ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΝΑΣ ΓΟΝΙΟΣ;

Στην προσπάθειά μας να βοηθήσουμε τα παιδιά και να τα μεγαλώσουμε σωστά, ξεχνάμε τα όπλα που έχουμε ως γονείς. Συχνά νομίζουμε ότι είναι η αγάπη, ο ποιοτικός χρόνος ή η άνευ ορίων αποδοχή. Στην πραγματικότητα, η ψυχραιμία είναι η πιο χρήσιμη δύναμη για την καθημερινότητά μας με τα παιδιά.

Αν ρωτήσουν έναν γονιό ποια είναι η πιο σημαντική δύναμη, το πιο σημαντικό όπλο που έχει, μάλλον θα σκεφτεί την αγάπη ή το δέσιμο που μπορεί να καλλιεργήσει με το παιδί του. Οι γονείς όμως έχουμε ένα «πρόβλημα» στην προσπάθειά μας να είμαστε καλοί γονείς: υπερπροσπαθούμε, ξεχνώντας ότι δεν χρειάζεται να είμαστε σούπερ γονείς, χρειάζεται απλώς να είμαστε ψύχραιμοι.

Και αυτό είναι τελικά το σημαντικότερο όπλο που έχει ένας γονιός στην καθημερινότητα με το παιδί του. Η αγάπη φυσικά υπάρχει σε ένα πιο ουσιαστικό επίπεδο, αλλά ο τρόπος που σχετιζόμαστε καθημερινά με το παιδί μας δεν έχει να κάνει με αυτήν. Έχει να κάνει με το πόσο μπορούμε να διατηρούμε την ψυχραιμία μας. 

Το όπλο της ψυχραιμίας

Η ψυχραιμία είναι αυτή που δίνει σταθερότητα και όρια στα παιδιά. Η ψυχραιμία είναι αυτή που βοηθάει συναισθηματικά και οπλίζει ένα παιδί. Χάρη στην ψυχραιμία μας μπορούμε να δίνουμε λύσεις ή - ακόμη καλύτερα - να βοηθάμε το παιδί να τις βρει μόνο του. Όμως πόσο συχνά τη χάνουμε;

iStock

Η απάντηση είναι πολύ. Και αυτό συμβαίνει επειδή ο γονεϊκός ρόλος δεν μπορεί να είναι αποστασιοποιημένος συναισθηματικά. Πολλές φορές ταυτιζόμαστε με το παιδί, όταν είναι θυμωμένο, θέλουμε να το υπερασπιστούμε. Άλλες θυμώνουμε μαζί του, επειδή νιώθουμε ότι μας αγνοεί ή ότι μας παρακούει. Κάποιες φορές υψώνουμε τον τόνο της φωνής μας, για να ακουστούμε, να επιβληθούμε, να δείξουμε τον σωστό δρόμο, αλλά συνήθως τότε είναι που χάνουμε το παιχνίδι.

Το να εμπλεκόμαστε συναισθηματικά με το παιδί μας είναι ένα θέμα. Το να μπορούμε να διαχωρίζουμε τον εαυτό μας από αυτό και να του αναγνωρίζουμε τα «λάθη» της ηλικίας του είναι ένα άλλο. Από την επίγνωση αυτών των δύο καταστάσεων προκύπτει η αρετή της ψυχραιμίας.

Τι συμβαίνει όταν χάνουμε την ψυχραιμία μας

Το να διατηρούμε την ψυχραιμία και την ηρεμία μας όταν το παιδί μας βρίσκεται σε ένταση και όλα του φταίνε είναι σπουδαία δύναμη. Η τιμωρία ή και οι φωνές εκ μέρους μας υποδηλώνουν ότι έχουμε ένταση, θυμό, έχουμε απορρυθμιστεί με τη στάση του παιδιού και δεν μπορούμε όχι μόνο να διαχειριστούμε τη συμπεριφορά του, αλλά ούτε και τα δικά μας συναισθήματα.

Έχοντας πάντα κατά νου ότι οι συναισθηματικές καταστάσεις είναι συχνά μεταδοτικές, με τις φωνές ή την τιμωρία αυτό που καταφέρνουμε είναι να δίνουμε ένα κακό παράδειγμα στο παιδί, το οποίο θα μιμηθεί και φυσικά δεν θα ηρεμήσει. Επιπλέον, με τη στάση μας το μαθαίνουμε να αντιδρά έτσι σε αντίστοιχες περιπτώσεις, με αποτέλεσμα η ένταση να πυροδοτεί κι άλλη ένταση.

Ούτε ανεκτικότητα ούτε ένταση

Στον αντίποδα μιας τέτοιας συμπεριφοράς βρίσκεται η άνευ ορίων παροχή όσων ζητάει το παιδί ή η ανεκτικότητά μας. Αυτές οι συμπεριφορές μαθαίνουν το παιδί να μην οριοθετείται, πράγμα που δεν βοηθάει στην ασφαλή ανάπτυξή του.

Κάθε φορά λοιπόν που το παιδί σας έχει ένα ξέσπασμα, θυμηθείτε ότι εκείνο που σας διαφοροποιεί και σας δίνει δύναμη είναι η διατήρηση της ψυχραιμίας σας. Η ψύχραιμη αντίδρασή σας δεν είναι απαραίτητο ότι θα φέρει άμεσα αποτελέσματα, θα δείξει όμως αργά ή γρήγορα έναν δρόμο αυτορρύθμισης στο παιδί, που είναι αυτό το οποίο έχει περισσότερη ανάγκη.

H Εύη Σταθάτου είναι πιστοποιημένη parent coach.