ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

Έχουν περάσει 16 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, στις 6 Δεκεμβρίου του 2008, και οι λόγοι που την προκάλεσαν είναι ακόμη εδώ.

Μου είναι δύσκολο να γράψω ένα κείμενο για τον Δεκέμβριο του Αλέξη, γιατί δεν πρόκειται ούτε για «επέτειο μνήμης» ούτε για «μεμονωμένο» τραγικό γεγονός. Μπορεί να μην το έζησα εκείνη την νύχτα, επειδή ήμουν ακόμα πολύ μικρή, όμως το ζω και το ακούω μέσα από τις αφηγήσεις που παραμένουν ζωντανές.

Τα συναισθήματα που με γεμίζει η εξέγερση του 2008 είναι από τη μία αγανάκτηση και οργή, όταν σκέφτομαι πως 16 χρόνια μετά η κοινωνία αντιμετωπίζει ακόμα παρόμοια προβλήματα, από την άλλη ελπίδα και κουράγιο, που ακόμα υπάρχει η σπίθα για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Πώς θα πυροδοτηθεί όμως η σπίθα, όταν οι συνθήκες έχουν οδηγήσει σε κοινωνικό μούδιασμα;

Η 6η Δεκεμβρίου του 2008

Η εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρόνου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό της Ελληνικής Αστυνομίας Επαμεινώνδα Κορκονέα στη διασταύρωση των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλλα, στα Εξάρχεια, αποτελεί αδιαμφισβήτητο σημείο αναφοράς για τη γενιά που ήρθε να αντιμετωπίσει την κρίση λίγο αργότερα. Η αυθόρμητη εξέγερση που ακολούθησε τον Δεκέμβρη του 2008, ο κοινωνικός αναβρασμός και ο παλμός των ημερών μένουν ακόμα χαραγμένα στη συλλογική μνήμη.

ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI

Οι διαδηλώσεις, τα οδοφράγματα και οι μολότοφ εκείνου του Δεκέμβρη, η φωνή όσων δεν μπορούσαν να χωνέψουν αυτό που είχε γίνει, οι συνειδήσεις εκείνων των ημερών και όσων ακολούθησαν, έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στην κοινωνία. Κι αυτό γιατί οι συνθήκες που τα γέννησαν συνεχίζουν να υπάρχουν, επιτείνονται και είναι ακόμα παρούσες, με τις υποθέσεις κρατικής και παρακρατικής βίας συνεχώς να πληθαίνουν. Τόσο περιστατικά πριν τη δολοφονία του Αλέξη, όπως του Μιχάλη Καλτεζά, του Ιάκωβου Κουμή και της Σταματίνας Κανελλοπούλου, όσο και μετά από αυτή, όπως, του Ζακ Κωστόπουλου/της Zackie Oh!, του Βασίλη Μάγγου, του Νίκου Σαμπάνη, του Κώστα Φραγκούλη και του Κώστα Μανιουδάκη, είναι μερικά μόνο από όσα έχουν σημαδέψει την ιστορία του τόπου. Και πόσα ακόμα που δεν μαθεύτηκαν ποτέ…

Ποιο είναι το αποτύπωμα της εξέγερσης του Δεκέμβρη;

Την ιστορία του Αλέξη είναι δύσκολο να μην την έχεις ακούσει. Οι κοινωνικές αντιστάσεις που εκδηλώθηκαν εκείνες τις μέρες και τα επόμενα χρόνια ήταν πραγματικά ιστορικές, η απελπισία του κόσμου και η αγανάκτηση αποτυπώθηκε στους δρόμους.

Εμένα αυτή η σκέψη μού αφήνει επίσης μια δόση απαισιοδοξίας για το σήμερα, ένα άγχος για το μούδιασμα που νιώθουμε όλοι. Γιατί εξίσου αδιανόητα περιστατικά συμβαίνουν όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια. Δεν ξέρεις αν θα ξυπνήσεις με κάποιο περιστατικό κρατικής αυθαιρεσίας, καταστολής ή κάποιο τραγικό γεγονός.

AP Photo/Michael Varaklas

Εγώ φοβάμαι το ενδεχόμενο να συνηθίσουμε σε αυτή την πραγματικότητα, να συνηθίσουμε στον θάνατο. Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 ήταν και θα παραμείνει σημαντική, ορόσημο για την αντίσταση σε κάθε περιστατικό εκμετάλλευσης και αυθαιρεσίας, χωρίς να μειώνεται η βαρύτητα άλλων γεγονότων. Καθώς τα χρόνια περνούν, οι καταστάσεις σίγουρα παραμένουν μη ιδανικές, αν δεν χειροτερεύουν . Κι αυτό ενέχει τον κίνδυνο να θεωρήσουμε πως τα πράγματα δεν μπορούν να είναι –πλέον– αλλιώς. Όμως αυτό δεν ισχύει. Γιατί καμία από αυτές τις καταστάσεις δεν είναι φυσική, είναι όλες κοινωνικά διαμορφωμένες.

Ελπίζω ο αυστηρός κλοιός και η συνοδεία της πορείας από διμοιρίες στη φετινή –και σε κάθε– πορεία της 6ης Δεκέμβρη να μην «μουδιάσουν» κανέναν, να μην φοβίσουν όποιον θέλει να παρευρεθεί, αλλά αντιθέτα να τον εμπνεύσουν να διεκδικήσει την ιδανική κοινωνία στην οποία θα ήθελε να ζει. Γιατί η 6η Δεκέμβρη δεν είναι επέτειος, αλλά προτροπή για νέες διεκδικήσεις.