ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΕ ΑΚΤΕΣ ΚΑΙ ΛΙΜΝΕΣ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΙΤΑΛΙΑ

Τα μέρη που αντικρίζεις στη Ριβιέρα και τις λίμνες της Βόρειας Ιταλίας δημιουργούν συνεχώς την αίσθηση του μοναδικού και καθένα από αυτά γίνεται ένα σπάνιο βότσαλο που θέλεις να το πάρεις μαζί σου στο σπίτι.

Αν έχεις δει το Call my by your name του Luca Guadagnino, αποκλείεται να μην έχεις ζηλέψει το vibe καλοκαιρινής ραστώνης και ξεγνοιασιάς που διακρίνει την ταινία, σε μεγάλο βαθμό χάρη στα μαγευτικά ιταλικά τοπία. Αν θέλεις να ζήσεις κάτι παρόμοιο, τότε ένα ταξίδι στις λίμνες της Βόρειας Ιταλίας είναι ακριβώς αυτό που ψάχνεις.

Δεν ξέρω αν θα ζήσεις εκεί μια ερωτική ιστορία εξίσου δυνατή όσο η κινηματογραφική, αλλά μπορώ να σου εγγυηθώ πως τα τοπία που θα γνωρίσεις στις λίμνες της Βόρειας Ιταλίας μοιάζουν βγαλμένα από ταινία.

Παρότι έκανα το συγκεκριμένο ταξίδι καλοκαίρι, θα σου πρότεινα αν έχεις την δυνατότητα να το κάνεις μέσα στο φθινόπωρο ή την άνοιξη, για να γλιτώσεις την πολυκοσμία και την –κουραστική ενίοτε– αναμονή σε κάθε λογής μαγαζί και αξιοθέατο. Μπορείς να επιλέξεις για τη διαμονή σου το επιβλητικό Μιλάνο και να αφιερώσεις πέντε, έξι μέρες για να επισκεφτείς από κει μερικές από τις πιο όμορφες πόλεις και λίμνες της ιταλικής Ριβιέρας. Βάλε στα ακουστικά σου το Mr. Sandman, φόρα γυαλιά ηλίου, ρίξε πάνω σου κάτι ελαφρύ και αέρινο και ξεκινάμε.

Πορτοφίνο: Το λιμάνι των δελφινιών

Όταν ακούς Πορτοφίνο, σίγουρα σου έρχεται στο μυαλό εκείνη η κλασική καρτποσταλική φωτογραφία με τα πολύχρωμα σπιτάκια να απλώνονται περιμετρικά του λιμανιού. Στην πραγματικότητα, πέρα από την προφανή του ομορφιά και τη φήμη που έχει αποκτήσει λόγω των διάσημων παραθεριστών του, το συγκεκριμένο λιμανάκι κρύβει πολλά περισσότερα μυστικά που σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις.

iStock

Το Portofino πήρε το όνομά του, από το λατινικό Portus Delphini (επειδή φιλοξενούνταν στον κόλπο του πολλά δελφίνια) και βρίσκεται στην περιφέρεια της Λιγυρίας, στη βορειοδυτική Ιταλία. Μοιάζει σαν ένα μικρό λυχναράκι, που μόλις πατήσεις το πόδι σου στα πλακόστρωτα σοκάκια του βγάζει από μέσα του ένα παντοδύναμο τζίνι έτοιμο να ικανοποιήσει κάθε σου ευχή και επιθυμία.

Μπορείς απλώς να βολτάρεις στα σοκάκια του και να περάσεις την ώρα σου μπαινοβγαίνοντας στις μπουτίκ και στις γκαλερί, καταλήγοντας σε ένα από τα πολυτελή café με θέα στον πολύβουο όρμο με τα σκάφη και τα ιστιοπλοϊκά. Αν πάλι είσαι λάτρης της φύσης, θα απολαύσεις μια βόλτα στο ομώνυμο φυσικό πάρκο, το οποίο είναι ένας παράδεισος για τους φίλους της πεζοπορίας, με άπειρα οργανωμένα μονοπάτια, πολλά εκ των οποίων χαρίζουν μία εντυπωσιακή πανοραμική θέα ολόκληρης της περιοχής. Το πάρκο φιλοξενεί και το καταφύγιο Semaforo Vecchio, στο οποίο μπορεί να διανυκτερεύσει κάποιος, σε υψόμετρο 610 μέτρων.

iStock

Όπως κάθε αληθινά όμορφο μέρος, για να το απολαύσεις στην ολότητά του πρέπει να το δεις από ψηλά: το Castello Brown –φρούριο του 19ου αιώνα το οποίο πλέον λειτουργεί ως μουσείο– και η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου θα σου προσφέρουν πανοραμική θέα. Οπλίσου με υπομονή και αντοχή, γιατί η ανηφόρα είναι μικρή αλλά πολύ απότομη (αν βρίσκεσαι εκεί καλοκαιρινούς μήνες, καλύτερα να αποφύγεις να κάνεις αυτή την βόλτα μεσημέρι).

Λίμνη Κόμο: Il dolce far niente

Έχω επισκεφτεί πολλές φορές την Ιταλία και είναι αγαπημένος μου προορισμός, αλλά την ημέρα που πέρασα στη λίμνη Κόμο ένιωσα επιτέλους σε όλη της την σημασία την διάσημη φράση από το Eat, Pray, Love: il dolce far niente, η γλύκα του να μην κάνεις τίποτα. Η λίμνη Κόμο αποτελεί την πιο γνωστή λίμνη της Ιταλίας ενώ είναι και μια από τις πιο διάσημες στον κόσμο. Βρίσκεται σχεδόν 40 λεπτά από το Μιλάνο και περιτριγυρίζεται από διάφορα χωριά, καταπράσινα βουνά και λόφους.

iStock

Αυτά που επισκέφθηκα εγώ ήταν το Κόμο, το Μπελάτζιο, η Βαρένα και το Μενάτζιο. Καταρχάς, η μετακίνηση με το καραβάκι από το ένα μέρος στο άλλο ήταν μια εμπειρία αλησμόνητη, μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να θαυμάσεις την παράξενα αρμονική αγκαλιά ενός μεσογειακού τοπίου με το αλπικό σκηνικό. Τα κρυστάλλινα νερά στα οποία καθρεφτίζονται σαν άλλοι Νάρκισσοι οι αρχοντικές επαύλεις με τους ολάνθιστους μικρούς τους παραδείσους, τα καραβάκια που σχίζουν τα νερά, τα φιορδ και το δροσερό αεράκι –που σε χτυπάει στο πρόσωπο ακόμη και τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες– σε κάνουν να ξεχνάς και να ξεχνιέσαι. Σε ωθούν στο να καταφέρεις κάτι πολυπόθητο και τόσο σπάνιο στις μέρες μας: να είσαι παρών στην στιγμή, με το μυαλό σου να είναι δέσμιο μόνο της αβάσταχτης ομορφιάς.

To πολυσύχναστο Μπελάτζιο και ο κρυμμένος θησαυρός της Βαρένα

Μετά το Κόμο, το Μπελάτζιο είναι από τους διασημότερους προορισμούς της λίμνης. Δυστυχώς όμως, διάσημος προορισμός σημαίνει και πολυκοσμία και ειδικά στο Μπελάτζιο συρρέουν ως επί το πλείστον τουρίστες της μιας ημέρας –των λίγων ωρών συγκεκριμένα–, οπότε αυτό συνεπάγεται μια γενικότερη βιασύνη και έναν περιρρέοντα εκνευρισμό που ομολογώ με έβγαλε λίγο από την κατάσταση γαλήνης στην οποία βρισκόμουν.

iStock

Για παράδειγμα, καθίσαμε –μετά από κάμποση αναμονή– να πιούμε έναν καφέ σε ένα από τα άπειρα μαγαζιά στην παραλίμνια όχθη, αλλά έπρεπε να υποστούμε από τη μια νευρικούς σερβιτόρους, που ήθελαν να μας διώξουν όσο το δυνατόν συντομότερα, κι από την άλλη κουρασμένους τουρίστες, που εποφθαλμιούσαν το τραπέζι μας σαν να ήταν το μοναδικό πηγάδι σε μια αχανή έρημο. Το μέρος φυσικά παραμένει πανέμορφο και παγερά αδιάφορο για όλα αυτά, οπότε δεν προτείνω σε καμία περίπτωση να μην το επισκεφτείς, αλλά συνιστώ να το αποφύγεις τη high season ή τουλάχιστον να πας προετοιμασμένος.

Από την άλλη, η πολύ πιο ήσυχη και διακριτική Βαρένα, η οποία βρίσκεται στην ανατολική όχθη, προσφέρει εξίσου όμορφα τοπία χωρίς το ενοχλητικό βουητό των εκατοντάδων τουριστών.

Εδώ έκανα μία από τις πιο ωραίες βόλτες του ταξιδιού – ίσως και της ζωής μου: Επισκεφτήκαμε τους κήπους της Villa Monastero, ενός παραδεισένιου βοτανικού κήπου δίπλα στην λίμνη. Παρότι περπατάς σε μια στενή λωρίδα, τα γλυπτά και τα σιντριβάνια που συναντάς κατά μήκος της δίνουν την εντύπωση ότι βαδίζεις σε μια πλατιά λεωφόρο, στην οποία αντί για αμάξια και τερατώδη, άχαρα κτίρια, απλώνονται παιώνιες, φοίνικες, τριανταφυλλιές και γλυσίνες.

iStock

Έχοντας μαζέψει εντός σου όλο αυτόν τον οργασμό της φύσης, είναι φυσικό επακόλουθο να περπατήσεις στην Passeggiata degli innamorati (η βόλτα των ερωτευμένων), το παραλίμνιο κομμάτι με την κόκκινη περίφραξη. Αν βρεθείς εδώ κατά το δειλινό, θα μαγευτείς από τα χρώματα του ουρανού που αντανακλώνται στα νερά της λίμνης και ίσως συναντήσεις εντέλει τον πιο μεγάλο από όλους τους έρωτες: το πάθος για ζωή!

Λίμνη Γκάρντα: Σιρμιόνε, το καταφύγιο της Μαρίας Κάλλας

Το Sirmione είναι η διασημότερη πόλη της λίμνης Γκάρντα, της μεγαλύτερης λίμνης της Ιταλίας. Η βόλτα μας εκεί ήταν σαν ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο. Από την μια η θέα στην πανέμορφη μεγαλοπρεπή λίμνη, από την άλλη η παλιά πόλη που είναι μια λαβυρινθώδης διαδρομή από αναγεννησιακά αρχοντόσπιτα, βενετσιάνικα παλάτια και γοτθικές εκκλησίες. Ανάμεσα στα αξιοθέατα που αξίζει να επισκεφτείς βρίσκονται το κάστρο Scaliger (ένα από τα καλύτερα διατηρημένα κάστρα της Ιταλίας) και η σπηλιά του Catullus, καθώς και τα ερείπια αρχαίων ρωμαϊκών επαύλεων, όπως η Villa Romana del Casale και Villa Dei Quintili.

iStock

Στην περιοχή υπάρχουν επίσης θερμά νερά. Μπορείς να επισκεφθείς τις πολυτελείς εγκαταστάσεις spa (με είσοδο), ή να ρίξεις τη βουτιά σου στη λίμνη στο σημείο που βγαίνουν τα θερμά νερά. Μετά το μπάνιο, σου προτείνω αντί για gelato να δοκιμάσεις την περιβόητη γρανίτα λεμόνι, καθότι η περιοχή φημίζεται για τα μυρωδάτα λεμόνια που καλλιεργούνται εκεί.

Φυσικά, από ένα τέτοιο παραμυθένιο ταξίδι στον χρόνο, δεν θα μπορούσε να λείπει ένας μεγάλος μύθος, ο διαχρονικότερος όλων: σε ένα όμορφο σπίτι που σε κρυφοκοιτάζει μέσα από δυο πράσινα δέντρα, στη Via Catullo, πέρασε πολλά καλοκαίρια η Maria Callas, καθώς ήταν η θερινή κατοικία του βερονέζου Giovanni Battista Meneghini.

Stefanos Kyriazis / Alamy / Visualhellas.gr

Λέγεται ότι η Callas αγάπησε βαθιά αυτό το μέρος, καθώς για χρόνια της πρόσφερε ένα καταφύγιο μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τους προσωπικούς της δαίμονες. Αν σταθείς για λίγο να ξαποστάσεις απέναντι σ’ αυτό το σπίτι και προσπαθήσεις να το αφουγκραστείς, ίσως ακούσεις όλες τις ιστορίες που έχει να σου διηγηθεί κι ίσως ακόμη σου έρθει στα αυτιά η σιγανή μουσική μιας άριας.

Επιστέφοντας στην Αθήνα και χαζεύοντας το υλικό στη φωτογραφική μου μηχανή, θυμήθηκα μια συζήτηση που είχα με έναν φίλο: του είχα πει πως βρίσκω λίγο υπερβολικούς τους ανθρώπους που δεν αφήνουν γωνία για γωνία αφωτογράφιστη στα μέρη που επισκέπτονται. Μου είχε απαντήσει: Ίσως δεν έχεις βρεθεί ακόμη στο σωστό μέρος. Πράγματι, αυτό το ταξίδι στις λίμνες της Βόρειας Ιταλίας ήταν το πιο άξιο φωτογράφισης που έχω κάνει! Γιατί τα μέρη σου δημιουργούσαν συνεχώς την αίσθηση του μοναδικού και καθένα από αυτά γινόταν ένα σπάνιο βότσαλο που θέλεις να το πάρεις μαζί σου στο σπίτι.