Ο στίχος «Έχε τον νου σου στο παιδί» του Παύλου Σιδηρόπουλου μοιάζει πιο επίκαιρος από ποτέ.

Αυτή η εβδομάδα είχε το αποτύπωμα που άφησε ο Δεκέμβρης του 15χρονου τότε Αλέξη – πέρασαν ήδη 16 χρόνια από εκείνον τον Δεκέμβρη του 2008 που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.

Παράλληλα, όλοι –θέλαμε δεν θέλαμε– μάθαμε για την υπόθεση του αστυνομικού της Βουλής που κατηγορείται για βιασμό και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών του. Στο πλαίσιο της ανατριχιαστικής αυτής υπόθεσης ακούστηκε, ελαφρά τη καρδία, ο όρος «διπολική διαταραχή» και συνειδητοποιήσαμε ότι κάπως έτσι οδηγούμαστε σε στιγματοποίηση της ψυχικής υγείας. Ο επικίνδυνος αυτός έμμεσος συσχετισμός (ο αστυνόμος που βίαζε τα παιδιά του είχε διπολική διαταραχή, άρα όποιος ζει με τη νόσο είναι εν δυνάμει παιδοβιαστής) θίγει την υπόσταση και τα δικαιώματα ανθρώπων με ψυχοκοινωνικά προβλήματα και πόρρω απέχει από την άρση του στίγματος.

Τηλεοπτικές εκπομπές επιμένουν να τρέφουν τα πιο άγρια ένστικτα του κοινού, βρίσκοντας την «κότα με τα χρυσά αβγά» σε υποθέσεις όπως η παραπάνω. Αποσπάσματα από καταθέσεις κακοποιημένων παιδιών και φωτογραφίες τους που αποδεικνύουν την κακοποίηση, διαδέχονται παραινέσεις για συμμετοχή σε διαγωνισμούς με στόχο να κερδίσεις μετρητά… Ο τηλεοπτικός δέκτης βάζει τα πάντα στο μπλέντερ, τα αντανακλαστικά μουδιάζουν και εμείς συνηθίζουμε το «τέρας» – όποιο κι αν είναι αυτό.

Σε ένα παράλληλο σύμπαν, τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και εμείς προσπαθούμε να μεταβολίσουμε όσα δυσάρεστα –ενίοτε και τραγικά– συμβαίνουν γύρω μας. Και αυτό, εδώ που τα λέμε, είναι και το ζητούμενο.

Θα φτιάξουμε κουραμπιέδες ακολουθώντας όλα τα tips που μας έδωσε ο Στέλιος Παρλιάρος, θα δώσουμε σημασία στις σχέσεις μας, θα αναζητήσουμε τρόπους να βελτιώσουμε τη διατροφή μας, θα προσπαθήσουμε να «σπάσουμε» μοτίβα που δεν μας ταιριάζουν πια, όπως αυτό της διαρκούς απασχόλησης. Κυρίως όμως θα έχουμε τον νου μας στο παιδί, γιατί «αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα».