ΤΑ ΘΛΙΒΕΡΑ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ «ΑΛΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ»: ΑΝΟΜΟΙΑ ΠΛΗΝ ΒΑΡΙΑ ΠΛΗΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Δεν συγκρίνονται όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ από την εκλογή Κασσελάκη και μετά με την περίπτωση του Κωνσταντίνου Πολυχρονόπουλου της κοινωνικής κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος». Αλλά συνιστούν και τα δύο θέματα ιδιαίτερης σημασίας, που απασχολούν την κοινωνία.

Όταν καίγεται το σπίτι σου, δεν γίνεται εσύ να ασχολείσαι με τις πυγολαμπίδες στο φλεγόμενο οίκημα. Εντάξει, δεν καίγεται η χώρα μας, αλλά η κοινωνία δοκιμάζεται. Και πώς να παρακάμψεις την ακρίβεια, τους αγρότες και την ταραχή στα Πανεπιστήμια;

Ωστόσο, την ίδια στιγμή με τα μείζονα αναφύονται συνεχώς και άλλα θέματα ιδιαίτερης σημασίας που απασχολούν την κοινωνία εν είδει εσωτερικής ζύμωσης και προβληματισμού.

Δύο παραδείγματα, ενδεικτικώς: Η υπόθεση με τον «Άλλο Άνθρωπο» και οι εκρηκτικές εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ από τον παρελθόντα Σεπτέμβριο και μετά. Ας τα δούμε ένα-ένα.

Τα τεκταινόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ

Αυτά που συνέβησαν στον ΣΥΡΙΖΑ (εκλογή Κασσελάκη, διαφωνίες, αποχωρήσεις, διασπάσεις) δεν ήταν πρωτότυπα ούτε πρωτόγνωρα. Βρίθει η πολιτική μας ζωή από ανάλογες εξελίξεις.

Όμως, ο συγκλονισμός στη συγκεκριμένη Αριστερά είχε κάποια χαρακτηριστικά που δύσκολα τα εντοπίζεις ακόμη και στις σκληρές δοκιμασίες της Αριστεράς στη χώρα μας.

Ο Στέφανος Κασσελάκης. ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΡΙΖΑ/ EUROKINISSI

Είδαμε να κυριαρχεί το μίσος, να περισσεύει η χολή, να επιστρατεύονται άθλιες μέθοδοι και να εξελίσσεται η αντιπαράθεση σε αιματηρή σύγκρουση δίχως αρχές και χωρίς σεβασμό στις καταστατικές αξίες της Αριστεράς, αλλά και της πολιτικής αντιμαχίας εν γένει.

Καλά το είπε κάποιο στέλεχός της – δεν θυμάμαι ποιο ήταν: η Αριστερά την οποία εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τραυματιστεί τόσο από τις αποχωρήσεις και τη διάσπαση, αλλά θα πληγεί ανεπανόρθωτα από την αθλιότητα και τον ευτελισμό που κυριάρχησαν κατά τις μέρες της οδυνηρής σύγκρουσης. Διότι αυτό εισπράττει η κοινωνία.

Έχει δίκιο. Όχι μονάχα γιατί απογοητεύτηκαν και θα ιδιωτεύσουν –ή θα ψηφίσουν άλλα κόμματα– ουκ ολίγα στελέχη και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί το σύνολο της κοινωνίας είδε με θλίψη και αποτροπιασμό να εκτρέπεται η αντιπαράθεση σε άθλια διαμάχη με βαρύτατους χαρακτηρισμούς και περίσσεια ανθρωποφαγικής δυσανεξίας.

Το σύνολο της κοινωνίας; Ναι! Διότι ακόμη και όσοι μισούν την Αριστερά κρύβουν έναν υπόρρητο σεβασμό για την εικόνα των αριστερών. Τους πιστώνουν –ακόμη και στις εποχές που τους εξόντωναν στα βουνά και στα ξερονήσια– με εντιμότητα στον ιδιωτικό βίο τους και με σπάνια θυσιαστική διάθεση.

Επίσκεψη του Στέφανου Κασσελάκη στην κεντρική πλατεία της Λάρισας, 10 Φεβρουαρίου 2024. EUROKINISSI

Ε, μετά τις αθλιότητες του φθινοπώρου, ακόμη κι αυτοί οι εχθροί της Αριστεράς –πόσο μάλλον οι ευπρεπείς συντηρητικοί– μοιάζουν σα να απογοητεύτηκαν από τις εν λόγω εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Περίμεναν από τον εχθρό τους ή τον ιδεολογικό τους αντίπαλο να είναι συνεπής με κάποιες αρχές και τις υπαρκτές καλοσύνες του.

Σκεφθείτε πόσο απωθητικά λειτούργησαν τα φρικώδη αυτά και σε πλήθος ανθρώπων που είχαν ταχθεί στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 και μετά. Το διαζύγιο φαίνεται να είναι οριστικό. Το δείχνουν όλες οι μέχρι στιγμής δημοσκοπήσεις.

Ο «Άλλος Άνθρωπος»

Μεγάλο πλήγμα στην έννοια της αλληλεγγύης και της ανιδιοτελούς προσφοράς οι αποκαλύψεις για τα έργα και τις ημέρες του Πολυχρονόπουλου στην κοινωνική κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος».

Μέχρι στιγμής δεν είναι βέβαιο ότι ισχύουν οι αιτιάσεις και οι καταγγελίες για τη συμπεριφορά του (περίεργοι λογαριασμοί, ατεκμηρίωτες δαπάνες, τζόγος κ,λπ). Όπου να ’ναι θα απαγγελθούν κατηγορίες ή θα καταπέσουν όσα θρυλείται ότι τον βαρύνουν.

Όμως, ήδη έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του. Στην επιεική εκδοχή, η καταιγιστική δημοσιότητα έχει ενσπείρει βάσιμες αμφιβολίες για το ανιδιοτελές της δράσης του.

Ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος με την ΠτΔ Κατερίνα Σακελλαροπούλου, σε ειδική τελετή στο Προεδρικό Μέγαρο για την επίδοση τιμητικών διακρίσεων, οι οποίες είχαν απονεμηθεί με το από 18.1.2022 προεδρικό διάταγμα. ΗΝ ΠτΔ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

Αλλά το πρόβλημα δεν αφορά τόσο το πιθανώς δισυπόστατο στον χαρακτήρα και στο φέρεσθαι του συγκεκριμένου ανθρώπου. Κάλλιστα συνυπάρχουν στον καθένα το μετάξι και τα αγκάθια.

Σε κραυγαλέες δε περιπτώσεις λογοτεχνών, φιλοσόφων, επιφανών του Πολιτισμού κ.ά. είναι τέτοια η διάσταση μεταξύ έργου και χαρακτήρα του δημιουργού, που σε αφήνει ενεό.

Το πρόβλημα λοιπόν εντοπίζεται στο πώς επενεργούν στην κοινωνία υποθέσεις σαν αυτή με τον «Άλλο Άνθρωπο», όπως και η άλλη δύσοσμη με την «Κιβωτό». Ο κόσμος ακόμη κι αν δεν συμμετέχει με τον τρόπο του –οικονομικά ή άλλως πως– σε τέτοιες θεάρεστες πρωτοβουλίες, τις παρακολουθεί με αγάπη και ενδιαφέρον. Και τις υμνεί.

Διότι οι πρωτοβουλίες του είδους αυτού αποθεώνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη, τιμούν τη συλλογικότητα και δημιουργούν συν τω χρόνω την αίσθηση ότι υπάρχει ένα αποκούμπι. Ότι κανείς δεν είναι μόνος στις δύσκολες στιγμές για τον ίδιο ή για τη χώρα του.

Πρόκειται για θρίαμβο του συλλογικώς δραν, που δείχνει ότι το συμμετέχειν και η εγρήγορση είναι πολύτιμα όπλα στον διεκδικητικό αγώνα της κοινωνίας.

Να γιατί τα δύο κρούσματα συνιστούν πλήγμα: το κλίμα καχυποψίας που ευλόγως έχει δημιουργηθεί καθιστά την κοινωνία άκρως επιφυλακτική. Έτσι, δυσχεραίνεται σοβαρά –αν δεν αναχαιτίζεται– η εμφάνιση νέων ή παρόμοιων πρωτοβουλιών αλληλεγγύης και ανιδιοτελούς συνεισφοράς…

Υ.Γ.: Κάτι άσχετο: Το τραγικό στην περίπτωση του Μουντζούρη που εξέμεσε αθλιότητες εναντίον του Κασσελάκη είναι ότι κανένας δεν αντέδρασε για να τον βάλει στη θέση του. Απεναντίας, χασκογελούσαν οι μωροί …

Αλλά το ίδιο συνέβη όταν ο Κασσελάκης αναφέρθηκε απαξιωτικά και χυδαία στον Μπέο. Κανένας από τους παριστάμενους δεν είπε στον οιηματία και αναιδή νεαρό ότι τέτοιες εκφράσεις ταιριάζουν στον Μπέο και σε μαυρόκαρδους κι όχι σε αρχηγό κόμματος.