino Pietropoli

Η ίδια η ψυχοθεραπεία θέλει πολύ χρόνο για να αρχίσει να λειτουργεί. Αυτές οι 10 συνεδρίες που δίνουν τα ταμεία, οι δήμοι και διάφοροι άλλοι φορείς, δεν αρκούν.

4. Οι συμβουλές δεν ωφελούν

Κι όμως αναλωνόμαστε τόσο πολύ σε αυτές. Αν το καλοσκεφτείς, συμβουλές αναζητάμε και συμβουλές δίνουμε σε όλη μας τη ζωή. Ο μόνος τρόπος που μπορείς να βοηθήσεις τον άλλον είναι να τον κάνεις να διαλέξει εκείνο που αυτός θέλει. Ο μόνος τρόπος που μπορεί να σε ωφελήσει η ψυχοθεραπεία είναι να σε κάνει να κατανοήσεις βαθύτερα τον εαυτό σου και να μπορείς να αποφασίζεις εσύ για εκείνον. Αν της δώσεις τον χρόνο να το κάνει.

5. Το να αγαπήσεις τον εαυτό σου αληθινά είναι πολύ δύσκολο

Το να πεις ότι είσαι φανταστικός, υπέροχος, αλάνθαστος και να σου κάνεις όλα τα χατίρια δεν είναι αγάπη για τον εαυτό σου. Πίσω από όλα αυτά μπορεί να κρύβεται ένα επικριτικό βλέμμα.

Η αληθινή αγάπη για τον εαυτό σου, που είναι θεμελιώδης για να μπορείς να δίνεις αγάπη και στους γύρω, βρίσκεται στην αποδοχή, στο να μπορείς να ζεις με τα λάθη σου και να προσπαθείς να τα βελτιώνεις, στο να σέβεσαι το σώμα σου και την ψυχή σου και τα όριά τους, στο να μη νιώθεις ενοχές και να μην αυτομαστιγώνεσαι, στο να διώχνεις όσα σε κάνουν να υποφέρεις... Ο κατάλογος είναι μακρύς.

Το αγαπώ τον εαυτό μου δεν είναι ένα ακόμη κλισέ, είναι η ουσία. Θέλει χρόνο, πολλή προσπάθεια, δύναμη και αντοχές. Θέλει καθημερινή προπόνηση. Αυτό σίγουρα μου το έμαθε η ψυχοθεραπεία.