ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΠΟΤΕ

Όσες φορές κι αν έχεις πάει στο Παρίσι, υπάρχει πάντα κάτι να εξερευνήσεις. Και είναι πάντα γοητευτικό, ακόμα κι αν αρκεστείς στα πιο τουριστικά σημεία του.

Το καλοκαίρι, η νύχτα πέφτει αργά στο Παρίσι και η μέρα κρατά σχεδόν μέχρι τις 11 το βράδυ. Η πτήση δεν καθυστέρησε καθόλου αυτή τη φορά, ούτε ο προαστιακός (RER) από το αεροδρόμιο Charles de Gaulle μέχρι το κέντρο της πόλης.

Είναι σούρουπο, έχουν μεσολαβήσει κάποιοι μήνες από την τελευταία φορά που προσγειώθηκα εδώ και τα βήματα με οδηγούν στον Σηκουάνα που μεταμορφώνεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Όργανα γυμναστικής παρεμβάλλονται ανάμεσα σε αυτοσχέδια μπιστρό, σεζλόνγκ και παιδικές χαρές στις όχθες του παρισινού ποταμού.

Παρέες κάνουν πικνίκ με κρασί, μπαγκέτες και πλατό τυριών καθισμένες πάνω στις αποβάθρες, εραστές δίνουν ραντεβού κάτω από τις γέφυρες ενώ οι παλαιοβιβλιοπώλες μαζεύουν τις γκραβούρες και κλειδώνουν τους πάγκους τους.

Το Παρίσι από γέφυρα σε γέφυρα

Η περιπλάνηση ξεκινά όπως πάντα, σαν μη διαπραγματεύσιμο τελετουργικό, από τη Γέφυρα των Τεχνών (Pont des Arts) με τα χιλιάδες λουκέτα με τα οποία ερωτευμένα ζευγάρια «κλειδώνουν» την αγάπη τους και πετούν το κλειδί στο ποτάμι. Η γέφυρα συνδέει την πλατεία του Μουσείου του Λούβρου με το Ινστιτούτο της Γαλλίας. Από εκεί, όσα χρόνια κι αν περάσουν, χωρίς να το αποφασίσω κάνω την ίδια διαδρομή με κατεύθυνση το Odeon, σημείο συνάντησης αιώνιων φίλων κάτω από το άγαλμα Danton.

iStock

Το πρώτο ραντεβού με την πόλη δίνεται απαρέγκλιτα στο Les Éditeurs, το καφέ-εστιατόριο που είναι διακοσμημένο με σειρές από βιβλία και που διαθέτει μια από τις πιο ενδιαφέρουσες λίστες κρασιών και μια από τις πιο φημισμένες κρεμμυδόσουπες. Στον δρόμο της επιστροφής περνάμε από την κρήνη του Saint-Michel, για μια κλεφτή ματιά στις μικρές μεταμορφώσεις του Καρτιέ Λατέν και στην Παναγία των Παρισίων, που υφίσταται ακόμα εργασίες αναστήλωσης μετά την ολέθρια πυρκαγιά του 2019. Η πρώτη βραδιά θα κλείσει για ένα ποτό στο Kong, με τη γυάλινη οροφή και με θέα την Pont Neuf, την παλαιότερη γέφυρα του Παρισιού.

Η Pont Neuf –γνωστή ως γέφυρα των εραστών, από την ταινία «Les amants du Pont-Neuf»– είναι ιδανικό σημείο για να ξαποστάσεις, να ξεφυλλίσεις ένα βιβλίο και να αποφασίσεις να θέλεις να συνεχίσεις τον περίπατο στις αποβάθρες του ποταμού ή να ζήσεις μια εμπειρία στο πιο κοσμοπολίτικο concept store της Ευρώπης, στο Samaritaine Pont-Neuf, το οποίο άνοιξε μετά από 16 χρόνια, με ονόματα μεγάλων σχεδιαστών και έναν χώρο αφιερωμένο στην ανάδειξη νέων ταλέντων της μόδας, αφήνοντας πίσω τα πολυκαταστήματα Printemps και τα Galeries Lafayette. Μόνο που είναι αργά και το Samaritaine Pont Neuf είναι κλειστό εδώ και ώρες. Θα επιστρέψουμε στο κτιριακό σύμπλεγμα- ορόσημο για τη γαλλική πρωτεύουσα λίγο πριν την πτήση της επιστροφής, για να διαπιστώσουμε πως διαθέτει υπερπολυτελή αντικείμενα με αξία που υπερβαίνει τα 100.000 ευρώ.

Marais και Beaubourg

Το πρώτο πρωινό ραντεβού με την πόλη δίνεται πάντα στο Hôtel de Ville, το Δημαρχείο της Πόλης του Φωτός, που με το ένα πόδι πατά στη Rue de Rivoli –στο ύψος της εμπορικής οδού που σηματοδοτεί την είσοδο στο Marais, τη μποέμ συνοικία του Παρισιού– ενώ με το άλλο αγγίζει τον Σηκουάνα. Με ένα φρεσκοψημένο κρουασάν στο ένα χέρι και το τρέχον τεύχος του Time Out στο άλλο, για να ενημερωθούμε για τα καινούργια ρεστοράν και καφέ, τις εκθέσεις, τις παραστάσεις και τις live σκηνές της συγκεκριμένης περιόδου, ακολουθούμε το αναπόδραστο τελετουργικό της πρώτης ημέρας στο Παρίσι: έναν café gourmand (καφέ συνοδεία ποικιλίας γλυκών) στην Place des Vosges, την αρχαιότερη πλατεία του Παρισιού και μια από τις ομορφότερες της πόλης, όπου έχει αφήσει το αποτύπωμα της η γαλλική αριστοκρατία και ο διανόηση, μεταξύ των οποίων και ο Βίκτωρ Ουγκώ.

iStock

Η πλατεία –που περιστοιχίζεται από καλαίσθητα κτίρια με προσόψεις από κόκκινο τούβλο και πέτρα, και με στέγες από σχιστόλιθο– λειτουργεί ως ορμητήριο για την περιπλάνηση στους δρόμους της εβραϊκής συνοικίας, με τις γκαλερί, τις μπουτίκ που κρύβουν μικρούς θησαυρούς με την υπογραφή σημαντικών εναλλακτικών μόδιστρων και τα vintage καταστήματα.

Η λήψη αποφάσεων στο Marais δεν είναι απλή υπόθεση. Μουσείο Picasso, για μια ακόμα γεύση από το σύμπαν του Ανδαλουσιανού ζωγράφου, ή Musée Carnavalet, αφιερωμένο στην ιστορία του Παρισιού; Οι επιλογές εξαρτώνται από τοn διαθέσιμο χρόνο.

Το βέβαιο είναι πως θα πρέπει να εξερευνηθούν όλοι οι δρόμοι του Marais, από τη rue des Rosiers, την έδρα της ιουδαϊκής κοινότητας, όπου μπορεί κανείς να απολαύσει ένα γεύμα kosher ανάμεσα σε άντρες με μακριές γενειάδες, κροταφικές μπούκλες και κιπά, μέχρι τη rue des Francs-Bourgeois και τη rue Vieille du Temple για shopping.

Η περιπλάνηση στο Marais, την εβραϊκή συνοικία, ανάμεσα στο τρίτο και στο τέταρτο διαμέρισμα, επεκτείνεται μέχρι το Beaubourg. Έτσι, στο πολιτιστικό κέντρο του Georges Pompidou, που φιλοξενεί το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και τη Δημόσια Βιβλιοθήκη Πληροφοριών, θα δούμε και την πρώτη έκθεση του ταξιδιού.

iStock

Φυσικά, δεν μπορεί να παραληφθεί ποτέ ο τελευταίος όροφος του Beaubourg, όπου στο καφέ-ρεστοράν Georges, με θέα τις στέγες της πόλης, θα παραγγείλουμε το πρώτο απεριτίφ. Λίγο μετά και αφού κάνουμε μικρές πολύτιμες αγορές στη librairie του Beaubourg, θα ξαποστάσουμε ακριβώς δίπλα, στην πλατεία Igor Stravinsky, με το σύγχρονο σιντριβάνι και να κινητικά πολύχρωμα γλυπτά των Jean Tinguely και Niki de Saint Phalle.

Η στάση για φαγητό θα πραγματοποιηθεί σε ένα άλλο αγαπημένο στέκι που αντέχει στο χρόνο και θυμίζει σαλόνι σπιτιού με βιβλιοθήκες. Στο Le Fumoir, που βρίσκεται στο τέλος της rue de Rivoli, ανάμεσα στην πίσω μεριά του Λούβρου και στην αγορά Les Halles, θα απολαύσουμε φιλέτο πάπιας και κιρ ρουαγιάλ. Κάποια στιγμή θα περάσουμε στα τραπεζάκια έξω και θα αφήσουμε τον ήλιο να πέφτει. Σαν να είναι η πρώτη και ταυτόχρονα η τελευταία φορά. Ο χρόνος γυρίζει προς τα πίσω ενώ τρέχει παράλληλα μπροστά, μέσα από την εξερεύνηση κάθε νέας προσθήκης της πόλης.

Από τα καφέ των διανοουμένων στα καφέ του διεθνούς τζετ σετ

Το επόμενο πρωινό είναι και πάλι ηλιόλουστο. Θα προσανατολιστούμε προς την πλατεία Saint-Germain-des-Prés, που έχει φιλοξενήσει όλα τα λογοτεχνικά και φιλοσοφικά ρεύματα, στο επίκεντρο της πνευματικής και καλλιτεχνικής ζωής της πόλης για δεκαετίες. Θα περάσουμε –χωρίς να καθίσουμε– από το ιστορικό Café des Flore. Δίπλα του βρίσκεται το Les Deux Magots, που κοιτάζει λοξά την παλιά εκκλησία κουβαλώντας γενναία το αποτύπωμα του σουρεαλιστών και των υπαρξιστών. Στα τραπεζάκια του, ο Ζαν-Πολ Σαρτρ, η Σιμόν ντε Μποβουάρ, ο Μπορίς Βιάν και πολλοί πολλοί άλλοι συνδιαλέγονταν, έγραφαν, διαφωνούσαν. Αν και ο αρχικός στόχος μας ήταν η αποφυγή των τουριστικών κλισέ, η σκηνή της συνεύρεσης των Γάλλων διανοούμενων ζωντανεύει μπροστά μας και παραγγέλνουμε ένα εσπρεσάκι.

iStock

Μια φράση που κάπου, κάποτε είχα διαβάσει έχει σφηνωθεί στο νου μου σαν στιχάκι από τραγούδι: Το Παρίσι είναι μια μεγάλη αίθουσα ανάγνωσης μιας βιβλιοθήκης την οποία διασχίζει ο Σηκουάνας. Εκείνη τη στιγμή διαπιστώνουμε πως δεν είμαστε μακριά από το βιβλιοπωλείο των φοιτητικών μας χρόνων, το Gibert Joseph. Κατευθυνόμαστε προς τα εκεί –αφού αγοράσουμε μερικά σοκολατάκια στο χέρι από τον φημισμένο Pierre Marcolini– και περνάμε λίγη ώρα ξεφυλλίζοντας τις νέες εκδόσεις. Οι πρώτες σελίδες από το νέο μικρό απόκτημα θα διαβαστούν λίγα μέτρα πιο πέρα, στον κήπο του Λουξεμβούργου, χαζεύοντας παράλληλα μια υπαίθρια έκθεση ανάμεσα στα δέντρα και τη λίμνη με τις πάπιες.

Μια σπονδυλωτή έκθεση αφιερωμένη στον Yves Saint Laurent, τον couturier που γεφύρωσε την υψηλή ραπτική με τα εικαστικά, φιλοξενείται σε μουσεία του Παρισιού, μεταξύ των οποίων και στο Λούβρο (μέχρι 18.9.2022). Μπαίνουμε βιαστικά, επιδεικνύοντας τη δημοσιογραφική ταυτότητα για να αποφύγουμε τις ατελείωτες ουρές τουριστών, και απολαμβάνουμε κάποιες από τις δημιουργίες του, όπως σακάκια κεντημένα με χρυσό και κρύσταλλα.

Η βραδιά θα κλείσει με μια βόλτα στη γειτονιά του Πάνθεον και ραντεβού με παλιούς συμφοιτητές για φαγητό στο L'Écurie, τη γαλλική ταβέρνα με τις μεγάλες entrecôte εκείνων των χρόνων.

Πάντα την Κυριακή

Είναι Κυριακή κι αυτό για τους Παριζιάνους σημαίνει πάρκο, κήπο ή ποτάμι. Θα περάσουμε τη μέρα στο πιο μαγικό πάρκο της πόλης, το Buttes-Chaumont, στο 19ο διαμέρισμα. Το πάρκο, που μοιάζει σαν να ’χει βγει από παραμύθι, βρίσκεται στον λόφο της Belleville και έχει μοναδική θέα στο Παρίσι.

iStock

Από εκεί θα κατηφορίσουμε στο Canal Saint-Martin, με τα έθνικ εστιατόρια και τα εναλλακτικά μπαράκια, όπου οι Παριζιάνοι δίνουν ραντεβού κυρίως στη δύση του ηλίου. Οι φοιτητές προτιμούν την όχθη του καναλιού για πικνίκ ανάμεσα στα γεφυράκια. Το κανάλι βρίσκεται πίσω από την ανακαινισμένη πλέον Place de la République (πλατεία Δημοκρατίας), σημείο εκκίνησης των περισσότερων διαδηλώσεων.

Βρισκόμαστε λίγα λεπτά από την πλατεία της Βαστίλης, την πιο φορτισμένη συναισθηματικά γειτονιά της πόλης για μένα, λόγω των πρώτων φοιτητικών εξόδων στα πλακόστρωτα σοκάκια της. Υπάρχει, ωστόσο, πάντα εκεί το Paradis de Fruits, για έναν φρέσκο χυμό από εξωτικά φρούτα και μια κρέπα suzette στο χέρι, με βούτυρο και ζάχαρη.

Η σκέψη που ακολουθεί μοιάζει μονόδρομος: Θα συνεχίσουμε να διασχίζουμε το Παρίσι, από γέφυρα σε γέφυρα. Από την ιστορική Pont de la Tournelle, που συνδέει το ÎleSaint-Louis με την αριστερή όχθη του Σηκουάνα, μέχρι την πολυτελή Pont Alexandre III, που αστράφτει από μακριά χάρη στις επιχρυσωμένες φιγούρες που βρίσκονται σε τέσσερις κολώνες. Από εκεί θα κατευθυνθούμε στα Ηλύσια Πεδία, θα πάρουμε μερικά μακαρόν από το Ladurée και θα κινηθούμε προς την Place Vendôme, την πλατεία με τα κοσμηματοπωλεία και τον επιβλητικό οβελίσκο με το άγαλμα του Ναπολέοντα.

Θα κάνουμε μια βόλτα στα μαγαζιά της ακριβοθώρητης rue Saint-Honoré για να καταλήξουμε στο ρεστοράν-μπαρ του Hotel Costes, για ένα γκουρμέ σνακ και ένα αφρώδες κρασί, ανάμεσα σε γνώριμες φιγούρες του διεθνούς τζετ σετ.

Το Παρίσι δεν εξαντλείται σε ένα ταξίδι. Δεν έχουμε ανέβει ακόμα στη Μονμάρτρη, δεν έχουμε προλάβει να κάνουμε βαρκάδα στο δάσος της Βουλώνης, ένα ακόμα κλικ στον Πύργο του Άιφελ και στο Τροκαντερό, έναν περίπατο στον Jardin des Tuileries και τόσα άλλα. Αυτή τη φορά δεν έχουμε βγει καν από τα τείχη των τουριστικών οδηγών για να διεισδύσουμε λίγο και στο άλλο Παρίσι, πέρα από τις νοσταλγικές καρτ ποστάλ, τα μπιστρό και τις μπουλανζερί, να περάσουμε από τον σταθμό Gare du Nord – όπου άνθρωποι από τις χώρες του βορειοαφρικανικού Μαγκρέμπ και της Μαύρης Αφρικής κάθονται για ολόκληρες ώρες παρατεταμένοι σε σκαλάκια, καπνίζουν και ακούν σκληρή ραπ μουσική. Δεν έχουμε προλάβει να χαθούμε στα προάστια και στις γειτονιές όπου τα πολυόροφα τσιμεντένια κτίρια δεν θυμίζουν σε τίποτα την αρχιτεκτονική Haussmann. Έχουμε νιώσει ωστόσο σαν πλάνητες –αυτό που οι Γάλλοι αποκαλούν «flâneur»– αφήνοντας απλώς τα βήματά μας να  μας οδηγήσουν χωρίς να ξέρουμε τον προορισμό.

Η ώρα του γυρισμού πλησιάζει. Θα επισκεφτούμε το Musée d'Orsay και θα πάρουμε μια μυρωδιά από Κλοντ Μονέ και Τουλούζ-Λωτρέκ ανεβαίνοντας στο αριστοκρατικό καφέ του μουσείου για ένα τελευταίο κρασί με πάγο. Λίγο πριν φύγουμε κάνουμε έναν τελευταία περίπατο στο Île Saint-Louis για ένα παγωτό από το Berthillon. Με φραμπουάζ. Για να είναι αυτή η επίγευση του καλοκαιρινού Παρισιού...