ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΡΑΝΣ ΑΤΟΜΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Για μερικά λεπτά, γινόμαστε θεατές σε μια συζήτηση για τις ζωές των διεμφυλικών, ή αλλιώς τρανς ατόμων. Η Πάολα Ρεβενιώτη και η Ερωφίλη Κόκκαλη συζητούν μπροστά από τον φακό του Eteron, με αφορμή το Athens Pride 2022.

«Τα Pride ξεκινήσαν σε μια εποχή που το ΑΚΟΕ (το Απελευθερωτικό Κίνημα Ομοφυλοφίλων Ελλάδας) είχε παρακμάσει, το ΑΜΦΙ (περιοδικό της ομοφυλοφιλικής κοινότητας) είχε κλείσει και γενικά ήταν μια εποχή που δεν είχε ασχοληθεί κανείς με τα ΛΟΑΤ θέματα», αναφέρει η Πάολα Ρεβενιώτη. Όπως διηγείται, το πρώτο Pride στην Ελλάδα είχε γίνει στοn λόφο του Στρέφη πριν από κάποια χρόνια. Είχαν έρθει περίπου 1.000 με 1.500 άτομα, μισά straight και μισά gay.

Η Πάολα Ρεβενιώτη, τρανς γυναίκα, ακτιβίστρια και σημαντική φυσιογνωμία του ελληνικού ΛΟΑΤ κινήματος και της τρανς κουλτούρας, θυμάται εκείνες τις ημέρες. Συνομιλήτριά της η Ερωφίλη Κόκκαλη, σύμβουλος σεξουαλικής υγείας, συγγραφέας και ηθοποιός.

Ένα βίντεο από το Eteron για τις τρανς ζωές

Η Πάολα και η Ερωφίλη κάθονται μπροστά από τον φακό του Eteron - Ινστιτούτου για την Έρευνα και την Κοινωνική Αλλαγή, που δημιούργησε το βίντεο στο πλαίσιο του Όψεις: Pride, με αφορμή το Athens Pride 2022. Η συζήτηση δεν επικεντρώνεται στη σεξουαλικότητα. Λίγα λόγια στην αρχή για το Pride αρκούν για να μεταβούμε στο θέμα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας του χθες και του σήμερα, στα δικαιώματα των τρανς ατόμων και στο πόσο ανοιχτή είναι τελικά η ελληνική κοινωνία. Παρακολουθούμε μια συζήτηση για τις τρανς ζωές.

«Εμένα δεν μ’ αρέσει να λέω παλιά ήταν καλύτερα και τώρα είναι χειρότερα», λέει η Πάολα. «Παλιά ήταν διαφορετικά και τώρα είναι διαφορετικά. Η καινούργια γενιά, τα καινούργια παιδιά δεν έχουν τα βιώματα που έχουμε εμείς, ούτε και αυτά που είδαμε εμείς, άρα δεν ξέρουνε. Τώρα, αποκτούν τα δικά τους βιώματα».

Ο κόσμος μπορεί να μην «κράζει» τόσο, λέει χαρακτηριστικά η Πάολα, αλλά ο ρατσισμός και η ομοφοβία υπάρχουν βαθιά μέσα στον Έλληνα. «Τα δικαιώματα τα οποία έχουν κερδηθεί είναι δικαιώματα τα οποία υποστηρίζουν τους προνομιούχους», συμπληρώνει ενώ η συζήτηση γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρουσα. «Υποστηρίζουν αυτούς οι οποίοι έχουν προνόμια σε σχέση με μία τρανς ή σε σχέση με ένα φτωχό queer άτομο. Δηλαδή, όταν μου λένε, ας πούμε, πήγαινε να μετατρέψεις το όνομά σου σε γυναικείο στην ταυτότητά σου, αυτό σημαίνει ότι εγώ θα πρέπει να πληρώσω έναν δικηγόρο ο οποίος θα με εκμεταλλευτεί, να του δώσω 2.500 χιλιάδες ευρώ σε μια εποχή στην οποία πώς να βγουν 2.500 ευρώ για να τα δώσεις;»

Αυτές οι διεκδικήσεις δεν υποστηρίζουν την τρανς η οποία είναι αναγκασμένη να είναι στο πεζοδρόμιο ή δεν έχει σύνταξη, ή άλλα ΛΟΑΤ άτομα που λόγω της σεξουαλικότητάς τους δεν έχουν προνόμια, συμπληρώνει.

Από την πλευρά της, η Ερωφίλη αναφέρει ότι «πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα σου δείχνει ότι εσύ τώρα είσαι εκεί, δεν είσαι εδώ με εμάς». Και προσθέτει: «Εγώ τη βλέπω λίγο καχύποπτα αυτή τη δήθεν αποδοχή και τη δήθεν συμπεριληπτικότητα, γιατί βλέπω ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις εξαργυρώνεται ακριβώς με τον αντίστροφο τρόπο. Δηλαδή, πιο πολύ εκθέτει και απομυθοποιεί, όπως λέμε εμείς, πάρα έχει σκοπό την επί της ουσίας συμπεριληπτικότητα η οποία όσα προνόμια και να έχει ένα άτομο, δεν υπάρχει ποτέ εκατό τοις εκατό».

Οι δύο τρανς γυναίκες συζητάνε, αφηγούνται, θυμούνται, μιλούν για τις παλιές και νεότερες γενιές τρας ατόμων. Όλα αυτά, σε ένα βενζινάδικο δίπλα σε μία πιάτσα, όπου η Πάολα δεν έχει αισθανθεί ποτέ άσχημα, όπως λέει. Μπροστά από τον φακό του Eteron.