ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΪ ΒΑΣΙΛΗΣ; ΕΝΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΑΠΑΝΤΑ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ

Τι σημαίνει ο Αϊ Βασίλης για ένα μικρό παιδί; Ο γιος μου, ο Άρης, είναι σίγουρος ότι υπάρχει. Και μαζί με τη μητέρα του, τη Μία, θα φροντίσουμε να το πιστεύει για κάποια χρόνια.

«Από τη γραμματεία του Άγιου Βασίλη σας καλώ», λέω στο τηλέφωνο για να το επαναλάβει η Μία. «Παραλάβαμε το γράμμα του Αριστείδη». «Αλήθεια;» λέει εκείνη με ενθουσιασμό. Σας ορκίζομαι ότι «άκουγα» από το τηλέφωνο τις κόρες των ματιών του Άρη να διαστέλλονται. Η μαγεία του ήρωα από το Ροβανιέμι τον έχει κυριέψει από πέρυσι.

Ο Αϊ Βασίλης συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σούπερ ήρωες που τον ορίζουν. Όχι με τον τρόπο που τον επηρεάζει, ας πούμε, ο Spiderman. Στα παιδικά πάρτι με face painting πάντα τον βάφουν άνθρωπο-αράχνη και καμώνεται ότι πετάει ιστό από το χέρι. Ξέρει όμως ότι είναι παιχνίδι φαντασίας.

Με τον Αϊ Βασίλη είναι αλλιώς. Ξέρει ότι είναι πραγματικός. Ότι θα έρθει την παραμονή των Χριστουγέννων. Δεν ξέρει πότε είναι η παραμονή, όμως μας εμπιστεύεται ότι θα τον ενημερώσουμε.

Τι ώρα είναι;

Ο χρόνος είναι ακόμη πεδίο αδιερεύνητο. «Τι ώρα είναι;» με ρώτησε μια μέρα η Μία. «Τρεισήμισι», της είπα. «Κι εγώ!» είπε ο Άρης. Διότι λεπτά, εβδομάδες και χρόνια δεν έχουν σημασία για εκείνον. Στον παιδικό σταθμό μαθαίνει τις εποχές. Μαθαίνει να κάνει υπομονή: να περιμένει τις μέρες του φωτός, του χιονιού, την εποχή που τα φύλλα πέφτουν.

Από μας μαθαίνει τις ημέρες: σήμερα δεν βλέπουμε τηλεόραση, σήμερα θα πάμε βόλτες με τη Λήδα. Σήμερα θα μάθουμε ότι έχουμε 25 ημέρες μπροστά μας για τα Χριστούγεννα. Τότε θα έρθει ο Αϊ Βασίλης. «Δεν θα ανάψουμε το τζάκι», μας προειδοποιεί. Για να μην καεί εκείνος που αγαπάει τους πάντες, ακούει τις ανάγκες των παιδιών και είναι κάθε χρονιά παρών.

Ήμουν καλό παιδί;

Βεβαίως, ο Αϊ Βασίλης έρχεται υπό προϋποθέσεις. Την εξής μία: να είναι καλό παιδί. 365 μέρες είναι πολύς καιρός και ο ίδιος, τα είπαμε, δεν αντιλαμβάνεται ακόμη την έννοια της κυκλικότητας του χρόνου. «Είμαι καλός, μαμά;» ρωτάει. Πάντα, αγάπη μου. Τα παιδιά είναι όλα καλά. Καμιά φορά, μπορεί να μην είναι, αλλά δεν φταίνε εκείνα.

Με μια αγκαλιά και λίγη πίστη, όλα αλλάζουν όταν είσαι τρεισήμισι. Σε κάθε περίπτωση, κάτι μεσημέρια με τσιρίδες και ατέλειωτα «δεν θέλω», κάνω ότι τον μαγνητοσκοπώ για να στείλω το βίντεο στον Άγιο Βασίλη. Είμαι τέρας; Λέτε να μην μου φέρει δώρο; Είμαστε η γενιά γονιών που μεγαλώνουμε τα παιδιά χωρίς τιμωρία και μπαμπούλες. Όμως λίγη απειλή από τον Βόρειο Πόλο δεν έβλαψε κανέναν, αντιθέτως, του δίνει μια προοπτική, έναν στόχο.

Illustration: Χριστίνα Αβδίκου

Ο Ρούντολφ της Καίτης

Πλησιάζει η γιορτή του σχολείου κι όλο κάποια τραγούδια ψελλίζει. Άλλοτε αγγλικά, άλλοτε ελληνικά, δεν είμαστε σίγουροι τι θα παρακολουθήσαμε. Στο σπίτι ακούμε τον Ρούντολφ της Καίτης Γαρμπή. Δεν είναι της Καίτης, αλλά τον λέει καλύτερα από τον Καλλίρη. Φέτος κατάλαβα για πρώτη φορά ότι τον Ρούντολφ τον κορόιδευαν οι «φίλοι» του επειδή είχε κόκκινη μύτη, μέχρι που ήρθε ο Αϊ Βασίλης και είπε ότι έχει μέσα του το φως κι ότι είναι σοφός.

«Δεν είναι φίλοι του αν τον κοροϊδεύουν», του είπα. Εμείς μεγαλώσαμε λέγοντας τον Αϊ Βασίλη χοντρό και θεωρώντας τον πιθανότατα χαζό, αφού δεν έβλεπε τις ζαβολιές και την κακία των παιδιών. Δεν είναι κακά τα παιδιά, αλλά μερικές φορές μπορεί να κάνουν κακό στα άλλα παιδιά και τότε οφείλουν οι γονείς να αφουγκράζονται και να αναλάβουν εκείνοι δράση, και όχι ο κύριος με την κόκκινη στολή από την Καισαρεία.

Σου γράφω ένα γράμμα, όχι πως θα σου το δώσω

Δεν ξέρει να γράφει ακόμη. Έτσι του γράψαμε εμείς το γράμμα και το πήγα στο ειδικό γραμματοκιβώτιο Εξπρές. Επέστρεψα κι έτρεξε να με ενημερώσει ότι είχαν καλέσει από τη «γραμματεία του Άγιου Βασίλειου» και πως είχαν παραλάβει το γράμμα του. Μα πότε πρόλαβε και πήγε; «Τα γραμματοκιβώτια ενώνονται με υπόγειους σωλήνες τεράστιους με τον Βόρειο Πόλο», μου εξηγεί.

Έπρεπε να κρύψω το γράμμα. Να μην το βρει τώρα, αλλά όταν πια δεν θα πιστεύει στον Άγιο Βασίλη και να ανακαλέσει την προσμονή και τη χαρά που αισθάνεται τώρα. Την αίσθηση δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης: να κάνει δώρα σε εκείνα τα παιδιά που δεν μπορούν να στείλουν γράμμα. Ακόμη δεν ξέρει να διαβάσει. Δεν μπορεί να διαβάσει το τιμολόγιο για το ποδήλατο που ζήτησε, τούτη εδώ τη στήλη. Ό,τι ξέρει, είναι από τα παραμύθια.

O Αϊ Βασίλης μπορεί να έρθει απ’ το μπαλκόνι

Την παραμονή των Χριστουγέννων θα λείπουμε για ρεβεγιόν και staycation στο Herodion Hotel στην Ακρόπολη. Θα έχουμε αφήσει προηγουμένως το ποδήλατο μπροστά στο τζάκι. Θα βάλουμε ένα ποτήρι γάλα και μερικά μπισκότα, τα οποία θα ψήσουμε εμείς. Μπορεί να έρθει από το μπαλκόνι. Μπορεί να χτυπήσει το κουδούνι. Μπορεί να έρθει στην ταράτσα. Όμως θα έρθει.

«Να του πούμε να χιονίζει αγάπη», μας λέει. Κι εμείς το ίδιο θέλουμε. Να έρθει ακροποδητί να μην μας τρομάξει, να πει «είστε καλά παιδιά», να μας κάνει ένα δώρο ανέλπιστο. Να χιονίσει πίστη. Να αγαπάμε και να μας αγαπούν. Μετά από δύο σκοτεινά Χριστούγεννα, το έχουμε όλοι ανάγκη.

Το μήλο κάτω από το έλατο θα πέσει

Μέχρι να έρθει ο Άγιος Βασίλης, ο Άρης αράζει κάτω από το δέντρο. Του στρώσαμε ένα χαλάκι-παιχνίδι που του είχε πάρει ο νονός Πάνος, βάλαμε κι ένα τρενάκι. Περνάει ώρες εκεί. Τις προάλλες βρήκα έναν γκλίτερ Πύργο του Άιφελ, έναν τάρανδο κι ένα αυτοκινητάκι όλα σε ένα κλαρί. Ποιος ξέρει τι ιστορία είχε φτιάξει με το νου του;

Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει. Θυμάμαι μικρός να κάθομαι κι εγώ κάτω από το δέντρο. Στις λάμψεις από τις γυάλινες μπάλες έβλεπα ιστορίες, ονειρευόμουν χιόνια και δώρα. Τη δεκαετία του 1980 δεν είχα ονειρευτεί ότι θα γράψω δύο χριστουγεννιάτικα παραμύθια αλλά φαίνεται ότι οι ώρες δίπλα στη φάτνη έπιασαν τόπο. Εσείς πιστεύετε στον Άι Βασίλη;