O ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ, ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ «ΜΗΤΣΟΤΑΚ» ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ

Ο Διονύσης Σαββόπουλος έχει κάνει και στο παρελθόν ατυχείς τοποθετήσεις πολιτικής υφής. Αλλά κάποιοι που σήμερα τον αποκηρύσσουν οργισμένοι τότε τον αποθέωναν.

Ας το ξεκαθαρίσουμε εξαρχής: Ό,τι και να κάνει ο Διονύσης Σαββόπουλος, όποιες κι αν είναι οι επιλογές του, όσους Μητσοτάκηδες κι αν υμνήσει, ακόμη και με τον διάβολο να πάει, ποτέ δεν θα παύσει να υπάρχει μέσα μου ως μέγας δημιουργός με ανεκτίμητη προσφορά στον τόπο μας.

Στην περίπτωσή του δεν ισχύει ο προγονικός αφορισμός (του Δημοσθένη) που διαπλέει παιδευτικά τον χρόνο. Για εκείνο λέω, το «Προς γαρ το τελευταίο εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται».

Δεν ισχύει, όχι μονάχα γιατί καθένας έχει το δικαίωμα στο αναθεωρείν, αλλά διότι το έργο του Σαββόπουλου είναι κομμάτι μάλαμα που θα ανήκει αιωνίως στα τιμαλφή της πατρίδος, ανεπηρέαστο από τις (πολιτικές) περιδινήσεις του δημιουργού του.

Προσωπικά θεωρώ ότι ο Διονύσης Σαββόπουλος ανήκει στους παππούδες του έθνους, δίπλα σε κορυφαίους ποιητές, διανοητές, επιστήμονες, καλλιτέχνες κ.ά. που εισέφεραν τα μέγιστα στη χώρα μας.

Καταλαβαίνω την πικρία εκείνων που άκουσαν τον Διονύση Σαββόπουλο να προκρίνει Κυριάκο Μητσοτάκη (το έπραξε το 2019, το κάνει και τώρα). Ήταν ένα τοτέμ για την ευρύτερη Αριστερά ο σπουδαίος κανταδόρος. Και δεν αντέχουν όσοι περπάτησαν μαζί του να τον βλέπουν υμνωδό και πολιτικό συνταξιδιώτη «των άλλων».

Εκδήλωση για τα 100 χρόνια της ΓΣΕΕ με συναυλία του Διονύση Σαββόπουλου, 21 Μαΐου 2018. EUROKINISSI/ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Ας μην επαναλάβουμε τα ίδια για το έργο που συχνά αυτονομείται από τον δημιουργό και τις κατοπινές επιλογές του. Κι ας μείνουμε σε «κάτι» που ξεχνούν –ή, μάλλον, βολικά παρακάμπτουν– κάποιοι πικραμένοι ή κατήγοροι της σήμερον.

Λυπάμαι που θα τους στενοχωρήσω, αλλά κάποτε –σε μια κηλίδα του Σαββόπουλου–, τότε λοιπόν που υμνούσε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (!) και καθύβριζε χυδαία και λαϊκίστικα τον Ανδρέα Παπανδρέου και συνολικά τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, εκείνοι τον χειροκροτούσαν και τον αποθέωναν.

Ναι, ήταν το δυσώνυμο, το βρώμικο ΄89. Τότε που η Αριστερά δεν συγκυβέρνησε απλώς με τον «αρχιερέα της Αποστασίας», αλλά πήγαιναν χέρι χέρι –ηγέτες, στελέχη, μίντια– με τον Μητσοτάκη με πρόσχημα την κάθαρση.

Στόχος τους ήταν αφενός να μειωθούν οι εντυπώσεις από την ηχηρή πτώση του «Υπαρκτού» και αφετέρου να εξοστρακιστεί οριστικά από το προσκήνιο ο Ανδρέας Παπανδρέου. Τότε λοιπόν σχεδόν σύμπασα η Αριστερά αποθέωνε τον Σαββόπουλο που… αποθέωνε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη με τον περιώνυμο δίσκο του «Το κούρεμα».

Πάρτε μια γεύση από εκείνη την ατυχέστατη στιγμή του Διονύση Σαββόπουλου. Στο τραγούδι «Μην περιμένετε αστειάκια» ο Διονύσης Σαββόπουλος μιλάει για έναν «μοιχό εβδομηντάρη» (για τον Ανδρέα Παπανδρέου, φυσικά), για  «δασύτριχους πολίτες», για γύφτους, τρωγλοδύτες και για «το σκυλολόι αυτού του Άδη. Σε ποιους αναφέρεται; Στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, φυσικά…

Και στο περιώνυμο τραγούδι υπό τον τίτλο «Μητσοτάκ», λέει μεταξύ άλλων:

«Το νόμισμα είναι πάντως τόσο ξεπεσμένο / διαλέγω ό,τι μπορώ που να ναι και φθηνό / να ’ναι κι αγαθό / προπάντων ικανό να βγάλει από τη μέση / το κνώδαλο αυτό, τον παπατζή».

Αγαθός κατά τον Σαββόπουλο είναι ο Μητσοτάκης! Κνώδαλο και παπατζής ο Παπανδρέου… Είμαι βέβαιος ότι θα θυμούνται αυτή τη θηριωδία όσοι τότε τον υμνούσαν και σήμερα πικραίνονται που επιλέγει Κυριάκο Μητσοτάκη.

Αυτό αφορά και κάποιους γραφιάδες της εποχής εκείνης, οι οποίοι δεν έγραψαν λέξη για τις χυδαιότητες, αλλά σήμερα αποκηρύσσουν οργισμένοι τον Σαββόπουλο…

Στην Επίδαυρο, με τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη, 8 Ιουλίου 2013. EUROKINISSI/ΘΕΑΤΡΟ ΑΚΡΟΠΟΛ

Υπήρξε και κάποια άλλη ατυχής στιγμή του σπουδαίου τραγουδοποιού. Το καλοκαίρι του ’13 ανέβασε στην Επίδαυρο τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη. Και τι έκανε; Επανέλαβε με τον τρόπο του την φράση του Πάγκαλου, «Μαζί τα φάγαμε», στηλιτεύοντας την ελληνική κοινωνία!

Επιτρέψτε μας να παραθέσουμε απόσπασμα από κείμενο του υπογράφοντος στην «Ελευθεροτυπία» (Οκτώβριος του ’13) για το θέμα αυτό:

«Έρχεται, λοιπόν, ο σεβάσμιος Σαββόπουλος να τα υπενθυμίσει όλα αυτά (ψεύτικες συντάξεις, διακοποδάνεια, πούρα, τζιπ κ.λπ.), αλλά πώς; Κάνοντας ένα άλμα πάνω από την ιογόνο πηγή! Δηλαδή, ξεχνώντας τις κατευθύνσεις και τις επιλογές συγκεκριμένων πολιτικών, συγκεκριμένων κομμάτων, συγκεκριμένης προπαγάνδας, συγκεκριμένης εποχής… Δυστυχώς, ο ανεκτίμητης προσφοράς δημιουργός στην Επίδαυρο ντύθηκε Πάγκαλος».

Στην κηδεία του Σεραφείμ Φυντανίδη, στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών, 27 Δεκεμβρίου 2014. EUROKINISSI/ ΚΑΤΩΜΕΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

Και κάτι προσωπικό, έτσι για την ιστορία: Από την στήλη μου στην «Ελευθεροτυπία» είχα ασκήσει αυστηρή κριτική στον Διονύση Σαββόπουλου με αφορμή «Το Κούρεμα» και την εν γένει στάση του το ’89.

Το ίδιο επικριτικός υπήρξα και έναντι της Αριστεράς που συμπορεύτηκε με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη με άλλοθι την ψευδώνυμη κάθαρση. Κι όμως. Ο αείμνηστος Σεραφείμ Φυντανίδης, επιστήθιος φίλος του Σαββόπουλου, δεν έκοψε ποτέ ούτε λέξη από τα κείμενα που βρίσκονταν στον αντίποδα των θέσεων που είχε τότε η «Ε».

Αυτά. Απλώς, να επαναλάβω το ήδη σημειωθέν εισαγωγικώς: Ακόμη και με τον διάβολο να πάει ο Διονύσης Σαββόπουλος, ποτέ δεν θα παύσει να υπάρχει μέσα μου ως μέγας δημιουργός με ανεκτίμητη προσφορά στον τόπο μας.