ΠΟΣΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΧΩΡΑΝΕ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙΚΟ ΔΩΜΑΤΙΟ; 

Αν θέλουμε τα παιδιά μας να μάθουν να εκτιμούν όσα έχουν, να αναπτύξουν τη φαντασία τους και να μπορούν να αφοσιώνονται στο παιχνίδι, χρειάζεται να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε το δωμάτιό τους.

Πριν κάνω παιδιά, δεν περνούσε από το μυαλό μου ο αριθμός των παιχνιδιών που καλύπτουν κατά μέσο όρο ένα παιδικό δωμάτιο. Όταν έκανα, είχα ήδη αποφασίσει ότι θα παίρνουν δώρα μόνο σε γενέθλια και γιορτές. Αποδείχτηκε ότι αυτό δεν ήταν αρκετό για να εξορίσει το χάος από παιχνίδια, βιβλία και ρούχα μέσα σε έναν χώρο λίγων μόλις τετραγωνικών. Όταν έμαθα για το Simplicity Parenting, ένιωσα ότι μπορούσα να κάνω όσα λίγα λεπτά πριν φάνταζαν αδιανόητα: να αδειάσω το παιδικό δωμάτιο από καθετί περιττό.

Η αντίδραση των παιδιών μετά την παρέμβασή μου ήταν εντυπωσιακή: Έπαιξαν για πολλή ώρα μόνα τους σε ένα ήρεμο δωμάτιο. Ενθουσιάστηκαν από τα λίγα βιβλία που βρίσκονταν πλέον το ένα δίπλα στο άλλο σε ένα… ραφάκι μπαχαρικών για να τα επιλέγουν μόνα τους, μπορούσαν να τακτοποιούν χωρίς βοήθεια τα παιχνίδια που τώρα βρίσκονταν σε διαφορετικά καλάθια και δεν ένιωσαν ούτε μια στιγμή ότι τα παιχνίδια τους μειώθηκαν.

Σήμερα, συνειδητοποιώ ότι για να διατηρούμε λίγα και απλά τα παιχνίδια που μπαίνουν στο σπίτι, χρειάζεται να είμαστε διαρκώς σε εγρήγορση. Ωστόσο, αν γίνει η αρχή, τα υπόλοιπα έρχονται. Και η αρχή δεν αφορά τα παιδιά, αλλά εμάς τους γονείς. Το να το πάρουμε απόφαση και να απλοποιήσουμε το παιδικό δωμάτιο – και κατά συνέπεια ολόκληρη τη ζωή μας.

Unsplash Taylor Heery

Παιχνίδια ή προσόντα;

Αγοράζουμε παιχνίδια για να διευρύνουμε τους ορίζοντες των παιδιών, να τα βοηθήσουμε να αναπτύξουν τη φαντασία τους, να ενισχύσουμε τη δημιουργικότητά τους. Θέλουμε να τους προσφέρουμε ευχαρίστηση και ερεθίσματα – πολλά και διαφορετικά ερεθίσματα. Μήπως, όμως, τελικά αντιμετωπίζουμε τα παιχνίδια ως προσόντα;

Ο Kim John Payne, συγγραφέας του βιβλίου «γονείς Απλά!», πιστεύει στη δύναμη που κρύβεται στα λιγοστά. Με γνώμονα αυτή του τη θέση, προτείνει να μειώσουμε την ποσότητα των αντικειμένων που μας περιβάλλουν – και, μάλιστα, όχι μόνο στο παιδικό δωμάτιο.

«Λιγότερα παιχνίδια, τα οποία τα παιδιά μπορούν να διαχειριστούν ευκολότερα, προκαλούν το παιχνίδι και την αφοσίωση σε αυτό. Οι στοίβες των παιχνιδιών προκαλούν συναισθηματική αποσύνδεση και μια αίσθηση συντριβής», συμβουλεύει. «Όταν ένα παιδί δεν κατακλύζεται από πάρα πολλά παιχνίδια, μπορεί να αφοσιωθεί πλήρως σε αυτά που έχει. Στα λιγότερα υπάρχει ελευθερία: ελευθερία να προσέξεις, να αφοσιωθείς, να απορροφήσεις».

«ΑΝ Η ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ ΜΕΤΑ ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 1 ΛΕΠΤΟ, ΤΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΩΘΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ», ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ Ο KIM JOHN PAYNE.

4 βήματα για να απλοποιήσουμε τα παιχνίδια

1. Παίρνουμε την απόφαση

Οι γονείς πρέπει να πάρουν την απόφαση να ξεφορτωθούν τη σαβούρα από το δωμάτιο, με οδηγό την προσωπική τους αίσθηση για το ποια παιχνίδια αξίζει να παραμείνουν. Είναι μια δουλειά που καλό είναι να γίνει χωρίς την παρουσία του παιδιού.

«Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σεβόμαστε τα θέλω του, ότι δεν το υπολογίζουμε. Οι γονείς συχνά φοβούνται να πάρουν την απόφαση. Όλη αυτή η υπερπληροφόρηση για με το μεγάλωμα των παιδιών μάς κάνει συχνά να αισθανόμαστε αβεβαιότητα σχετικά με το τι πρέπει να κάνουμε. Δεν έχουμε πειστεί ότι τα λίγα παιχνίδια θα κάνουν καλό στο παιδί ή φοβόμαστε ότι θα ακολουθήσει δράμα όταν δει ότι λείπουν παιχνίδια», λέει η Νάταλι Πρασσά, Simplicity Parenting Coach. «Κι όμως. Οι γονείς μάς λένε ότι τα παιδιά ενθουσιάζονται όταν αντικρίζουν το νέο τους δωμάτιο»!

2. Επιλέγουμε τα παιχνίδια που μένουν

Δεν υπάρχει ένας μαγικός αριθμός παιχνιδιών που θα πρέπει να έχει ένα παιδί. «Έξι ή δώδεκα παιχνίδια μπορεί να είναι πολύ λίγα για ένα παιδί μικρότερο των 18 μηνών. Τα αγαπημένα παιχνίδια είναι ιερά. Μένουν. Επίσης, χρειάζεται να υπάρχει μια καλή αναλογία διαφορετικών παιχνιδιών», εξηγεί ο κ. Payne.

3. Κάνουμε την παρακάτω ερώτηση στον εαυτό μας

Υπάρχει μια αρχή που θα μας βοηθήσει στη διαδικασία και συμπυκνώνεται στην εξής ερώτηση, την οποία πρέπει να θέτουμε στον εαυτό μας σε όλη τη διάρκεια της διαδικασίας: «Είναι αυτό ένα παιχνίδι στο οποίο το παιδί μου μπορεί να βάλει τη φαντασία του ή μήπως είναι πολύ “αμετάβλητο”»; Ο όρος αυτός αναφέρεται σε παιχνίδια ολοκληρωμένα, σχεδιασμένα σε κάθε τους λεπτομέρεια, για να κάνουν ένα και μόνο πράγμα (ή και πολλά εντυπωσιακά πράγματα μαζί, τόσα πολλά, που το παιδί απλώς τα κοιτάει ή περιορίζεται στο να πατάει κουμπιά).

4. Μπαίνουμε στη θέση των παιδιών

Τις στιγμές που θα αναρωτιέστε αν υπερβάλλετε κρατώντας μόνο 5 από τις 10 κούκλες, σκεφτείτε το εξής: «Όπως εμείς χρησιμοποιούμε π.χ. έναν υπολογιστή για τη δουλειά μας, τα παιδιά χρησιμοποιούν ένα παιχνίδι για να παίξουν. Προσφέρουμε στα παιδιά μας τεράστια ποικιλία παιχνιδιών για να τα ευχαριστήσουμε και να τα βοηθήσουμε να αναπτύξουν τις ικανότητές τους. Ας αναρωτηθούμε όμως πώς θα νιώθαμε αν έπρεπε να δουλέψουμε με 5 laptops, 1 desktop και 3 κινητά στη διάθεσή μας. Ε, λοιπόν, αυτό το χάος αισθάνονται και τα παιδιά μπροστά σε τόσα παιχνίδια!», εξηγεί η κα Πρασσά.

«Αν η τακτοποίηση των παιχνιδιών μετά το ξεκαθάρισμα παίρνει πάνω από 1 λεπτό, τότε πρέπει να μειωθούν κι άλλο τα παιχνίδια!», είναι η συμβουλή του κ. Payne.

iStock

Πώς οργανώνουμε όσα παιχνίδια μένουν;

– Φτιάχνουμε δανειστική «βιβλιοθήκη» παιχνιδιών

Ο κίνδυνος να ξαναγεμίσει το δωμάτιο με παιχνίδια είναι δεδομένος. Μια απλή κίνηση μπορεί να μας σώσει. Δημιουργούμε μια δανειστική «βιβλιοθήκη» παιχνιδιών με έναν απλό όρο: Για κάθε παιχνίδι (ή βιβλίο) που μπαίνει στο δωμάτιο, κάποιο άλλο θα αποθηκεύεται. Έτσι, μπορούμε να διαχειριστούμε περιστάσεις με υπερπληθώρα δώρων, όπως τα γενέθλια και οι γιορτές. Παράλληλα, υπάρχει η αίσθηση της ποικιλίας, που αρέσει στα παιδιά.

– Πετάμε τα παιχνιδόκουτα

Η χρήση των παιχνιδόκουτων είναι για να ρίχνουμε μέσα όλα τα παιχνίδια που βρίσκονται στο πάτωμα και να απολαμβάνουμε ένα καθαρό δωμάτιο, σωστά; Λάθος, αφού η τάξη αυτή είναι φαινομενική. Ένα μικρό παιδί που θα αναποδογυρίσει ένα τέτοιο κουτί, για να βρει αυτό που ψάχνει ανάμεσα σε ασύνδετα μεταξύ τους πράγματα, το μόνο που αισθάνεται είναι χάος. Αντίστοιχη θα είναι η αίσθηση όταν του ζητήσουμε να τακτοποιήσει τα πράγματά του.

«Τα παιδιά έχουν την τάση να αναπτύσσουν υπερκινητικότητα και υπερδιέγερση, όταν βρίσκονται αντιμέτωπα με πάρα πολλά αντικείμενα, γεγονός που κάνει το μάζεμα και τις μεταβάσεις (π.χ. από το παιχνίδι στο φαγητό ή στο μπάνιο ή για ύπνο) ακόμα πιο δύσκολες», εξηγεί ο Kim John Payne.

– Επενδύουμε σε καλάθια

Μικρά, μεσαία, μεγάλα. Όλων των ειδών τα καλάθια –ιδανικά από φυσικά υλικά, όπως το ξύλο– είναι μια πολύ καλή λύση αποθήκευσης παιχνιδιών. Τακτοποιώντας ανά κατηγορία τα παιχνίδια σε διαφορετικά καλάθια (π.χ. άλλο για τα τουβλάκια, άλλο για τα μουσικά όργανα) και κρατώντας τα χαμηλά –στο επίπεδο του παιδιού– το βοηθάμε να βρίσκει κάθε φορά αυτό που ψάχνει και το προσκαλούμε να συμμετάσχει στην τακτοποίηση.

Το βιβλίο «γονείς Απλά!» του Kim John Payne κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.

Η Νάταλι Πρασσά είναι Simplicity Parenting Coach.