ΤΟ ΡΕΥΣΤΟ ΩΡΑΡΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΟ

Τι συμβαίνει όταν το παραδοσιακό ωράριο εργασίας, ας πούμε το κλασικό 9 με 5, παύει να ισχύει; Πώς επηρεάζει η αλλαγή αυτή τη διάθεσή μας και γιατί;

«Working 9 to 5, what a way to make a living», τραγουδούσε η Dolly Parton τη δεκαετία του ’80. Σαράντα χρόνια μετά, τα δεδομένα ως προς το ωράριο εργασίας έχουν αλλάξει αρκετά, ειδικά μετά την επέλαση του κορονοϊού. Το 9 με 5 είναι σε πολλές δουλειές απομεινάρι του παρελθόντος. Σε ορισμένες περιπτώσεις έχει ξεχειλώσει, ενώ σε άλλες έχει μοιραστεί μέσα στη μέρα. Το παραδοσιακό οκτάωρο πλέον –τουλάχιστον στη θεωρία– έχει προσαρμοστεί στις ανάγκες του καθενός από εμάς.

Ωστόσο, το να δουλεύεις άστατες ώρες και να είσαι «συνδεδεμένος» με την εργασία σου όλες τις ώρες της ημέρας, ακόμα και τα Σαββατοκύριακα, δεν είναι ωφέλιμο, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Cornell.

«Ακόμα κι αν εξακολουθείτε να εργάζεστε 40 ώρες την εβδομάδα, ασχολείστε με την εργασία σας τις ώρες εκείνες που νοητικά έχετε συνδέσει με την ανάπαυλα ή τις διακοπές, κι αυτό μπορεί να σας κάνει να νιώθετε λιγότερη ευχαρίστηση», δήλωσε η Kaitlin Woolley, αναπληρώτρια καθηγήτρια μάρκετινγκ.

Εργασία εκτός ωραρίου

Η Woolley μαζί με τη Laura Giurge, επίκουρη καθηγήτρια συμπεριφορικής επιστήμης στο London School of Economics, θέλησαν να εξετάσουν την επίδραση που έχει η ενασχόληση με τη δουλειά και τη μελέτη σε ώρες εκτός ωραρίου στην εργασιακή ικανοποίηση και τα κίνητρα. Πραγματοποίησαν, λοιπόν, μια σειρά από πειράματα.

Χριστίνα Αβδίκου

Στο πρώτο, απευθύνθηκαν σε φοιτητές που μελετούσαν στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου κατά τη διάρκεια μιας αργίας. Στους μισούς υπενθύμισαν τι μέρα είναι, ενώ στους άλλους μισούς όχι. Στη τους ρώτησαν πόσο ευχάριστο, συναρπαστικό, ενδιαφέρον και διασκεδαστικό βρήκαν το εκπαιδευτικό υλικό. Οι φοιτητές που γνώριζαν τι μέρα ήταν ανέφεραν ότι η εργασία τους ήταν λιγότερο ευχάριστη.

Στο δεύτερο πείραμα, οι ερευνήτριες εξέτασαν την αλλαγή στην αντίληψη εργαζομένων πλήρους απασχόλησης όσον αφορά το πόσο απολάμβαναν τη δουλειά τους. Διαπίστωσαν ότι η εργασία κατά τη διάρκεια μιας αργίας που «έπεφτε» Δευτέρα ήταν λιγότερο ευχάριστη από την εργασία μια οποιαδήποτε άλλη εργάσιμη Δευτέρα, παρά το γεγονός ότι οι δραστηριότητες ήταν παρόμοιες. Όσοι δουλέψαμε την Καθαρά Δευτέρα, για παράδειγμα, γνωρίζουμε καλά τι σημαίνει αυτό.

Στο τρίτο πείραμα, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να λάβουν μέρος σε μια έρευνα δύο φορές, μία φορά κατά τη διάρκεια της εργάσιμης εβδομάδας και μία φορά μέσα στο Σαββατοκύριακο. Όλοι ανέφεραν χαμηλότερα επίπεδα ικανοποίησης από την εργασία μέσα στο Σαββατοκύριακο, αλλά εντονότερη ήταν η δυσαρέσκεια εκείνων στους οποίους υπενθύμισαν ότι ήταν μέρα ανάπαυσης.

ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΕΝΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΖΩΗΣ.

Ο ελεύθερος χρόνος μας

Οι Woolley και Giurge πιστεύουν ότι η δυσαρέσκεια που προκαλεί η εργασία εκτός ωραρίου σχετίζεται με την ιδέα του λεγόμενου «συλλογικού ελεύθερου χρόνου», του χρόνου που τόσο εμείς όσο και οι δικοί μας άνθρωποι δεν έχουμε επαγγελματικές υποχρεώσεις. Πρόκειται, δηλαδή, για τις ώρες ή τις μέρες εκείνες που μπορούμε να ξεκουραστούμε, αλλά και να αφιερώσουμε στην οικογένεια και τους φίλους μας.

«Είναι ευθύνη των διευθυντών να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής για τους υπαλλήλους τους. Οι τελευταίοι δύσκολα θα τα καταφέρουν, καθώς δεν βρίσκονται σε σχέση ισχύος», καταλήγει η Woolley.