ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ: ΠΩΣ ΘΑ ΜΕΙΩΘΟΥΝ ΤΑ ΤΡΟΧΑΙΑ;

Είκοσι ένας νεκροί και περίπου 700 τραυματίες από τροχαία ατυχήματα τον Μάιο μόνο στην Αττική. Τι μπορεί να γίνει για να σταματήσει αυτή η εγκληματική οδική συμπεριφορά;

Πόσοι; Ναι, αγαπητοί μου: νεκροί 21 και γύρω στους 700 τραυματίες από τροχαία ατυχήματα τον Μάιο στην Αττική! Οδηγοί που μιλούν στο κινητό, άλλοι που περνούν με κόκκινο ή δεν σταματούν στο STOP και πεζοί που διασχίζουν πολυσύχναστους δρόμους και λεωφόρους εκτός διαβάσεως πεζών. Ιδού οι αιτίες.

Ε, λοιπόν, τέρμα στις προτροπές και τις παραινέσεις. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί η θλιβερή αυτή κατάσταση είναι οι υπάρχουσες αυστηρές ποινές να μετατραπούν σε εξοντωτικές, ειδικά σε όσους οδηγούς υποτροπιάζουν.

Λένε ορισμένοι ότι «δεν συμμορφώνεται ο Έλληνας», ό,τι και να κάνει η πολιτεία. Λάθος! Μια χαρά συμμορφώνεται όταν θα απειλείται με βαρύτατο πρόστιμο για το κινητό, με αφαίρεση διπλώματος διά παντός(σε περίπτωση υποτροπής για κόκκινο και STOP) και με φυλάκιση.

Θυμάμαι τι είχε συμβεί με τη ζώνη ασφαλείας. Στην αρχή ελάχιστοι τη φορούσαν. Όταν όμως η πολιτεία αποφάσισε να επιβάλει ποινές, η εικόνα άλλαξε εντυπωσιακά. Και σήμερα σπανίως βλέπεις οδηγούς που δεν φορούν τη ζώνη.

Επίσης, να εγκατασταθούν περισσότερες κάμερες στους δρόμους ώστε να ελέγχονται και να τιμωρούνται όσο το δυνατόν περισσότεροι παραβάτες-αυτουργοί οδηγικών εγκλημάτων. Και μην ακούσω λιπόθυμες ενστάσεις για τον «μεγάλο αδελφό» που θα μας παρακολουθεί παντού. Έτσι κι αλλιώς αυτό συμβαίνει με πολλούς τρόπους. Άσε που οι κάμερες αποδείχτηκαν πολύτιμες για την εξιχνίαση κλοπών, ληστειών, δολοφονιών και λοιπών έκνομων δραστηριοτήτων.

Εντάξει, να μην φτάσουμε στο άλλο άκρο, όπως στην Φινλανδία. Όπου ακόμη και μια μικρή υπέρβαση του ορίου ταχύτητος (π.χ. από τα 50 στα 75) επισύρει χρηματική ποινή πολλών χιλιάδων ευρώ, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση του παραβάτη.

Αυτοδικία στον δρόμο; Όχι βέβαια.

Ακούστε τώρα, αν δεν βαριέστε, μια ιστορία αυτοδικίας από οδηγούς που αντιδρούν οργισμένοι όταν βλέπουν σημεία και τέρατα στον δρόμο. Η ιστορία είναι προσωπική.

Παλιότερα, λοιπόν, κάθε τρεις και λίγο μάλωνα στον δρόμο. Δεν άντεχα να βλέπω οδηγούς να πετούν σκουπίδια απ’ το ανοιχτό παράθυρο, να περνούν με κόκκινο, να παραβιάζουν το STOP και να οδηγούν μιλώντας στο κινητό. Είχα φιλική διάθεση και απευθυνόμουν ευγενικά στους παραβάτες, αλλά οι περισσότεροι είτε αδιαφορούσαν είτε αντιδρούσαν υβριστικά.

Εικονογράφηση: Χριστίνα Αβδίκου

Κάποια στιγμή το έκοψα, γιατί παρά λίγο να χάσω τη ζωή μου: ένα τσογλάνι από τη θέση του συνοδηγού επιχείρησε να με χτυπήσει στο κεφάλι με λοστό (!), όταν παρατήρησα ευγενικά ότι δεν είναι κτήμα του ο δρόμος για να πετάει σκουπίδια απ’ το παράθυρο.

Συνειδητοποίησα –κάπως… αργά είναι η αλήθεια– ότι κυκλοφορούν τόσοι πολλοί «μάγκες», τρελαμένοι, ανάγωγοι και ασύστολοι οδηγοί, που δεν έχει κανένα νόημα να αντιδράς βλέποντας την κακοήθη συμπεριφορά τους.

Όμως προχθές δεν άντεξα. Είχα συνεχώς στο μυαλό μου την είδηση για τους νεκρούς από τροχαία στην Αττική και την εικόνα των περισσοτέρων οδηγών να μιλούν στο κινητό, και ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι μου.

Υποτροπίασα. Και πάτησα τον όρκο μου: αρπάχτηκα καταμεσής του δρόμου με έναν ανόητο που μιλούσε συνεχώς στο κινητό από το Καλλιμάρμαρο μέχρι την Κατεχάκη. Ήμασταν δίπλα δίπλα, άνοιξα το παράθυρο και του είπα με χειρονομίες και την έκφραση του προσώπου μου ότι δεν είναι σωστό να μιλάει στο κινητό. Με κοίταξε, «με έγραψε» και συνέχισε τον χαβά του.

Στο επόμενο φανάρι –και αφού πήγαινε σχεδόν με οχτάρια στον δρόμο– επανήλθα. Με ευγενική αυστηρότητα. Κατέβασε το τζάμι του και με στόλισε με ευώδεις χαρακτηρισμούς: «Τι σε νοιάζει, ρε μαλάκα; Μπάτσος είσαι; Άντε γαμήσου».

Εννοείται ότι δεν είχε κλείσει το κινητό. Και πριν ανάψει το πράσινο, τον άκουσα να λέει στον συνομιλητή του: «Έλα. Μιλούσα με έναν μαλάκα που μου έκανε παρατήρηση για το κινητό».

Τα πήρα στο κρανίο. Τον προσπέρασα και λίγο πριν φτάσουμε στο ύψος της Κατεχάκη, φρέναρα κι όπως ήμασταν στη δεξιά λωρίδα τού έκλεισα τον δρόμο, σταμάτησα, κατέβηκα, άνοιξα την πόρτα του και τον άρπαξα από τον λαιμό σέρνοντας τον προς τον δρόμο.

Δεν είμαι νταής ούτε παριστάνω τον μάγκα. Αλλά θα τον έκανα τόπι στο ξύλο, κι ας ήταν πολλά χρόνια νεότερος μου, αν δεν σταματούσαν παρατυχόντες αστυνομικοί της ΔΙΑΣ που είδαν τον καυγά και παρενέβησαν πυροσβεστικά.

Τον προκάλεσα να μου κάνει μήνυση, αλλά δεν τόλμησε. Είχε σοκαριστεί από την αντίδρασή μου και δεν έβγαζε λέξη από το στόμα του. Ούτε όταν του είπαν οι αστυνομικοί ότι θα τιμωρηθεί με πρόστιμο και αφαίρεση του διπλώματος και πινακίδων για 60 μέρες, λόγω χρήσης του κινητού.

STOP στα τροχαία

Οδηγώντας για το σπίτι το μετάνιωσα. Τι δουλειά είχα εγώ να μπλέξω σε καυγά με έναν ανόητο και θρασύδειλο; Ορκίστηκα ξανά ότι θα το κόψω οριστικά. Ούτε παρατηρήσεις ούτε καυγάδες.

Ώσπου σε έναν δρόμο κάθετο προς τον δικό μου, ένας ατσίδας παραβίασε το STOP και λίγο έλειψε να χτυπήσει –και ίσως να σκοτώσει– έναν ντελιβερά. Φρέναρε το παιδί και έπεσε, αλλά δεν έπαθε τίποτε. Ο ατσίδας ούτε που σταμάτησε, φυσικά.

Σκοτείνιασα πάλι, αλλά έδωσα τόπο στην οργή. Είπαμε, τέρμα η αυτοδικία στον δρόμο. Αλλά περιμένω με ανυπομονησία τη στιγμή που η πολιτεία θα εκδιπλώσει μεγάλη επιχείρηση (από τα σόσιαλ, την τιβί και το ράδιο) που θα υπενθυμίζει το τι συμβαίνει στους δρόμους και θα προειδοποιεί για τις εξοντωτικές ποινές που επισύρει η εγκληματική οδική συμπεριφορά…