«ΤΟ ΚΑΜΠΙΝΓΚ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ»

Η πρώτη φορά που έκανα κάμπινγκ έχει χαραχτεί στην μνήμη μου για πολλούς λόγους: για τις όμορφες στιγμές, για τις ταλαιπωρίες, για τις γνωριμίες, μα πάνω απ' όλα γιατί ήταν μια εμπειρία ξεχωριστή που δεν μου θύμιζε σε τίποτα όσα είχα κάνει μέχρι τότε.

Έχουν περάσει σχεδόν επτά χρόνια από την πρώτη φορά που έκανα κάμπινγκ. Θυμάμαι, όμως, πεντακάθαρα κάθε στιγμή και περισσότερο τη στιγμή που φτάσαμε στο νησί και ξεκινήσαμε να κατηφορίζουμε για την παραλία. Ήταν γύρω στις τρεις το χάραμα. Αν μας παρατηρούσες από μακριά, θα έβλεπες μια ορδή ανθρώπων με αναμμένα κινητά και φακούς να προσπαθούν να προσεγγίσουν το μέρος που ήταν οι σκηνές. Έπειτα, θα μας έβλεπες να ορμάμε όλοι μαζί στο μοναδικό σκιερό σημείο που είχε απομείνει.

Η ώρα άφιξής μας δεν ήταν η ευνοϊκότερη. Ήμασταν που ήμασταν άσχετες, το σκοτάδι της νύχτας και η προσπάθεια να μην ξυπνήσουμε τους υπολοίπους, έκαναν μια δουλειά δεκαλέπτου να διαρκέσει τουλάχιστον τρία τέταρτα. Όσο θυμάμαι τα «ησυχία!» που ακούγονταν μέσα από τις σκηνές και την κούραση που είχε συσσωρευτεί, τόσο θυμάμαι τον ευγενικό κύριο που έσπευσε να μας βοηθήσει και τη στιγμή που σήκωσα τα μάτια μου στον ουρανό και είδα για πρώτη φορά την γραμμή του γαλαξία. Θυμάμαι να σκέφτομαι πως όσο και αν με δυσκολέψουν οι μέρες που έρχονταν, αυτό το θέαμα άξιζε τον κόπο.

Κάμπινγκ τον Αύγουστο ίσον πολυκοσμία

Εκτός από την βραδινή μας άφιξη, κάτι ακόμη που δυσκόλεψε τα πράγματα ήταν η πολυκοσμία. Υπήρχαν δύο ντουζιέρες και ένα beach bar που παρείχε φαγητό, ποτό και τουαλέτα. Μπορεί να ακούγεται ιδανική συνθήκη, αλλά στην πραγματικότητα ήταν δώρον άδωρον, αφού τόσο στις τουαλέτες όσο και στις ντουζιέρες υπήρχε μια μόνιμη ουρά που σε υποχρέωνε να περιμένεις τουλάχιστον ένα τέταρτο.

Εφόσον έλυνες τα «πρακτικά» και συμβιβαζόσουν με την αναμονή, αυτή η πολυκοσμία μπορούσε να γίνει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Αυτό που διαπίστωσα στο κάμπινγκ είναι ότι το να κάνεις νέες γνωριμίες είτε είσαι μόνος σου, είτε είσαι με παρέα είναι σχεδόν αναπόφευκτο. Θα γνωρίσεις κάποιον είτε επειδή θα στέκεστε στην ίδια ουρά για τη μια και μοναδική πρίζα, είτε επειδή θα χρειαστείς κάτι δανεικό από μια διπλανή σκηνή είτε επειδή θα βρεθείτε στο ίδιο τραπέζι του μπαρ να σχολιάζετε την οικογένεια που τσακωνόταν όλο το βράδυ και σας στέρησε τον ύπνο.

Αν θέλεις να κρατήσεις την ενδιαφέρουσα πλευρά της «συγκατοίκησης»  με νέους ανθρώπους και παράλληλα  να αποφύγεις την ασφυκτική πολυκοσμία, τότε καλό θα ήταν να αποφύγεις τον Αύγουστο και να διαλέξεις πιο ήσυχους μήνες, όπως τον Ιούνιο ή τον Σεπτέμβρη.

iStock

Οδηγίες προς ναυτιλλομένους

Ίσως οι δυσκολίες που βίωσα να ήταν εν μέρει ο λόγος που αυτές οι διακοπές ξεχωρίζουν ακόμη και σήμερα από όλες τις υπόλοιπες. Παρ' όλα αυτά, αν είναι η πρώτη σου φορά σε κάμπινγκ, υπάρχουν κάποιες κινήσεις που μπορείς να κάνεις για να εξασφαλίσεις μια πιο άνετη διαμονή.

1. Πρώτον, υπολόγισε ότι θα χρειαστείς μια μεγαλύτερη σκηνή από αυτήν που νομίζεις γιατί πρέπει να υπάρχει χώρος και για τις αποσκευές του κάθε ατόμου. Π.χ. αν είστε δύο άτομα, καλύτερα να επιλέξεις μια σκηνή τεσσάρων ατόμων.
2. Επίσης, καλό θα ήταν αν δεν έχεις ξαναστήσει σκηνή, να κάνεις κάποιες πρόβες από το σπίτι, ώστε να εξοικειωθείς και να μην χρειαστεί να βασιστείς στην καλοσύνη των ξένων.
3. Τρίτον, θα χρειαστείς οπωσδήποτε έναν φακό (τον οποίον μπορείς και να κρεμάσεις στην κορυφή της σκηνής εν είδει λάμπας), ένα σκοινί για να απλώνεις πετσέτες, μαγιό κλπ. και ένα καλό power bank γιατί ωραία η αποχή από τα σόσιαλ που προσφέρει η επαφή με τη φύση, αλλά κάποια στιγμή θα σου χρειαστεί και το κινητό.
4. Ακόμη, αν υπάρχει η δυνατότητα αυτοκινήτου αξιοποίησέ την, διότι αφενός μπορείς να μεταφέρεις παραπάνω πράγματα και αφετέρου το να κουβαλάς στην πλάτη σου το σακίδιο με όλα σου τα υπάρχοντα, τη σκηνή και το sleeping bag είναι κάτι που η μέση σου δεν θα εκτιμήσει ιδιαίτερα.

iStock

Τέλος, το κάμπινγκ είναι σαν ένα μικρό κρατίδιο με τους δικούς του κανόνες και τους δικούς του ρυθμούς. Δεν μπορώ να σου εγγυηθώ ότι θα ταιριάξεις σε αυτούς, αλλά αξίζει έστω μια φορά να το δοκιμάσεις. Και ίσως μετά από χρόνια όταν θα ξεφυλλίζεις νοερά το άλμπουμ με τα καλοκαίρια σου, μια από τις πρώτες φωτογραφίες που θα δεις, να είναι εκείνο το βράδυ που ξαπλωμένος μισός μέσα στη σκηνή μισός απ' έξω, είδες τόσα πεφταστέρια μαζεμένα που ξέχασες όλες τις ευχές που είχες να κάνεις.