ΣΠΙΤΙ: ΠΩΣ ΕΝΑ ΟΙΚΟΠΕΔΟ 20 Τ.Μ. ΧΩΡΕΣΕ ΜΙΑ ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΙΑ
Ένα ταπεινό κτίσμα στο Παρίσι έδωσε στον Γιώργο Τλούπα τη δυνατότητα να δημιουργήσει μια λιλιπούτεια μονοκατοικία, σε οικόπεδο μόλις 20 τ.μ. H ιδιαίτερη διαρρύθμιση του σπιτιού χώρεσε μέσα την προσωπική αισθητική του ιδιοκτήτη και πολλές αναφορές στην αγαπημένη του Ελλάδα.
Η ώρα στο Παρίσι είναι πεντέμισι το απόγευμα και ο ήλιος λούζει το σαλόνι στο σπίτι του Γιώργου Τλούπα, καθώς όλη η πρόσοψή του είναι από γυαλί, από το ταβάνι μέχρι το πάτωμα – στοιχείο σπάνιο σε αυτή την πόλη.
Η γάτα του, που τη λένε Clou (σημαίνει «καρφί» στα γαλλικά), κινείται ατάραχη μέσα στον χώρο. Όλα αυτά τα βλέπω στην οθόνη του υπολογιστή μου, σε απευθείας σύνδεση μέσω Skype.
Εκτός από τη γάτα, παράξενο όνομα έχει και το ίδιο το σπίτι: Saganaki House. Ο ιδιοκτήτης του το αποδίδει στην τριγωνική του κάτοψη: «Αυτό το σχήμα δεν έχει συνήθως ένα σαγανάκι; Εδώ στη Γαλλία, η λέξη ακούγεται και λίγο σαν γιαπωνέζικη. Είναι σαν να παραπέμπει στο Τόκιο, όπου υπάρχουν πολλά σπίτια χτισμένα σε πολύ μικρά οικόπεδα. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να βρίσκεις λύσεις για να αξιοποιήσεις κάθε σπιθαμή όσο γίνεται καλύτερα».
Όροφος και δωμάτιο
Όταν χαρακτηρίζει το οικόπεδο «πολύ μικρό», κυριολεκτεί, αφού η έκτασή του είναι μόλις 20 τετραγωνικά μέτρα. Η ωφέλιμη επιφάνεια του σπιτού δεν υπερβαίνει συνολικά τα 75 τετραγωνικά, κατανεμημένα σε τέσσερα επίπεδα και υπόγειο.
«Κάθε όροφος είναι ουσιαστικά ένα δωμάτιο», εξηγεί ο ελληνικής καταγωγής Γιώργος, που έχει πάρει το όνομα του παππού του, Γιώργου Τλούπα (στη γαλλική του εκδοχή έγινε Yorgo, χωρίς τελικό s).
«Όταν το αγόρασα, το 2010, ήταν μόνο το ισόγειο και ο πρώτος όροφος. Ήξερα ότι υπήρχε η δυνατότητα να προσθέσω ορόφους, γι’ αυτό το πήρα. Στο Παρίσι, τα αυτοτελή σπίτια είναι ελάχιστα, όπως ελάχιστοι είναι εκείνοι στους οποίους δίνεται η ευκαιρία να χτίσουν. H πλειονότητα του κόσμου ζει σε παλαιά διαμερίσματα, στα οποία δεν επιτρέπεται να πειράξεις το παραμικρό. Μου άρεσε πολύ η ιδέα να έχω ένα σπίτι δικό μου».
Ένα σπίτι που «βλέπει» το παλιό με μοντέρνα ματιά
Το αρχικό οίκημα χρονολογείται περίπου από τη δεκαετία του ’50 και ουσιαστικά κάθε επίπεδο είναι ένας ενιαίος χώρος, με εξαίρεση το μπάνιο.
Τα πρώτα σχέδια για την προσθήκη του δεύτερου και του τρίτου ορόφου τα έκανε ο ίδιος ο Γιώργος. Καθώς οι όροι δόμησης είναι πολύ αυστηροί και οι περιορισμοί συγκεκριμένοι, για την υλοποίησή τους είχε τη βοήθεια ενός φίλου του αρχιτέκτονα – τον οποίο είχε γνωρίσει σε μια παραλία στο Πήλιο, όταν ήταν μόλις πέντε ετών!
Εκείνο που βλέπεις από το επίπεδο του δρόμου είναι η πρωτότυπη συνύπαρξη του παλαιού με το καινούργιο. Τα δύο πρώτα επίπεδα διατηρούν την αρχική τους, «ταπεινή» όψη, ενώ τα δύο επόμενα να είναι φτιαγμένα από μέταλλο, γυαλί και ξύλο.
«Ίσως μια μέρα προσθέσω ένα ακόμη, έχω την άδεια να το κάνω», λέει ο Γιώργος. «Θα είναι βέβαια αρκετά κουραστικό να ανεβοκατεβαίνεις τη σκάλα αν είσαι, ας πούμε, στον τελευταίο όροφο και έχεις ξεχάσει κάτι στο ισόγειο. Κατά τ’ άλλα, είναι το ιδανικό σπίτι. Θα ήταν ακόμη καλύτερο αν είχε κήπο, που δεν έχει. Έχει όμως ανεμπόδιστη θέα, γιατί απέναντι βρίσκεται μια εκκλησία και ένα στάδιο. Όταν είσαι στο σαλόνι, είναι σαν να είσαι έξω».
Souvenirs from Greece
Παντού υπάρχουν στοιχεία που προδίδουν τα ενδιαφέροντα του πολυάσχολου ιδιοκτήτη, που είναι μεταξύ άλλων συνιδρυτής του design studio Yorgo&Co, art director του γαλλικού περιοδικού Vanity Fair και ιδιοκτήτης του καφενείου Yorgaki στο Παρίσι. Επίσης, βλέπεις διάσπαρτα στοιχεία που θυμίζουν Ελλάδα, από «cheesy» σουβενίρ μέχρι παραδοσιακά χρηστικά αντικείμενα, όπως τα μπακίρια στην κουζίνα.
«Κάθε καλοκαίρι, πηγαίνω σε ένα μαγαζί κοντά στην οδό Αθηναΐδος και αγοράζω διάφορα κουζινικά», λέει ο Γιώργος. «Όπως τους δίσκους που υπήρχαν ανέκαθεν στα καφενεία. Χωρίς αυτούς, θα μου ήταν πολύ δύσκολο να μεταφέρω μεζεδάκια από την κουζίνα, που είναι στο ισόγειο, μέχρι το σαλόνι. Ενώ τώρα γίνεται πανεύκολα».
Λειτουργικός σχεδιασμός
Η άλλη διάχυτη παρουσία στο σπίτι είναι εκείνη του πατέρα του, γλύπτη Φιλόλαου, ο οποίος γεννήθηκε στη Λάρισα, μετανάστευσε στο Παρίσι τη δεκαετία του ’50 και έφυγε από τη ζωή το 2010.
«Μεγάλωσα σε ένα σπίτι στο οποίο ο πατέρας μου είχε σχεδιάσει και φτιάξει τα πάντα», λέει ο Γιώργος. «Μόνος του σχεδίασε και έχτισε το σπίτι. Μόνος του έφτιαξε όλα, μα όλα τα έπιπλα – τραπέζια, καρέκλες, κρεβάτια, τα πάντα. Έχω πολλά πράγματα από τα χέρια του».
Τα υπόλοιπα έχουν φτιαχτεί ειδικά για κάθε χώρο, όχι μόνο για να προσαρμόζονται στις ιδιαιτερότητες της τριγωνικής κάτοψης, αλλά και για έναν επιπλέον λόγο, όπως εξηγεί ο Γιώργος: «Δεν μου αρέσει να ξοδεύω χρήματα σε πράγματα που είναι μόνο διακοσμητικά. Δεν βλέπω τον λόγο. Προτιμώ να τα διαθέτω σε ταξίδια ή σε ένα καλό αυτοκίνητο».
Σπίτι να ζεις
«Όταν μετακόμισα εδώ, δεν υπήρχε τίποτα και σιγά-σιγά άρχισα να το γεμίζω», προσθέτει. «Αντί για βιβλιοθήκη, ζήτησα από έναν φίλο μου ξυλουργό να μου φτιάξει έξι ξύλινα κουτιά. Έχουν διαφορετικά μεγέθη και μπορώ να τους αλλάζω θέση. Το τραπέζι είναι από γνωστή εταιρεία, αλλά δεν το πλήρωσα. Μου το έδωσαν δωρεάν, έπειτα από μια συνεργασία που είχαμε. Κάποιος το έσπασε σε ένα πάρτι και θέλω να σχεδιάσω ένα καινούργιο. Μου αρέσει να σχεδιάζω και έπιπλα».
«Ειλικρινά, δεν κατάλαβα ποτέ την ιδέα της διακόσμησης», καταλήγει. «Συνήθως οι άνθρωποι που χρειάζονται διακοσμητή είναι πλούσιοι. Δεν έχουν δημιουργικό υπόβαθρο, οπότε θέλουν κάποιον να τους βοηθήσει να επιλέξουν πράγματα. Το πατρικό μου ποτέ δεν είχε “διακοσμηθεί”, αλλά ήταν φτιαγμένο με καλλιτεχνική ματιά σε κάθε του λεπτομέρεια».
SLOW MONDAY NEWSLETTER
Θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου; Μπες στη λογική του NOW. SLOW. FLOW.
Κάθε Δευτέρα θα βρίσκεις στο inbox σου ό,τι αξίζει να ανακαλύψεις.
