ΤΑ ΑΠΟΛΥΤΑ TIPS ΑΝ ΕΤΟΙΜΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΗ ΣΕΡΙΦΟ
Είναι ένα ξερονήσι που τις περισσότερες μέρες φυσάει μανιασμένα. Έπειτα, όμως, από μερικές ώρες εκεί δεν θα θέλεις να φύγεις. Η Σέριφος θα σε μαγνητίσει – κυριολεκτικά.
Τις δύο πρώτες ημέρες στη Σέριφο φυσούσε λυσσασμένα, τόσο που η άμμος σε μαστίγωνε στην παραλία, ενώ ακόμα και στα στενά της Χώρας δυσκολευόσουν να σταθείς. «Από πού να κόψει;» σκεφτόμουν καθώς κοίταζα τα κατάξερα βουνά. Αν είχε δέντρα, ίσως να ήταν λίγο καλύτερα τα πράγματα. Πιθανότατα, βέβαια, και να είχαν καεί. Η θάλασσα ήταν παγωμένη, ενώ ήταν αδύνατον να παίξεις έστω λίγο βόλεϊ να ζεσταθείς. Είχα αρχίσει να απελπίζομαι, όμως η παρέα (με καταγωγή από το νησί οι περισσότεροι) με καθησύχαζε πως ο αέρας σύντομα θα πέσει και όλα θα είναι διαφορετικά.
Κάποια στιγμή, στην παραλία Γάνεμα, πήρα το κινητό στα χέρια μου και παρατήρησα ότι είχε κολλήσει άμμος σε ένα συγκεκριμένο σημείο: εκεί που η θήκη έχει μαγνήτη. Το είπα στους φίλους και μου θύμισαν πως το νησί από την αρχαιότητα είναι γνωστό για τα κοιτάσματα σιδηρομεταλλευμάτων, γεγονός που κατέστησε τη Σέριφο τόσο ισχυρή, ώστε κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. να αποκτήσει ακόμα και δικό της νόμισμα.
Οι εξορύξεις συνεχίστηκαν για εκατοντάδες χρόνια, με τα μεταλλεία της να γίνονται από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας, με παραγωγή εκατοντάδων χιλιάδων τόνων μεταλλεύματος κάθε χρόνο, αποτελώντας πόλο έλξης ξένης επιχειρηματικής δραστηριότητας, αλλά και εργατικής μετανάστευσης. Τουλάχιστον μέχρι το 1964, οπότε τα μεταλλεία έκλεισαν οριστικά.
Η απαραίτητη επίσκεψη στο επιβλητικό Μέγα Λιβάδι και στον χώρο των μεταλλείων όπου σήμερα παραμένουν μισογκρεμισμένα το Διοικητήριο, η σκάλα φόρτωσης και ορισμένα βαγόνια πάνω σε ράγες, παραδομένα στη φθορά του χρόνου, σε πείθουν πως η Σέριφος είναι πολλά παραπάνω από ένα ακόμα κυκλαδονήσι. Η Σέριφος σε μαγνητίζει.
Τι πρέπει να ξέρεις πριν την πρώτη σου επίσκεψη στη Σέριφο
1. Ζακέτα να πάρεις
…και δραμαμίνες για τη ναυτία. Επίσης, καπέλο που δένει στο λαιμό με κορδονάκι, ομπρέλα και ψάθα γιατί οι περισσότερες παραλίες δεν είναι οργανωμένες και κανείς δεν σου εγγυάται θέση κάτω από τα αλμυρίκια, και ένα ψυγειάκι με παγοκύστες. Μην πάρεις τακούνια, δεν έχει κανένα νόημα, μα παπούτσια που θα σου επιτρέψουν να ανέβεις με άνεση στο κάστρο για να απολαύσεις τη συγκλονιστική απρόσκοπτη θέα προς το λιμάνι, τη Σίφνο απέναντι, αλλά και τα βόρεια του νησιού.
2. Πες μου την παρέα σου να σου πω πού να κολυμπήσεις
Η Σέριφος είναι νησιωτικός προορισμός με αμέτρητες παραλίες, στις οποίες θα βρεθείς είτε οδικώς είτε μόνο από τη θάλασσα. Ομολογώ πως δεν επισκέφθηκα όλες όσες θα ήθελα (φιλοδοξώ την επόμενη φορά), όμως από την καλή γεύση που πήρα έχω να σου πω ότι:
- Το Γάνεμα είναι μία τεράστια παραλία, την οποία προσεγγίζεις εύκολα αφού παρκάρεις στον από πάνω δρόμο. Προσφέρεται τόσο γι’ αυτούς που αγαπούν την άμμο, όσο και για όσους προτιμούν το βότσαλο. Προτίμησε τα σημεία με βότσαλο αν φυσούν δυνατοί άνεμοι.
- Η Ψιλή Άμμος είναι ιδανική για οικογένειες, γιατί έχει μεγάλη χρυσαφένια αμμουδιά με πραγματικά ψιλή άμμο και ρηχά τιρκουάζ νερά. Δεν ανακηρύχθηκε τυχαία «καλύτερη παραλία της Ευρώπης» το 2003. Ακριβώς από πάνω υπάρχουν δύο ταβερνάκια αν πεινάσεις, με τιμές ωστόσο σχετικά τσουχτερές.
- Ο Άγιος Σώστης έγινε σαφώς η αγαπημένη μου, τόσο για το γραφικό τοπίο με το ομώνυμο εκκλησάκι που δεσπόζει στα αριστερά, όσο και για τη χοντρή άμμο που δεν λερώνει, τα μπόλικα αλμυρίκια κάτω από τα οποία γίνεσαι μια παρέα με τους διπλανούς σου και τα βαθιά δροσερά νερά.
- Αν ψάχνεις πιο οργανωμένες παραλίε,ς θα τις βρεις στον Αυλόμωνα και στα Λιβαδάκια, όπου υπάρχει η παραλία του κάμπινγκ με beach bar και πισίνα (εκεί καταφύγαμε μια ημέρα που από τον αέρα δεν στεκόσουν).
- Αν προτιμάς μια ακτή πιο ήσυχη και ερημική που να προσφέρεται και για γυμνισμό, στα ανατολικά πριν τον Άγιο Σώστη και αφού περπατήσεις για κανένα 10λεπτο σε ένα μονοπάτι με χαμηλή βλάστηση θα συναντήσεις τη Λιά, με το χοντρό βότσαλο και την άγρια ομορφιά.
Για να μην απογοητευτείς: Όλες τις παραπάνω παραλίες θα τις ευχαριστηθείς πολύ περισσότερο αν επισκεφθείς το νησί τις λιγότερο τουριστικές περιόδους.
3. Η Σέριφος το βράδυ είναι κούκλα
Έπειτα από την πρώτη μέρα στο νησί –που ουσιαστικά νησί δεν είδαμε εξαιτίας του αέρα, αφού ακόμα και στη Χώρα καταφέραμε να κάνουμε μόνο μια σύντομη βόλτα– έπεσε η νύχτα και η Σέριφος μεταμορφώθηκε. Κατηφορίζοντας προς το Λιβάδι που έτυχε να λούζεται εκείνο το βράδυ από την Πανσέληνο, κυριολεκτικά μου κόπηκε η ανάσα. Τι ομορφιά ήταν αυτή που απλωνόταν μπροστά μας; Και πόσο αρχοντική στεκόταν στα ψηλά ολοφώτιστη η Χώρα!
Η Σέριφος το βράδυ είναι μαγική, είναι ερωτική, αλλά και ήσυχη, σα να κουβαλά μυστικά που σε αφήνει λίγο-λίγο να ανακαλύψεις για να σε γοητεύσει έτσι ακόμα πιο πολύ.
4. Η Σέριφος είναι τρομερή μαγείρισσα!
Τη μέρα το νησί δεν σου κρύβεται. Η Σέριφος σε καλεί να τη γευτείς και να την απολαύσεις, και το κάνει με τρόπο γνήσια ελληνικό, όχι με «προκάτ τουριστίλες». Τουλάχιστον εμείς δεν φάγαμε πουθενά άσχημα. Για την ακρίβεια παινέψαμε:
- Τον Κύκλωπα, στο Μέγα Λιβάδι, με την αμμουδερή παραλία ακριβώς μπροστά για να παίζουν τα μικρά. Εκεί φάγαμε, μεταξύ άλλων, κάτι καταπληκτικά κοκκινιστά ρεβίθια στο πήλινο. Φημίζεται για τα μαγειρευτά του.
- Τη Μαραθόριζα, στη Χώρα, με την παραδοσιακή σεριφιώτικη κουζίνα (οπωσδήποτε πίτες και τον μεζέ με την κάπαρη). Τα τραπέζια στον εσωτερικό χώρο γίνονται ιδανικό καταφύγιο τις νύχτες με αέρα.
- Το Σεργιάνι, στην Άνω Χώρα, για πιο γκουρμέ γεύσεις, όπου μεταξύ άλλων φάγαμε μια συγκλονιστική σαλάτα με αλμύρα, πεπόνι και μυζήθρα, και ένα φοβερό πιάτο με φιλέτο λαβράκι.
- Στο Αλώνι με την υπέροχη θέα, στον δρόμο που ενώνει το Λιβάδι με τη Χώρα, δεν καταφέραμε να φάμε, γιατί ανοίγει το απόγευμα και δεν κάνει κρατήσεις. Ωστόσο, ακούσαμε από όλους τα καλύτερα, οπότε μπαίνει στη λίστα με πολλά ακόμα για την επόμενη φορά.
- Επίσης, σχεδόν όλα τα καφέ στο λιμάνι προσφέρουν εξαιρετικό πρωινό. Εμείς δοκιμάσαμε το Calma και το Yacht Club, στα οποία αξίζει ούτως ή άλλως να βρεθείς οποιαδήποτε ώρα της ημέρας.
Μη φύγεις από το νησί αν δεν…
...μάθεις την ιστορία του
Έχει ενδιαφέρον τόσο από άποψη μυθολογική (εδώ λέγεται πως αντιμετώπισε η Οδυσσέας τον Κύκλωπα Πολύφημο) όσο και κοινωνικοπολιτική. Τα μεταλλεία της Σερίφου δεν αποτέλεσαν μόνο τόπο εξορυκτικής και εμπορικής δραστηριότητας, μα και μιας εξέγερσης που έμελλε να συμβάλλει καθοριστικά στα δικαιώματα των εργατών.
Τον Αύγουστο του 1916, ενώ τα μεταλλεία βρίσκονται υπό γαλλική διοίκηση, οι εργάτες προχωρούν σε απεργία εξαιτίας των απαράδεκτων συνθηκών εργασίας. Ζητούν την καθιέρωση του οκταώρου, την αύξηση του ημερομισθίου και την θέσπιση μέτρων ασφαλείας τόσο μέσα όσο και έξω από τις στοές, όμως ανταπόκριση δεν υπάρχει ούτε από τη διοίκηση ούτε από την ελληνική Κυβέρνηση, που ούτως ή άλλως βίωνε τότε εθνικό διχασμό (Παλάτι-Βενιζέλος). Η απεργία αυτή οδηγεί σε εξέγερση και καθώς η εταιρεία δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση, η Κυβέρνηση στέλνει ένα τάγμα χωροφυλακής που βυθίζει το Μέγα Λιβάδι στο αίμα στερώντας τη ζωή σε 9 ανθρώπους.
Η εξέγερση αυτή, σε συνδυασμό με τις αντίστοιχες στα ορυχεία του Λαυρίου, της Νάξου και της Κύμης, συνέβαλλαν στη σταδιακή μείωση του ωραρίου στα μεταλλεία μέχρι που θεσπίστηκε το 8ωρο, το 1925. Το 1932 η νομοθεσία αυτή επεκτάθηκε και σε άλλους κλάδους και το 1936 σε όλα τα επαγγέλματα.
...δοκιμάσεις τα γλυκά του
Είτε στα καφέ στο λιμάνι (εμείς καθίσαμε στο Indigo) είτε σε αυτά της Άνω Χώρας, με δημοφιλέστερο τον Στράτο στην υπέροχη πλατεία Δημαρχείου (Άνω Πιάτσα), όπου κάθε βράδυ μοιάζει να στήνεται υπαίθρια γιορτή. Εκεί πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσεις κορμό, παστάκι Σερίφου και πορτοκαλόπιτα. Συνόδευσέ τα με κρύο ρακόμελο και η μέρα σου θα κλείσει ιδανικά.
...περπατήσεις
Πέρα από τα μπόλικα και οργανωμένα πεζοπορικά μονοπάτια που σου δίνουν την ευκαιρία να γνωρίσεις κάθε γωνιά της Σερίφου, υπάρχουν και ορισμένα αξιοθέατα στα οποία αξίζει να βρεθείς. Για το Διοικητήριο και το Ηρώο Μεταλλωρύχων μιλήσαμε ήδη, όπως και για το Κάστρο. Αξίζει, όμως, να πας στον πανέμορφο Φάρο, στο ακρωτήρι «Σπαθί» στο νότιο άκρο του νησιού, καθώς και στον «Θρόνο του Κύκλωπα» με τη Σπηλιά του παραδίπλα, η οποία ωστόσο δεν είναι πλέον προσβάσιμη.
Αν ο χρόνος σου περισσεύει, κάνε μια στάση και στη Μονή Ταξιαρχών, αφιερωμένη στους προστάτες του νησιού. Η κατασκευή του μοναστηριού υπολογίζεται στα τέλη του 16ου αιώνα, ενώ η αρχιτεκτονική του έχει ενδιαφέρον, με τον τρόπο που οχυρώθηκε για να αποτρέπονται οι πειρατικές επιδρομές.
Ευχαριστούμε το Discover-Serifos.com για τις πολύτιμες πληροφορίες.