ΠΕΤΑΜΕ ΧΑΡΤΑΕΤΟ ΣΤΑ ΠΑΡΚΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Την Καθαρά Δευτέρα φτιάχνουμε το καλάθι του πικ νικ με όλα τα νηστίσιμα της ημέρας και, ελπίζοντας πως ο καιρός θα κάνει και πάλι το θαύμα του, πετάμε χαρταετό στους λόφους και στα πάρκα της πόλης. Πού αλλού;

Είμαι κάτοικος Άνω Πετραλώνων. Ο λόφος Φιλοπάππου, λοιπόν, δεν είναι απλώς ο προορισμός που επιλέγουν οι Αθηναίοι –για να θυμηθούμε και τα δελτία ειδήσεων– για να γιορτάσουν τα κούλουμα. Είναι η γειτονιά μας, η πιο κοντινή μας φύση, αυτή που έσωσε το σώμα και την ψυχή μας στην περίοδο της καραντίνας.

Καθημερινό το ραντεβού στον λόφο εκείνη την εποχή που απαγορευόταν να ξεμυτίσεις από τη γειτονιά. Καθημερινή και κυρίως παρηγορητική η βαθιά ανάσα που παίρναμε περπατώντας στους αρχαίους δρόμους του, αγναντεύοντας τη θάλασσα του Φαλήρου από μακριά και έπειτα την Ακρόπολη από την πλευρά της Πνύκας.

Εδώ πάνω φτιάξαμε χιονάνθρωπο στον χιονιά του περασμένου Γενάρη, εδώ πάνω χαιρόμαστε κάθε χρόνο με τα πρώτα λουλούδια της άνοιξης, εδώ ανεβαίνουμε σχεδόν τελετουργικά κάθε Πρωτοχρονιά για να ανταλλάξουμε ευχές και σκέψεις με τους φίλους που μένουν στα πέριξ του κέντρου και για να δούμε το πρώτο ηλιοβασίλεμα της χρονιάς. Στον λόφο του Φιλοπάππου, λοιπόν, κάνουμε και κούλουμα. Βασική προϋπόθεση να το επιτρέπει ο καιρός και... ο κόσμος. Η πολυκοσμία, δηλαδή.

Κική Βασσάλου

Κούλουμα στου Φιλοπάππου

Στα πρακτικά του εορταστικού πικ πινκ, να πούμε αρχικά ότι η δική μας είσοδος στον λόφο είναι από την πλευρά των Πετραλώνων, από τον περιφερειακό του Φιλοπάππου, στο ύψος του πάρκου Βουτιέ και πλησίον του πάρκινγκ του θεάτρου «Δόρα Στράτου». Εδώ υπάρχει ένα βασικό μονοπάτι που η σχετική πινακίδα λέει ότι πρόκειται για την αρχαία οδό Κοίλης και συγκεκριμένα για τα αποκαταστημένα 500 μ. της αρχαίας οδού, η οποία συνέδεε την Ακρόπολη με τον Πειραιά.

Κική Βασσάλου

Δεν ξέρουμε αν στο σημείο αυτό έπαιζαν και τα παιδιά των Αρχαίων Αθηναίων με την ίδια ζέση, ωστόσο η κοιλάδα που σχηματίζεται σε αυτή τη μεριά του λόφου είναι ιδανική για παιχνίδι όλο τον χρόνο και για πέταμα χαρταετού την Καθαρά Δευτέρα. Όσο για τα βράχια, αριστερά και δεξιά, εδώ απλώνονται τα τραπεζομάντηλα και οι ψάθες, με όλα τα νηστίσιμα καλούδια που φέρνει κάθε παρέα από το σπίτι.

Αυτές οι θέσεις για το στήσιμο που πικ νικ είναι, βεβαίως, οι προφανείς. Γιατί, για τους καλούς γνώστες του λόφου και για όσους θέλουν να αποφύγουν την κολλητή παρέα με τους διπλανούς, υπάρχουν και οι λεγόμενες καβάτζες – οι οποίες δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά. Είπαμε, είναι καβάτζες και η αλήθεια είναι πως απαιτούν λίγο παραπάνω κόπο για να τις κατακτήσεις. Αυτές είναι διάχυτες αριστερά και δεξιά της αρχαίας οδού, ανάμεσα στα δέντρα και αφού προηγηθεί λίγο ή πολύ σκαρφάλωμα.

Κική Βασσάλου

Δεν θα σας αποκαλύψω τη δική μας, την οποία τα παιδιά μας αποκαλούν «αρχηγείο». Όχι ότι είναι κανένα φοβερό μυστικό, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι δύσκολο να δώσω οδηγίες τύπου τρίτος βράχος δεξιά, ανοιχτωσιά, ωραία θέα και λεία βραχάκια για άπλωμα της χορταστικής και ελαφρώς μεθυστικής πραμάτειας.

Καμιά φορά, επίσης, το πού θα καθίσουμε στον λόφο –μιλώντας πάντοτε γι' αυτή την πλευρά του Φιλοπάππου– καθορίζεται εν πολλοίς από τη μουσική. Εξηγούμαι: Ο πιο συνηθισμένος ήχος από κρουστά ή, στα μεγάλα κέφια, όπως ταιριάζει και στην Καθαρά Δευτέρα, από μια τσαμπούνα και ένα κλαρίνο, είναι μουσικές που ακούγονται συχνά στον λόφο και προσελκύουν αρκετές παρέες τριγύρω. Μουσικές που συνήθως ακούς από μακριά και δυσκολεύεσαι αρχικά να τις εντοπίσεις. Στη συνέχεια όμως τις βρίσκεις, πλησιάζεις, πιάνεις ένα βραχάκι εκεί γύρω, ακούς, τραγουδάς και, αν το κέφι ανάψει, μπορεί και να πιάσεις τον χορό.

Κική Βασσάλου

Έχει ένα στοιχείο αυθορμητισμού η βόλτα στου Φιλοπάππου. Έτσι είναι όλο τον χρόνο, δηλαδή. Έτσι και την Καθαρά Δευτέρα. Μόνο που εκείνη τη μέρα, αν ο ουρανός είναι καθαρός και ο αέρας επαρκής, έχει και μια επιπλέον χάρη. Έχει έναν ουρανό γεμάτο πολύχρωμους χαρταετούς, που χορεύουν στα ψηλά, πλαισιώνοντας από τους αιθέρες την εικόνα ολόκληρου του λόφου.

Στα χαμηλά, λαγάνες, χαλβάδες, ταραμοσαλάτες, τουρσιά, ελιές και όλοι οι μεζέδες της ημέρας, περισσότερο ή λιγότερο μερακλίδικοι, μεταφέρονται σε ταπεράκια και αλουμινένιες συσκευασίες, μαζί με τα κρασιά, τα ούζα, τα τσίπουρα, τις μπύρες. Στα ψηλά, οι χαρταετοί. Δίπλα και παραδίπλα, τα παιχνίδια και τα γέλια των παιδιών, οι κουβέντες και οι μουσικές των μεγάλων. Μια τεράστια παρέα, τελικά, που, όσο καλή καβάτζα κι αν έχεις, αποτελείς μέρος της. Είτε φαίνεσαι στους πολλούς είτε όχι.

Η ώρα περνάει. Μα ο κόσμος παραμένει. Υπάρχει ένα κοινό μυστικό για όσους συχνάζουν στου Φιλοπάππου. Το ηλιοβασίλεμα. Από τον λόφο των Μουσών, το μνημείο, τον βράχο μπροστά από το μνημείο, από το ύψωμα δίπλα στη «Δόρα Στράτου», απ’ όλα τα σημεία του λόφου που κοιτούν δυτικά και νοτιοδυτικά, ο ουρανός γίνεται ροζ, κόκκινος, πορτοκαλής· σιγά-σιγά σκοτεινιάζει. Μόνο που την Καθαρά Δευτέρα ο ουρανός έχει και τη χάρτινη παρέα του.

Κική Βασσάλου

Κάπου τότε οι ομιλίες και οι ήχοι χαμηλώνουν, ο κόσμος αρχίζει να μαζεύεται, μικροί και μεγάλοι κατεβάζουν και τους τελευταίους χαρταετούς και επιστρέφουν πίσω στην πόλη. Μια μεγάλη γιορτινή μέρα στον λόφο έχει μόλις τελειώσει.

Στα υπόλοιπα πάρκα της πόλης

Δεν είναι, βέβαια, μόνο ο λόφος Φιλοπάππου όπου μπορεί κανείς να κάνει κούλουμα και να πετάξει αετό στην Αθήνα. Παρόλο που ζούμε σε μια πόλη που, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του European Environment Agency, βρίσκεται στη δεύτερη χαμηλότερη θέση από όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αναφορικά με την πράσινη υποδομή της, αξίζει να σημειώσουμε ότι την ίδια στιγμή κατέχει την τρίτη υψηλότερη θέση σε ελεύθερους χώρους πρασίνου. Και αυτή είναι μια πληροφορία που καλό είναι να μην προσπεράσουμε δίχως σκέψη.

Είναι γνωστός ο αγώνας που δίνουν οι κάτοικοι στα πέριξ του Φιλοπάππου απέναντι στις εξαγγελίες του Δήμου Αθηναίων για ίδρυση της «Εθνικός Κήπος και Μητροπολιτικό Πράσινο ΑΕ» που θα διαχειρίζεται τον Φιλοπάππου και τον Εθνικό Κήπο. Και είναι γνωστοί οι αγώνες των κατοίκων και σε άλλους «πράσινους» χώρους της πόλης, ώστε να παραμείνουν ανοικτοί, ζωντανοί και ελεύθεροι.

Κική Βασσάλου

Ακολουθούν τέσσερα αγαπημένα και –εννοείται– ελεύθερα αθηναϊκά πάρκα για μια καθαροδευτεριάτικη εξόρμηση με τα όλα της: από το κέντρο της Αθήνας μέχρι τη Δραπετσώνα και από το Ίλιον μέχρι το Μαρούσι.

– Ακαδημία Πλάτωνος, Κολωνός

Ένα αρχαιολογικό άλσος είναι στην πραγματικότητα το αγαπημένο πάρκο, με διάφορες εισόδους και δημοφιλέστερη αυτή απέναντι από το ομώνυμο καφενείο. Εδώ, στον χώρο όπου το 387 π.Χ. ο Πλάτωνας ίδρυσε την περίφημη φιλοσοφική σχολή του και στα πέριξ αυτής, ερχόμαστε σήμερα για παιχνίδι, γυμναστική, χαλάρωση και εννοείται νηστίσιμο πικ νικ.

– Πολυχώρος Λιπασμάτων, Δραπετσώνα

Κική Βασσάλου

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, ο χώρος δίπλα στο ιστορικό εργοστάσιο Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα ήταν ολότελα εγκαταλειμμένος και μήλον της έριδος αναφορικά με τις «επενδυτικές προοπτικές» του. Μεγάλη κουβέντα. Τελικά, μετά από πολύχρονους αγώνες, ο χώρος πέρασε στα χέρια του Δήμου Κεραστινίου-Δραπετσώνας, ο οποίος προχώρησε στην ανάπλασή του και στην παράδοση στους κατοίκους των πειραϊκών περιοχών ενός φανταστικού πάρκου ακριβώς πάνω στη θάλασσα. Μοναδική η βόλτα και η θαλασσινή αίσθηση, αλλά και η εμπειρία αν βρεθείτε εκεί (που θα βρεθείτε) την ώρα που πηγαινοέρχονται τα πλοία στο λιμάνι του Πειραιά. Προσοχή μην προσγειωθεί ο αετός σας στο νερό.

– Μητροπολιτικό Πάρκο «Αντώνης Τρίτσης», Ίλιον

iStock

Ένας παράδεισος έκτασης 1.200 στρεμμάτων στα δυτικά προάστια της πόλης είναι το Μητροπολιτικό Πάρκο Περιβαλλοντικών και Εκπαιδευτικών Δραστηριοτήτων και Ανάπτυξης Κοινωνικής Οικονομίας «Αντώνης Τρίτσης», όπως είναι το πλήρες όνομά του. Έξι τεχνητές λίμνες, ένα κανάλι, πλούσια χλωρίδα και πανίδα είναι στη διάθεση των χιλιάδων καθημερινών χρηστών του πάρκου, το οποίο μπορεί να μην διανύει την καλύτερη περίοδό του από άποψη φροντίδας, εξακολουθεί ωστόσο να αποτελεί τον πιο δυνατό πνεύμονα πρασίνου της Δυτικής Αττικής. Και μια εξαιρετική πρόταση για κούλουμα!

– Κτήμα Συγγρού, Μαρούσι

Κική Βασσάλου

Το φυσικό δάσος των βορείων προαστίων καταλαμβάνει έκταση 950 στρεμμάτων, καλύπτεται κυρίως από πεύκα και είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε όσους θέλουν να νιώσουν για λίγο μόνοι με τη φύση χωρίς να βγουν εκτός πόλης. Είναι τόσο μεγάλη η έκτασή του και οι διαφορετικές διαδρομές που μπορείς να ακολουθήσεις, που δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να χαθείς για λίγο. Ποδήλατο, τζόκινγκ, περίπατος, διάβασμα, χαλάρωση είναι στο καθημερινό πρόγραμμα των χρηστών του από το Μαρούσι, την Κηφισιά και τα πέριξ. Την Καθαρά Δευτέρα, βέβαια, η παρέα μεγαλώνει και το «μενού» του πάρκου είναι περισσότερο εορταστικό. Εδώ, αν κάτι μπορεί να σας δυσκολέψει, είναι τα πεύκα στο πέταμα του χαρταετού. Μικρό το κακό!

Κλείνοντας, μια συμβουλή για όλους, σε όποιο πάρκο και αν βρεθούμε: Φεύγοντας μαζεύουμε όλα μας τα σκουπίδια – σαν να μην περάσαμε ποτέ από εκεί. Καλά κούλουμα και ειρήνη!